، تهران , (اخبار رسمی): قوانین کار کانادا ممکن است در استان‌های مختلف، متفاوت باشد. داشتن تجارت در یک استان لزوماً به یک کارفرما و حق استخدام نیروی کار از استان دیگر را نمی‌دهد
استان‌های کانادا قوانین متفاوتی را در زمینه مسائل مربوط به کار مانند مرخصی با حقوق، نرخ‌های مالیاتی، حداقل دستمزد و سایر موارد اعمال می‌کنند. در این مطلب به‌جای پرداختن به تفاوت‌های کوچک، نگاهی کلی به قوانین کار کانادا شده تا شرایط استخدام نیروی کار در کانادا را نشان دهد.
حداقل دستمزد در کانادا چقدر است؟
حداقل دستمزد در کانادا بسته به هر استان متفاوت است؛ ساسکاچوان با ۱۱٫۴۵ دلار کانادا کمترین حداقل دستمزد و نوناووت با ۱۶ دلار کانادا بیشترین حداقل دستمزد را دارند. این آمار مربوط به اکتبر ۲۰۲۰ است، اما بیشتر استان‌های کانادا دارای قوانینی هستند که دولت را ملزم به تنظیم سالیانۀ حداقل دستمزد می‌کنند تا با عوامل اقتصادی مانند تورم متناسب باشد.
نرخ اضافه‌کاری در کانادا چقدر است؟
همانندِ حداقل دستمزد، نرخ اضافه‌کاری در کانادا نیز بستگی به قوانین استانی دارد که فرد در آن مشغول به کار است. بیشتر استان‌ها کارفرمایان را ملزم به پرداخت اضافه‌کاری ۱۵۰ درصدی می‌کنند.
برای مثال در آلبرتا، کارفرمایان ملزم به پرداخت ۱۵۰ درصدِ دستمزد نیروی کار، برای اضافه‌کاری بیشتر از ۴۴ ساعت در هفته یا ۸ ساعت در روز هستند. در بریتیش کلمبیا اما، کارکنان برای چهار ساعت اولِ اضافه‌کاری خود ۱۵۰ درصدِ دستمزد و برای بیشتر از آن ۲۰۰ درصد حقوق خود را دریافت می‌کنند.
کانادا چه قوانینی برای پیشگیری از تبعیض دارد؟
قوانین محافظتی کانادا در برابر تبعیض، قوی‌تر از قوانین مشابه در ایالات متحده هستند. کارفرمایان کانادایی به هنگام مصاحبه از متقاضیان سوالاتی را نمی‌پرسند که ممکن است منجر به تبعیض شوند.
این موضوع علاوه بر سن، مذهب، گرایش جنسی، بیان جنسیت، نژاد و سایر ویژگی‌های متقاضی (که معمولاً محافظت می‌شوند) سابقه جنایی را نیز شامل می‌شود، مگر اینکه اطلاعات به‌طور خاص مربوط به وظایف شغلی باشند. با این حال کانادا سیاست‌های سخت‌گیرانه‌ای در مورد سوابق کیفری مهاجران دارد، بنابراین نیروی کاری که قصد مهاجرت به کانادا را دارند در صورت ارتکاب جرم در کشور دیگری ممکن است در کانادا دچار مشکل شوند.
کانادا چگونه از آزار و تبعیض جنسی در محل کار پیشگیری می‌کند؟
طبق قوانین کانادا، نیروی کار از هر جنسیت حق دارند در برابر آزار و اذیت جنسی محافظت شوند. کارفرمایان موظف‌اند محیط‌های امن و عاری از آزار و اذیت را برای همه کارکنان فراهم کنند.
کارفرمایان باید سیاست‌های محل کار را به گونه‌ای تدوین کنند که انتظاراتشان را از رفتار کارکنان به وضوح بیان سازد و در صورتی که احساس کنند کارکنانشان مورد آزار یا تبعیض قرار گرفته‌اند، حقوقشان را به آنها اطلاع دهند. آنان نمی‌توانند هویت شاکی یا جزئیات ادعا را فاش کنند مگر در مواردی که طبق قانون انجام این کار ضروری باشد. کارفرمایانی که از آزار یا خشونت در محل کار خود مطلع می‌شوند، موظف به اصلاح آن هستند.
قوانین جدید و سخت‌گیرانه کانادا در مورد آزار و اذیت و خشونت در محل کار، از اول ژانویه ۲۰۲۱ جایگزین قوانین قدیمی‌تر شده است.
آیا کارفرمایان کانادایی می‌توانند در مورد تجربه کاری کارکنان در کانادا سؤال کنند؟
قوانین در این زمینه در کانادا همیشه به نفع کارفرمایان نیست. برخی از تفسیرها از قوانین کانادا می‌توانند سؤالات در مورد تجربه کار کانادایی را تبعیض‌آمیز تلقی کنند. شرکت‌ها باید جانب احتیاط را گرفته و به‌جای مکان اشتغال، بیشتر در مورد زمینه و سابقۀ کار سؤال کنند.
آیا کارفرمایان کانادایی دوره آزمایشی اعمال می‌کنند؟
همه استان‌های کانادا به کارفرمایان اجازه می‌دهند که در ابتدای اشتغال، برای کارکنانشان دوره آزمایشی داشته باشند. در طول دوره آزمایشی در صورتی که مشکلی وجود داشته باشد، کارفرما می‌تواند کارمندی را بدون اخطار یا حقوق بازنشستگی اخراج کند.
دوره آزمایشیِ استاندارد معمولاً سه ماه طول می‌کشد، هر چند برخی از استان‌ها دوره آزمایشی متفاوتی دارند؛ نیوبرانزویک به کارفرمایان اجازه می‌دهد تا کارکنان را تا شش ماه به‌صورت مشروط نگه دارند در حالی که منیتوبا دوره آزمایشی را به ۳۰ روز محدود کرده است.
آیا کارفرمایان در کانادا می‌توانند با قرارداد موقت کارمند استخدام کنند؟
اگرچه در کانادا قراردادهای موقت هم وجود دارند اما عموماً توصیه می‌شود که کارکنان با شرایط دائم استخدام شوند. قراردادهای بدون تاریخ یا نامحدود در کانادا بسیار رایج هستند و کارفرمایانی که با کارکنان خود قراردادهای مدت‌دار می‌بندند، ممکن است خود را تحت مسئولیت‌های غیرضروری قرار دهند.
کارفرمایان کانادایی تا چه مدت باید سوابق کارکنان خود را نگهداری کنند؟
قوانین نوظهورِ حریم خصوصی در سراسر دنیا از جمله قوانین کانادا، به مصرف‌کنندگان و کارکنان اجازه کنترل بیشتری را بر داده‌های مربوط به خودشان می‌دهد. طبق قوانین فدرال کارفرمایان در کانادا باید همه سوابق مربوط به کارکنانشان را حداقل ۳۶ ماه نگهداری کنند.
چگونه شرکت‌ها در کانادا به کار کارمندان خود پایان می‌دهند؟
استان‌های مختلف برای خاتمه دادن به کار کارکنان استانداردهای متفاوتی دارند. در خارج از دوره آزمایشی، کارفرمایان فقط می‌توانند کارکنان خود را به دلایلی اخراج کنند که معتبر و قانونی هستند. قوانین کانادا عموماً کارفرمایان را تشویق می‌کند تا به‌جای اخراج کارکنان، آنها را آموزش داده و همچنان به کار گیرند.
مرخصی سالانه در کانادا
در کانادا تمام کارکنان در طول یک سال از دو هفته مرخصی همراه با حقوق برخوردار هستند. اگر یک سال کامل در مکانی مشغول به کار نباشید میزان برخورداری شما از مرخصی بر حسب ماه‌های همکاری با کارفرما محاسبه می‌شود. اگر از مرخصی‌های خود استفاده نکنید کارفرما مبلغی را با توجه به تعداد روزهای مرخصی استفاده نشده به شما می‌پردازد.
فسخ قرارداد استخدام در کانادا
در مورد فسخ قرارداد استخدام که می‌تواند از سوی کارگر یا کارفرما صورت بگیرد در هر یک از ایالات کانادا قانون جداگانه‌ای وضع گردیده است. در قوانین هر ایالت نیز حداقل مبلغ قابل پرداخت به کارگر در زمان فسخ قرارداد تعیین شده است.
مالیات بر درآمد در کانادا
کارفرمایان در کانادا ملزم هستند از درآمد ماهانه کارگر، مبلغی را بابت مالیات و حق بیمه از حقوق کسر کنند. مبلغ مذکور باید توسط کارفرما به حساب اداره مربوطه در هر ایالت واریز شود.
مرخصی زایمان در کانادا
در کانادا برای دوران پس از زایمان، امکانات رفاهی در نظر گرفته شده است که یکی از آنها استفاده از مرخصی است. قوانین مرتبط با مرخصی زایمان، در بیشتر ایالات کانادا یکسان است. طبق قانون کار فدرال در کانادا، دو نوع مرخصی بارداری در نظر گرفته شده است( لازم به ذکر است که در کانادا برای پدر هم در صورت بارداری همسر، مرخصی در نظر گرفته شده است):
۱) مرخصی بارداری. این نوع مرخصی فقط به مادر تعلق می‌گیرد و مدت آن نیز ۱۵ تا ۱۸ هفته است. مادر در طول مدت استفاده از مرخصی بارداری، از ۷۰ تا ۷۵ درصد از حقوق و مزایای خود برخوردار می‌شود.
مدارک لازم جهت اشتغال مطابق با قوانین کانادا
مشاغل سطح صفر: این نوع از مشاغل شامل کارهای مدیریتی می‌شود مانند مدیریت رستوران،
مشاغل سطح A : این دسته از شغل‌ها، کارهای حرفه‌ای هستند که برای دریافت مجوز ، جهت اشتغال به آنها ارائه مدرک دانشگاهی مرتبط، ضروری است. پزشکی، دندانپزشکی و معماری در این دسته قرار می‌گیرند.
مشاغل سطح B : اشتغال به شغل‌هایی که در این گروه قرار گرفته‌اند نیاز به دیپلم کالج یا مدرک کار‌آموزی دارد. سرآشپزی، لوله‌کشی و سیم کشی کارهایی هستند که در این طبقه از مشاغل قرار می‌گیرند.
مشاغل سطح C : برای انجام این دسته از مشاغل، گذراندن دوره دبیرستان کفایت می‌کند. البته با سپری کردن دوره‌های آموزشی مخصوص، متقاضیان می‌توانند مجوز لازم را دریافت کنند و به کسب درآمد در کانادا بپردازند. مشاغلی مانند قصابی صنعتی و رانندگی ماشین سنگین در این دسته قرار می‌گیرند.
مشاغل سطح D : مشاغلی که در این دسته جای گرفته‌اند نیاز به ارائه مدرک خاص ندارند و گذراندن یک دوره آموزشی ساده برای پرداختن به این مشاغل کافی است. انجام کارهای نظافتی و فروش میوه در این دسته قرار می‌گیرند.
### پایان خبر رسمی