، (اخبار رسمی): بهجت صدر محلاتی نقاش ایرانی بود. او زاده اراک است. پدرش محمد صدر محلاتی و مادرش قمر امینی صدر از خانواده‌های سرشناس اراک بودند.
بهجت صدر محلاتی (۱۳۰۳-۱۳۸۸) نقاش ایرانی بود. او زاده اراک است.
بهجت صدر محلاتی (۱۳۰۳-۱۳۸۸) نقاش ایرانی بود. او زاده اراک است. بهجت صدر محلاتی نخستین فرزند قمر امینی صدر و محمد صدر محلاتی بود از خانواده‌های سرشناس اراک بودند. خانواده‌اش در سال ۱۳۰۹ ساکن تهران شدند.
او در سال ۱۳۱۳ به دانشسرای مقدماتی و در سال ۱۳۲۷ به دانشسرا راه یافت و سال ۱۳۳۳ با رتبه نخست در رشته نقاشی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران پایان نامه هنری را دریافت کرد.
بهجت صدر از پیشروترین و حرفه ای ترین چهره‌های هنر نوگرا و از اولین زنان هنرمند ایرانی است که در صحنه‌ی هنر بین‌المللی ظاهر شد.
صدر شاگرد اول دوره‌ی خود در رشته‌ی نقاشی دانشکده‌ی هنرهای زیبا بود. بعد از فارغ‌التحصیلی در سال 1333، بورسیه‌ی تحصیلی را به دست آورد، به ایتالیا سفر کرد و در مدرسه‌ی هنرهای زیبای ناپل و سپس آکادمی رم ادامه تحصیل داد. یکی از نقاشی‌هایش در بیست‌وهشتمین بینال ونیز پذیرفته شد. منتقدان این نقاشی طبیعت بی‌جان او را لطیف توصیف کردند. در سال 1336 با معرفی استادش روبروتو ملی، نخستین نمایشگاه خود را در ایل‌پینچیو گالری برگزار کرد که مورد توجه منتقدان هنری قرار گرفت.
شیوه ی اصلی بهجت صدر پاشیدن رنگ روی یک سطح و سپس جمع کردن آن با کاردک حکایت از دریافت هایی دارد که نقاش در مواجه با جهان بیرون به عنوان سوژه یک بار آزموده است.
فراموش نکنیم که تن محل بروز معناست و ابژه شدگی در دریافت های حسی ما می تواند اختلال ایجاد کند و این اختلال در صحنه ی نقاشی های صدر با قدرت قلم و کاردک برای جبران تمام دریافت های حسی است، در حقیقت گفتمان صدر بر پهنه ی نقاشی جهت بازسازی نگاهی است که قبلا او را در نوردیده و حالا این بار او می خواهد سوژه ی نگاه باشد. شیوه ی نقاشی او شبیه به جبران است و در حقیقت او به موضوع اصلی گسیختگی باز می گردد که نگاه و دیده شدن است،ساختار این بازگشت شبیه به ساختار تروما برای برگشت به موضع رنج و درداست.
گفته ای از بهجت صدر (من بهجت صدر نقاشم. از ناچاری به نقاشی رو نیاوردم، از امکانات نمایشگاه‌های دنیا به خاطر فروش نفت استفاده نکردم. به طبیعت بیش‌تر از انسان‌ها کشش داشتم)
در دنیای تخیلی صدر و جغرافیای خیال او طیف رنگ ها می توانند با تضاد کنار هم بنشینند، اما این تضاد به تنهایی معنازا نیست بلکه در پیوند با سایر طیف های رنگی و احضار آنهاست که هنر بهجت صدر را به مثابه ی کردار نشان می دهد. خلق خطوط مواج در آثار صدر خود مستلزم صحبت از دنیای روانکاوانه ی پیچیده ای است که او خلق کرده و در مطلبی مفصل نیازمند بررسی است.
بهجت هشیارانه در پرده‌های تازه‌اش رنگهای سرد و مات را با بازی سایه روشن‌ها به هماهنگی و با مواد گوناگونی همچون چوب، فلز، رنگ روغن و اکرلیک و دیگر ماته‌ها به کار می‌برد. کارهای آبستره وی یادآور پردیس‌ها و باغ‌های پارسی ست.
دهه‌ی شصت دوران تجربه‌های تازه برای بهجت صدر بود. به خاطر درگیری با بیماری، کار روی بوم بزرگ برای او دشوار شده بود؛ پس نقاشی‌های بزرگ‌اندازه را کنار گذاشت و به فوتومونتاژ و عکس- نقاشی در اندازه‌های کوچک مشغول شد. او تکه‌هایی از عکس‌هایی که خود گرفته بود را برش می‌داد و آن‌ها را با عناصر مختلف مثل رنگ ترکیب می‌کرد. صدر حتی با وجود بیماری از فعالیت دست نکشید و خلق این آثار کوچک را تا آخر عمر ادامه داد. این هنرمند بزرگ پس از تحمل چند دوره بیماری در سال 1388 درگذشت.
### پایان خبر رسمی