با توجه به سابقه درخشان فعالیتهای پزشکی در کشور ما به ویژه در میان کشورهای منطقه، به کارگیری روش های نوین درمانی و استفاده از علوم روز دنیا به منظور درمان بیماران، همواره مورد توجه پزشکان ایرانی قرار داشت؛ و پرواضح است که طب انتقال خون و به عبارتی نجات زندگی بیماران و مصدومین نیازمند به خون از طریق تزریق خون و فراورده های آن نیز از این قاعده مستثنی نبود.
بر اساس شواهد و قرائن موجود، سابقه اولین تزریق خون در کشور ما به سالهای ابتدایی دهه 20 هجری شمسی بر میگردد. در واقع در این سالها با توجه به نوپا بودن طب انتقال خون و ناآشنا بودن اذهان عمومی با این مقوله، دریافت خون از داوطلبان برای تزریق به بیماران به سختی انجام می گرفت و راضی کردن افراد برای دادن خون عمدتا به ابتکار عمل پزشک بستگی داشت.
