، تهران , (اخبار رسمی): حدود 90 درصد از تجارت جهانی توسط شرکت های کشتیرانی صورت می گیرد و شرکت های حمل و نقل بین المللی یکی از سودآورترین و کارآمدترین تجارت ها در دنیا به شمار می‌روند.
به گزارش اخبار رسمی به نقل از روابط عمومی شرکت کشتیرانی راهیان دریای سعادت، حجم کالای جا به جا شده توسط حمل دریایی در سال 2005 میلادی به رقم 7/11 بیلیون تن رسید و رشد سالانه آن در همان سال 3/8 درصد محاسبه شد.
بر این اساس، سال 2007 میلادی تعداد شناورهای تجاری جهان با ظرفیت ناخالص بیش از 100 بالغ بر 94936 فروند بود که شناورهای مذکور با سن متوسط 22 سال در بیش از 150 کشور به ثبت رسیده و حدود یک میلیون دریانورد را به استخدام خود در آورده بود.
از این رو می توان گفت که در حال حاضر شرکت های کشتیرانی یکی از سودآورترین و کارآمدترین تجارت ها در بازار به شمار می‌روند؛ اگر مشتریان به آنها اعتماد کرده و حمل کالاها و اجناس خود را با اطمینان به آنها بسپارند.
این روزها ارتباط بین بنادر در سراسر دنیا به راحتی و از طریق شرکت های کشتیرانی برای حمل انواع کالاها صورت می گیرد و قیمت رقابتی و پایین، امنیت بالا، حمل و نقل راحت و مناسب و تحویل به موقع حداقل مزایایی است که یک شرکت کشتیرانی می تواند به مشتریان خود ارائه دهد.
نگاهی به تاریخچه حمل و نقل بین المللی در ایران هم نشان می دهد که در ایران سه نوع حمل و نقل زمینی، دریایی و هوایی مورد استفاده قرار می گیرد.
به دلیل آنکه حمل و نقل هوایی، مقررات خاص خودش را دارد و زیاد هم گسترده نیست بنابراین به بحث درباره حمل و نقل دریایی و زمینی بیشتر پرداخته می شود.
تاریخ حمل و نقل در کشورمان چندان طولانی نیست و از زمان قاجار، حمل بار با کامیون بین شهرهای داخل ایران مرسوم بوده و امکاناتی برای رشد وجود نداشته است. در زمان جنگ جهانی دوم تحول بزرگی در حمل و نقل ایران به وجود آمد، و آن حمل هزاران تن بار از بنادر جنوب ایران خصوصا از بندرهای خرمشهر و بندر امام خمینی یا شاهپور سابق به مرزهای شمالی ایران، مرزهای ترکمنستان و آذربایجان از راه تبریز و جلفا بود.
بر اساس این گزاش، هر روز صدها کامیون حامل بار تحویل مقصد نهایی می شدند، رانندگان همه ایرانی بودند. آن ها در مدت حدود 10 روز رانندگی کامیون را یاد می گرفتند و پس از تحویل بار به مقصد دوباره برمی گشتند و از مسیر جنوب تا شمال با کامیون ها بار می بردند. قبل از انقلاب اسلامی، خرمشهر فعال ترین مبدا حمل بار بود. صبح ها در مدت زمان کار اداره گمرک، بار از گمرک ترخیص می شد و صاحبان بارها و نماینده ترخیص کار صاحب بار، بار خود را به گاراژهای خرمشهر که همه در خیابان دیزل آباد جدید قرار داشتند، می سپردند و گاراژ با در دست داشتن اجازه حمل بار و پروانه سبز گمرکی، کامیون را بارگیری نموده و بارنامه را طبق بار بارگیری شده در هر کامیون صادر و کامیون را روانه مقصد می کردند و حق کمیسیون خود را هم وصول می کردند.
بعد از انقلاب وضعیت در مراکز بارگیری مشمول تفاوت هایی شد و اکنون شرایط به گونه ایست که صاحب بار به مرکز پایانه های مبدا بارگیری رجوع می کند و تعداد کامیون جهت حمل بارهای خود و مقصد و نوع کالا را اعلام و درخواست وسیله حمل می‌کند، در آنجا اعلام بار می شود، رانندگان داوطلب آمادگی خود را با شرایط گفته شده اعلام می کنند و بار حمل می شود.
استراتژی و موقعیت کلیدی ایران در خاورمیانه باعث شده صادرات و واردات زیادی به اقصی نقاط دنیا انجام و دولت برای اینکه وارد بازار جهانی شود تاکتیکی را در جهت توسعه روابط تجاری با تمام کشورها به کار برد که سیستم حمل و نقل دریایی یکی از همین تاکتیک های خاص به حساب می آید.
در این حوزه شرکت‌های کشتیرانی بین المللی به خوبی آگاهند که مشتریان باید با آسودگی خاطر محموله های خود را برای حمل بسپارند.
### پایان خبر رسمی