، تهران , (اخبار رسمی): سیستم تشخیص عنبیه، از مزیت تفاوت و گوناگونی در خصوصیات ظاهری عنبیه افراد، بهره می‌گیرد. زیرا عنبیه، مجموعه بزرگی از عضلات است که انقباض و انبساط مردمک را در پاسخ به تغییرات نور انجام می‌دهد. اطلاعات مربوط به هرعنبیه منحصر به فرد است.
سیستم بایومتریک، دانش شناسایی افراد با استفاده از خصوصیات منحصر به فرد فیزیکی است، به گونه‌ای که نیازی به مجوزهایی که شخص همواره با خود به همراه دارد مانند گواهینامه رانندگی، کارت ورود و خروج ساختمان و یا کارت شناسایی (کارت هوشمند) نباشد. کامپیوتری که استفاده می‌شود، قدرت بیشتری نسبت به ابرکامپیوترهای چند سال پیش دارد. کامپیوترهای پرقدرت و کم هزینه امروزی، به آسانی محاسبات پیشرفته مربوط به شناسایی الگوهای مورد نیازبرای تشخیص بایومتریک، را انجام می‌دهند.
برجسته‌ترین تکنولوژی‌های بایومتریک تجاری موجود عبارتند از سیستم‌های تشخیص اثر انگشت، عنبیه و صورت، که دقت این تکنولوژی‌ها به طورکامل توسط موسسه ملی استاندارد و تکنولوژی آمریکا NIST و سایر لابراتوارهای مستقل مربوطه، مورد ارزیابی قرار گرفته است.
چرا عنبیه؟
عنبیه (حلقه رنگی دور مردمک)، تنها ارگان قابل مشاهده در بدن انسان است. فراوانی اطلاعات موجود در عنبیه، تنوع، کم بودن وابستگی ژنتیکی آن، و قابلیت دسترسی آن به تصویر، بدون تماس فیزیکی همگی عنبیه را به یک معیارشناسایی ممتاز و شگرف تبدیل ساخته است.
آیا تکنولوژی تشخیص عنبیه قابل اعتماد است؟
تشخیص عنبیه، قابلیت خود را در موارد کاربردی امنیتی بالا در کل جهان ثابت کرده است. به دنبال حادثه 11 سپتامبر، تاکید بر ارتقا و افزایش امنیت در جوامع بیشتر شد، این قضیه باعث شد زحمت و دردسر مسافران نیز به حداقل برسد. سیستم تشخیص عنبیه، برای اولین بار، در فرودگاه‌های آمریکا و اروپا به کار گرفته شد. تیم فنی کنترل چشمی، قبلا سیستم‌هایی را برای کاربردهای حساس و حیاتی مانند کنترل پاسپورت، شناسایی پرسنل فرودگاه و خدمه هواپیما و نیز سیستم‌های کنترل تردد در المپیک نصب کرده‌اند.
تشخیص عنبیه چگونه کار می‌کند؟
تکنولوژی تشخیص عنبیه، متشکل از یک دوربین دیجیتال به همراه نرم افزار است که عملیات آن به شرح زیر است: گرفتن عکس از چشم که شامل عنبیه است، تشخیص محدوده عنبیه، تجزیه و تحلیل داده‌های تصویر، ایجاد داده‌های نمونه و ذخیره داده‌های نمونه.
مرحله اول- معرفی شخص به سیستم: بعد از انجام اسکن اولیه از عنبیه شخص مورد نظر، یک فایل منحصر به فرد در قسمت اطلاعت پایه ایجاد می‌شود؛ بدین صورت که شخص باید به دوربین نگاه کند تا اسکن اولیه و بررسی چشم در زمانی کمتر از یک ثانیه انجام شود. بعد از گرفتن عکس، سیستم با استفاده از اختلاف موجود بین شعاع‌ها و زوایای هر عنبیه اختصاصی، برای ایجاد کدعنبیه استفاده می‌کند. کد عنبیه، یک فایل دیجیتالی است که به عنوان یک مرجع در قسمت اطلاعات پایه (database) ایجاد می‌شود. تحقیقات انجام شده، آمار شگفت‌آوری از بالا بودن ضریب اطمینان این سیستم، به ثبت رسانده است.
تشخیص در مراحل بعدی: هنگامی که نیاز به تشخیص باشد، تصویر دیگری گرفته خواهد شد و داده‌های نمونه ایجاد شده از تصویر جدید با اطلاعات ذخیره شده قبلی مقایسه می‌شود. یعنی شخص کاربر، بدون هیچ زحمتی، کافی است به دوربین نگاه کند، سپس برنامه کامپیوتر عنبیه را از لحاظ کناره‌های داخلی و خارجی آن مکان‌یابی می‌کند. دوربین منوکروم، هر دونوع نور قابل مشاهده و نور مادون قرمز (700-900نانومتر) را به کار می‌برد. برنامه کامپیوتری، بخش‌های عنبیه را به صورت صدها شعاع ترسیم می‌کند. موقعیت، جهت و فرکانس اندازه‌گیری شده، پایه محاسبات لازم جهت مقایسه با کد عنبیه را فراهم می‌کنند. این سیستم همچنین، پیش فرض‌های مربوط به تغییرات طبیعی چشم را محاسبه می‌کند. برای مثال، می‌تواند انبساط و انقباض مردمک را، محاسبه و انعکاس قرنیه راتشخیص دهد. این مساله برای تشخیص عکس‌های بعدی گرفته شده از یک عنبیه اهمیت می‌یابد.
آیا سیستم تشخیص عنبیه با اسکن شبکیه تفاوت دارد؟
بله، این دو روش بسیار متفاوت هستند. اسکن شبکیه چشم، یک تکنولوژی تشخیص قدیمی‌تر است که از عروق خونی موجود در شبکیه (سر عصب چشمی، در قسمت پشتی چشم شما که نورها را به داخل چشم به طور متمرکز گسیل می‌دارد)، نقشه‌برداری می‌کند. اما عنبیه در قسمت خارجی چشم واقع شده است و بدون نیاز به روشنایی آسیب پذیر قابل رویت است. سیستم‌های تشخیص عنبیه، فقط یک عکس دیجیتالی از قمست بیرونی چشم می‌گیرد و هیچگونه اطلاعاتی در خصوص سلامتی را مشخص نمی‌کند؛ در حالی‌که اسکن شبکیه بیشتر شبیه انجام آزمایش چشمی بوده و می‌تواند به منظور تشخیص وضعیت‌های مختلف بیماری به کار برده می‌شود.
### پایان خبر رسمی