، تهران , (اخبار رسمی): معاونت نظارت شورای شهر تهران با اشاره به عقب ماندگیهای سالهای گذشته توسعه حمل و نقل عمومی ، پیشنهاد داد: شهرداری تهران در هنگان ارائه لایحه بودجه سال 96 یک اقدام جهادی انجام دهد و ضمن قطع و حذف سر فصلهای غیر ضروری توسعه مترو را به عنوان الویت اول بودجه شهرداری انتخاب کند
به گزارش اخبار رسمی به نقل از اداره کل ارتباطات و بین الملل شورای اسلامی شهر تهران عباس جدیدی در نطق قبل از دستور سیصدو بیست و یکمین جلسه شورا به اهمیت و جایگاه حمل و نقل عمومی در توسعه پایدار شهر پرداخت که متن کامل نطق بدین شرح است:
شهرهای بزرگ پرجمعیت دنیا با استفاده از قطارهای زیرزمینی و روزمینی توانسته اند نیاز به استفاده از خودرو شخصی در سفرهای درون شهری را برطرف نمایند، به گونه ای که ساکنین آنها نیازی به استفاده از خودرو شخصی در سفرهای درون شهری احساس نمی کنند و مشکل آزاردهنده ای به نام ترافیک ندارند. مردم از آلودگی هوا رنج نمی برند و به انواع بیماریهای شناخته و ناشناخته مبتلا نمی شوند.
برای حل آلودگی هوا در تهران دو موضوع گسترش مترو و توسعه فضای سبز مطرح است. همچنین معاینه فنی خودروها تا حد زیادی باعث کاهش آلودگی هوا می شود.
استاندارد نبودن برخی خودروهای تولید عدم خروج خودروهای فرسوده، بی توجهی به ضرورت نصب و تعویض کاتالیست از جمله مواردی است که توجه به هر کدام از آنها در کنترل آلودگی هوا تأثیر شایانی دارد. در واقع بیش از 80 درصد از سهم آلودگی ناشی از سوخت خودروها است. جایگزینی خودروهای فرسوده مخصوصاً خودرهای کاربراتوری اعم از تاکسی و خودروهای شخصی که بنابر آمار رسمی حداقل 40 درصدآلودگی ذرات معلق آلاینده ناشی از این نوع خودروها می باشد و از رده خارج کردن مینی بوسهای دیزلی و فرسوده نیز در بهبود کیفیت هوا نقش مؤثری خواهد داشت.
حذف موتور سیکلت نیز از موارد مهم برای رفع آلودگی هوا است. قابل ذکر است که به علت تردد بیشتر و استاندارد نبودن، سهم موتورسیکلت ها در آلودگی هوا روز به روز در حال افزایش است.
بهره برداری از اولین خط مترو در سال 1377 در مسیر تهران – کرج و در سال 1378 در مسیر صادقیه – میدان امام خمینی(ره) صورت پذیرفت. نظر به رشد روزافزون ارائه خدمات و استقبال چشمگیر شهروندان تهرانی از مترو و به منظور تمرکز بیشتر بر روی خدمات بهره برداری، نگهداری و تعمیرات در مهرماه سال 1385 شرکت بهره برداری راه آهن شهری تهران و حومه به عنوان اولین و بزرگترین شرکت بهره بردار در حوزه حمل و نقل ریلی درون شهری فعالیت خود را آغاز نمود.
برای حل معضل ترافیک و تبعات ناشی از این مهم حمل و نقل ریلی بیشترین کارآیی و بهره وری را نسبت به سایر اقسام حمل و نقل دارد و همینطور کمترین آسیب به محیط زیست وارد می سازد. با توجه به سهم عمده منابع متحرک در آلودگی هوای تهران مانند خودروهای فرسوده و موتورسیکلت ها توسعه سیستم حمل و نقل ریلی به عنوان روش بهینه انتقال مسافر یک گزینه اجتناب ناپذیر به نظر می رسد.
با استفاده از مترو می توان روزانه چندین میلیون مسافر را در زمان مشخص و بدون مواجهه با ترافیک به مقصد رسانید. با توسعه مترو به شهرهای اقماری و جلوگیری از ورود 3 تا 5 میلیون خودرو از 13 ورودی شهر تهران گام مهمی در کاهش آلودگی هوا و روان شدن ترافیک کلانشهر تهران برداشته می شود. به طوری که براساس آمار به دست آمده ،حدود 68% از سفرهایی که با انواع وسایل نقلیه در داخل شهر تهران صورت میگیرد خارج از شهر میباشد ( شهرهای کرج، جاجرود، ورامین، شهریار، اسلامشهر، ساوه و ... ) که در صورت توسعه حمل و نقل ریلی بار عظیمی از ترافیک جاده ای و به تبع آن از آلودگی هوا کاسته خواهد شد.
براساس نسبت ضریب سرنشین می توان گفت : هر قطار برابر 11 اتوبوس بی آر تی یا 37 اتوبوس درون شهری یا 562 تاکسی و یا 1125 خودروی شخصی، مسافر را در خود جای میدهد که با مقایسه این اعداد میتوانیم هر چه بیشتر به اهمیت قطار شهری در کاهش حجم ترافیک و آلودگی هوا پی ببریم.
علاوه بر این توسعه حمل و نقل عمومی بازگشت سرمایه دارد. به عنوان نمونه در آمریکا هر یک دلاری که در حمل و نقل عمومی سرمایه گذاری می شود، 6 دلار بازگشت سرمایه دارد.
افزایش سرعت تردد، کاهش تصادفات، کاهش قیمت تردد در شهر و کاهش ترافیک هر یک نقطه ای روشن در کارنامه متروی پایتخت است و از همه مهمتر کاهش آلودگی هوا که می تواند بهترین دلیل برای سرمایه گذاری در این زمینه باشد.
از ابتدای بهره برداری مترو تاکنون 7 میلیارد سفر با مترو انجام شده است و 14 هزار تن گازهای آلاینده ناشی از صرفه جویی 4/4 میلیارد لیــتر سوخت، کمتر تولید شده است که حدود 34 هزار میلیارد تومان صرفه جویی اقتصادی برای شهروندان و اقتصاد ملی داشته است.
از سال 84 تاکنون تعداد واگن های مترو 4 برابر افزایش یافته و به 1200 واگن رسیده است طی این مدت همچنین طول خطوط مترو دو برابر شده و از 89 کیلومتر به 188 کیلومتر در حال حاضر رسیده ودر پایان سال 95 به 237 کیلومتر خواهد رسید. تعداد ایستگاهها نیز5/2 برابر شده واز 41 به 106 ایستگاه در حال حاضر و به 125 ایستگاه تا پایان سال خواهد رسید. برای هر رام قطار حدود 10 تا 12 ملیون دلار نیاز می باشد و برای بهره برداری کامل از خطوط موجود و در حال احداث خط 6 و 7 نیاز به 150 رام قطار می باشد که با تجهیز و تخصیص منابع مالی میتوان به ظرفیت یک میلیون سفر روزانه برای هر خط مترو دست یافت.
در این راستا طبق قانون باید دولت و شهرداری هر کدام نیمی از بودجه ساخت و توسعه مترو را پرداخت کنند اما طی 11 سال اخیر شهرداری همواره سهم قابل توجهی از ساخت مترو را پرداخت و 90 درصد آن توسط شهرداری تهران تأمین شد.
انتظار مدیریت شهری از دولت اختصاص حداقل 2430 میلیارد تومان اعتبار برای توسعه متروی تهران در سال 94 بوده که متأسفانه تنها 10% از آن در قانون بودجه 94 آمده و بخش کمتری از قانون بودجه یعنی 109 میلیارد تومان به تهران پرداخت شده است.
شورای اسلامی شهر تهران مهم ترین حامی شهرداری تهران در سالهای اخیر بوده و با اختصاص بخش اعظم بودجه شهر به این مهم، گامی بزرگ برای کاهش آلودگی هوای شهر برداشته است. نخستین اولویت بودجه شهرداری تهران برای سال 96 بی شک توسعه حمل و نقل عمومی به خصوص مترو است.
متأسفانه علیرغم تصویب برنامه 5 ساله دوم شهرداری که در سال سوم اجرای آن قرار داریم سهم مترو در حمل و نقل شهر فقط 13% می باشد واهداف برنامه تاکنون محقق نشده است و این امر به علت عدم پرداخت سهم دولت از یکسو و عدم تخصیص بودجه مصوب توسط شهرداری تهران بوده است.
لذا به منظور جبران عقب ماندگیهای سالهای گذشته توسعه حمل و نقل عمومی پیشنهاد میشود؛ شهرداری تهران در هنگان ارائه لایحه بودجه سال 96 یک اقدام جهادی انجام دهد و ضمن قطع و حذف سر فصلهای غیر ضروری توسعه مترو به عنوان الویت و پیگیری اصلی بودجه شهرداری انتخاب شود و شورای اسلامی شهر تهران نیز این امر را مد نظر قرار دهد.
اهم نیازهای مترو:
ـ ایجاد فضاهای تبادل مسافر (T.P )در کنار ایستگاههای مترو در راستای یکپارچه سازی حمل و نقل درون شهری
ـ تکمیل، نوسازی، و بهسازی ورودی ایستگاهاه با مصالح مناسب و سبک معماری ایرانی ـ اسلامی
ـ ایجاد و نگهداری فضای سبز، زیباسازی و نظافت ایستگاهها
ـ گویا سازی ایستگاههای مترو با تکمیل نمودن تابلوها در مناطق مختلف شهرداری تهران.
### پایان خبر رسمی