، تهران , (اخبار رسمی): ایران با ۴.۱ نفر خودکشی در هر ۱۰۰ هزار نفر آمار نسبتاً خوبی را به خود اختصاص داده است و در رده ۱۴۲ جهان قرار گرفته است.
به گزارش کیو آنالتیکز، خودکشی در سراسر جهان رخ می‌دهد و تمام افراد با ملیت‌ها، ادیان، جنسیت و طبقات مختلف را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در واقع آمار نشان می‌دهند که کشورهای دارای بالاترین میزان خودکشی در جهان، بسیار متنوع هستند. برای مثال در سال ۲۰۱۹، لیتوانی از اروپای شرقی با ۳۱.۹ خودکشی در هر ۱۰۰ هزار نفر، روسیه از اروپای شرقی با ۳۱، گویان از آمریکای جنوبی با ۲۹.۲ و کره جنوبی از آسیا با ۲۶.۹ خودکشی در ۱۰۰ هزار نفر رتبه‌های اول جدول را به خود اختصاص داده‌اند. از دیگر کشورهای اروپای شرقی با نرخ خودکشی بالا می‌توان از بلاروس (۲۶.۲ در ۱۰۰ هزار نفر)، سورینام و قزاقستان هر دو در حدود ۲۲ خودکشی در ۱۰۰ هزار نفر نام برد.
در مقابل، تنها کشور اروپای غربی با نرخ خود کشی بالا، بلژیک است که با ۲۰.۷ در رتبه ۱۱ قرارگرفته است. با این حال، لازم به ذکر است که بلژیک قوانین لیبرالی خاصی در مورد خودکشی با کمک پزشک دارد که احتمالاً عامل مهمی در این آمار نسبتاً بالا به حساب می‌آید. جالب است که کشور بوتان نیز - که به اندازه‌گیری خوشبختی ملی در سطح کلان معروف است - نرخ خودکشی نسبتاً بالایی (۱۱.۴ در صد هزار نفر) را دارا است.
شاید قابل توجه باشد که بسیاری از کشورهای بحران‌زده جهان در مقایسه، نرخ خودکشی پایینی در این جدول دارند. افغانستان دارای نرخ ۴.۷ و سوریه فقط ۱.۹ خودکشی در ۱۰۰ هزار نفر است. مشخص نیست که آیا آمار خودکشی در این کشورها نشان‌دهنده خودکشی‌هایی است که به دلیل مشکلات سلامت روانی و بیماری‌های سرطانی - که عامل اصلی خودکشی در بیشتر جهان است - انجام شده است یا با درگیری‌هایی که این کشورها را در برگرفته است مرتبط است.
کمترین نرخ‌های خودکشی در جهان در باهاما، جامائیکا، گرانادا، باربیدوس، آنتیگوا و باربودا متمرکز شده است. تقریباً می‌توان گفت در این کشورها خودکشی گزارش نشده است. باربیدوس، آنتیگوا و باربودا به ترتیب آمار ۰.۸ و ۰.۵ خودکشی در هر صد هزار نفر را به ثبت رسانده‌اند.
نکته حائز اهمیت دیگر این است که گرچه به طور کلی با حدود ۶ درصد افزایش آمار خودکشی نسبت سال ۱۹۹۰ مواجهیم، اما با توجه به نرخ افزایش جمعیت و همچنین آمار سالانه نرخ خودکشی‌ها به نظر می‌رسد خوشبختانه روند کلی خودکشی در مقیاس جهانی رو به کاهش است.
ایران با ۴.۱ خودکشی در هر ۱۰۰ هزار نفر آمار نسبتاً خوبی را به خود اختصاص داده است و در رده ۱۴۲ جهان قرار گرفته است که البته این رتبه به دلیل ملاحظات دینی و فرهنگی در اعلام دقیق آمار خودکشی، چندان نمی‌تواند قابل استناد باشد. مثلاً همواره بین آمار سازمان پزشکی قانونی کشور و آمار ارائه شده توسط نیروی انتظامی تفاوت فاحش وجود دارد. در ایران با اینکه نرخ خودکشی از بسیاری از کشورها پایین‌تر است (۳ تا ۵ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت)، اما جوان بودن الگوی خودکشی و بحرانی بودن نرخ خودکشی در برخی مناطق غربی کشور دو موضوع قابل تأمل است. آمار جهانی بیانگر این است که نرخ خودکشی افراد بالای ۷۰ سال، سه برابر بیشتر از جوانان ۱۵ تا ۲۴ سال است. اما در ایران بر خلاف دنیا، جوانان ۷۰ درصد نسبت به سالمندان بیشتر خودکشی می‌کنند. از سوی دیگر نرخ خودکشی استان ایلام حدود ۷۱ نفر در هر صد هزار نفر جمعیت است که بیش از شانزده برابر نرخ کشوری و دو برابرِ بیشترین نرخ جهانی است. نرخ خودکشی در استان‌های لرستان و کرمانشاه هم مطلوب نیست.
نمودار نرخ اقدام به خودکشی در سه دهه گذشته در ایران نشان می‌دهد که نرخ اقدام به خودکشی از دهه ۶۰ تا دهه ۷۰ رشد چشمگیر و بی‌سابقه‌ای داشته است. این نرخ از دهه ۷۰ تا اوایل دهه ۸۰ روند صعودی را پیموده ولی از اواسط دهه ۸۰ به بعد، در یک سیر نزولی قرار گرفته تا بالاخره در دهه ۹۰ به نرخ ثابتی می‌رسد.
در یکی از تحقیقات انجام‌شده بر روی آمار خودکشی در ایران، محققان داده‌های رسمی منتشر شده در سال‌های گذشته و همچینین تحقیقات انجام شده بر روی خودکشی‌ها در پایگاه‌های علمی ایران، PubMed و Google Scholar در بیست سال گذشته را بررسی کرده‌اند. یافته‌های این پژوهشگران نشان می‌دهد روند کلی مرگ‌ومیر ناشی از خودکشی در ایران افزایش یافته است. مثلاً در سال ۲۰۰۳ نرخ خودکشی ۶.۲ در ۱۰۰ هزار نفر گزارش شده که تقریباً ۳۱ برابر بیشتر از سال ۱۹۹۱ است. بر اساس یافته‌های این مقاله که در سال ۲۰۱۷ منتشر شده است، ایران در دهه‌های اخیر بیشترین مرگ و میر ناشی از خودکشی را در میان کشورهای منطقه شرقی مدیترانه و همچنین کشورهای اسلامی داشته است.
### پایان خبر رسمی