، تهران , (اخبار رسمی): جشنواره رنگ‌ها «هولی» یکی از محبوب‌ترین جشنواره‌های هند است که نه تنها در هند بلکه در کشورهای زیادی که دارای جمعیت هندو هستند هم برگزار می‌شود.
از آنجا که تقویم دینی هندوها بر اساس ماه های قمری است، تاریخ دقیق این روز هر سال تغییر می کند. میلیون ها هندی در این روز از آغاز صبح آواز «Holihai» یا امروز روز هولی است سر می دهند
به گزارش اخبار رسمی به نقل از آمُراسیر، هند به داشتن فرهنگی غنی و نیز اقوام و نژادهای متنوع و گوناگون معروف است. این کشور جشنواره‌های بسیاری نیز برگزار می‌کند که بیشترشان در سطح جهان زبانزد عام و خاص هستند. تقریبا ماهانه یک یا چند جشنواره و فستیوال مختلف در هند برگزار می‌شود. یکی دیگر از نکات قابل توجه این موضوع این است که تمامی اقشار جامعه‌ی هند در جشنواره‌های مذکور شرکت می‌کنند.
هولی یکی از محبوب‌ترین جشنواره‌های هند است که نه تنها در هند بلکه در کشورهای زیادی که دارای جمعیت هندو هستند هم برگزار می‌شود در واقع هولی، جشنواره‌ی رنگ‌ها است ؛ طی این جشنواره، مردم روی یکدیگر پودر رنگ می‌پاشند، با آب‌های رنگین بازی می‌کنند و با استفاده از بادکنک‌های پر از رنگ و تفنگ‌های پلاستیکی به رنگ‌آمیزی هم می‌پردازند.
حتی غریبه‌ها نیز از این جنگ رنگی در امان نیستند؛ هر کسی که در طول جشنواره‌ی هولی از خیابان عبور کند یا در تراس خانه‌اش ایستاده باشد هم رنگی خواهد شد. همچنین نوشیدنی و شیرینی نیز در این جشنواره صرف می‌شود. مردم با یکدیگر احوال‌پرسی کرده و حسابی شاد و مسرور می‌شوند.
از آنجا که تقویم دینی هندوها بر اساس ماه های قمری است، تاریخ دقیق این روز هر سال تغییر می کند اما به هر حال، جشن در ماه فلگونه هندی برگزار می شود. میلیون ها هندی در این روز از آغاز صبح آواز «Holihai» یا امروز روز هولی است سر می دهند و به خیابان ها می آیند.
هولی برای بسیاری از هندوها، آغاز سال جدید به حساب می آید و با وجود اینکه در روزهای آغاز سال جدید به وفور یافت می شود اما از جمله روزهایی است که در تقویم رسمی این کشور به عنوان روز تعطیل مشخص شده است. البته اینطور نیست که سر و ته داستان هولی در تمامی مناطق با یک روز رنگ پاشی جمع شود؛ در برخی نقاط هند، این جشن حدود 50 روز مردم را درگیر خود می کند.
اما هولی چطور باید برگزار شود؟
پیش از هر کار باید هیزم جمع کرد. هیزم ها در هر جایی که بتوان در آنجا آتش روشن کرد قرار می گیرند. از مقابل معابد گرفته تا پارک ها و خیابان ها و هر فضای باز دیگری. جدا از آن باید غذای مخصوص عید را به همراه نوشیدنی هایش و نیز رنگ هایی که قرار است در روز بعد استفاده شود، آماده کرد.
شرکت کنندگان که از پیر و جوان، زن و مرد، فقیر و غنی، هر کسی را می تواند شامل شود، در شب قبل از جشن، توده هیزم را آتش می زنند، آواز می خوانند و خوراکی های مخصوص می خورندو به شیوه ای نمادین، سوختن هولیا، نماد شر و بدی را یادآوری می کنند.
جشن رنگ ها درست صبح روز بعد آغاز می شود. اگرچه هولی یک جشن مذهبی به شمار می آید اما برخلاف بیشتر جشن های مذهبی، برای شروع آن لازم نیست دعا یا ذکر خاصی گفته شود. گویی هدف از این جشن، صرفا شاد بودن و سرزندگی است.
آنچه اهمیت دارد رنگی کردن است. رنگ ها به صورت پودر یا محلول در آب به دیگران پاشیده می شوند. تا قبل از اینکه چینی ها مسئولیت تامین لوازم ضروری تمامی جشن های عالم را برعهده بگیرند، در جشن هولی از رنگ های گیاهی استفاده می شد که به راحتی با شست و شو از بین می رفت و ساقه های بامبو نیز به عنوان سرنگ هایی برای پرتاب رنگ به کار برده می شد اما امروزه رنگ های شیمیایی به شدت جای خود را باز کرده اند و تفنگ های آبپاش نقش قابل توجهی پیدا کرده اند.
در این میان نباید از بادکنک های پر از آب غافل شد که مدام بر سر شرکت کنندگان در جشن فرود می آیند. سازهای دهلک و طبل در این روز طرفداران بسیار دارند و آوازخوانی دسته جمعی، حرکات موزون و از همه جالب تر بد و بیراه گفتن به یکدیگر از جمله دیگر آداب این روز است.
بعد از اینکه همه رنگی شدند و در و دیوار شهر کاملا در رنگ ها محو شد، غذاهایی که برای این روز آماده شده، سرو می شوند. بعضی ها هم به رسم همه عیدها به اقوام و دوستان سر می زنند. در برخی مناطق، مردان با سپرهایی در دست در اطراف می چرخند و زنان این حق را دارند که با چوب و چماق به سپرهای آنان ضربه بزنند.
در بعضی مناطق جنوبی نیز شرکت کنندگان برای کامه دئوه، خدای عشق، هدیه می برند و به درگاه او راز و نیاز می کنند. روز بعد هم طبیعتا به شست و شو و تمیزکاری می گذرد. بعضی ها هم مهمان بازی های دم عید را می گذارند برای روز بعد و با ظاهری آراسته تر به دوستان و اقوام سرمی زنند.
این کارها برای چیست؟
خوشحالی برای برداشت محصول؛ اساسا جشن های مرتبط با زراعت و کشت در جوامع قدیمی نقشی غیرقابل انکار داشتند. هولی را عده ای به این دست مقولات هم مرتبط می سازند. وقتی عمده درآمدها از زمین و کشت باشد، طبیعتا سلوک های اجتماعی نیز رابطه نزدیکی با زمین و کشاورزی پیدا می کنند.
از بین بردن مرزهای طبقاتی؛ حتی اگر شده برای یک نیمروز. برای اینکه بفهمیم واقعیت این مرزهای طبقاتی چیست لازم است کمی به عقب برگردیم. اولین نشانه برگزاری جشن هولی به متونی از قرن هفتم میلادی بازمی گردد؛ زمانی که به گواهی تاریخ یکی از سفت و سخت ترین نظام های طبقاتی دنیا در هند اجرا می شده است.
یکی از مهمترین وظایف دینی در آیین هندو پاسداشت سفت و سخت طبقه های اجتماعی است. مطابق متون دینی، راهبان در رأس طبقات اجتماعی یا به تعبیر هندوها «کاست»ها قرار دارند. بعد از آن شاهزادگان، در رتبه سوم صنعتگران و کشاورزان. رتبه اسفل در نظام کاستی هند به کسانی می رسد که اجداد آنها پیش از آمدن آریایی ها به هند در این سرزمین زندگی می کردند؛ کسانی که پوست سیاه رنگ دارند و افتخار جاری شدن خون آریایی در رگ هایشان را نداشته اند.
اینها از نظر آیین هندو ناپاک دانسته می شوند و اختلاط و حتی نگاه کردن به آنها برای سه طبقه دیگر از جمله گناهان به حساب می آید.
در چنین فضا و پارادایمی، وجود جشنی مانند هولی که در آن، تمامی افراد جامعه، فارغ از رنگ پوست و طبقه اجتماعی و جنسیت و سن و هر چیز دیگر به همدیگر پودرهای رنگی بپاشند، کارکرد اجتماعی خود را به خوبی نشان می دهد. شاید بیراه نباشد اگر معتقد باشیم جشن هایی مانند جشن هولی در کمرنگ کردن نظام طبقاتی در هند معاصر موثر بوده اند.
برای از بین بردن بیماری ها؛ یک باور قدیمی و رایج درخصوص کارکردهای جشن هولی نقش آن در از بین بردن امراض و میکروب هاست، خاصه اینکه این جشن در پایان فصل سرما و آغاز فصل بهار برگزار می شود؛ زمانی که به اعتقاد هندوها، تغییرات آب و هوایی می تواند موجب بیماری انسان شود.
هندوها معتقدند گرمای حاصل از آتش های بسیار عظیمی که در شب قبل از جشن افروخته می شوند، می تواند باکتری های بیماری زا را از بین ببرد.
دیگر اینکه معتقدند چون پودرهای رنگی، پیش تر از گیاهان دارویی به دست می آمد، پاشیدن این پودرها به همدیگر، آنان را از ابتلا به بیماری مصون نگه می داشت.
### پایان خبر رسمی