، (اخبار رسمی): الکتروانسفالوگرافی یا EEG (Electroencephalography) یک فناوری آزمایشی است که برای رصد فعالیت الکتریکی مغز به کار می‌رود. این تکنیک به وسیله قرار دادن الکترودها بر روی سر فرد و ثبت سیگنال‌های الکتریکی تولید شده توسط نورون‌های مغز است.
الکتروانسفالوگرافی یا EEG (Electroencephalography) یک فناوری آزمایشی است که برای رصد فعالیت الکتریکی مغز به کار می‌رود. این تکنیک به وسیله قرار دادن الکترودها بر روی سر فرد و ثبت سیگنال‌های الکتریکی تولید شده توسط نورون‌های مغز است.
عملکرد EEG:
الکترودها:
الکترودها به صورت نازک روی پوست سر قرار می‌گیرند.
الکترودها اطلاعات الکتریکی مغز را به‌طور غیرمستقیم و غیرتهاجمی جمع‌آوری می‌کنند.
سیگنال‌های الکتریکی:
نورون‌های مغز از طریق ایجاد پتانسیل‌های الکتریکی، سیگنال‌های الکتریکی ایجاد می‌کنند.
این سیگنال‌ها توسط الکترودها ثبت می‌شوند.
سیگنال‌های EEG:
الکترودها سیگنال‌های الکتریکی را به‌عنوان امواج EEG ثبت می‌کنند.
این امواج به چندین نوع تقسیم می‌شوند که هر کدام نشان‌دهنده وضعیت مغز در زمان و وظایف خاصی هستند.
انواع امواج EEG:
امواج بتا (Beta Waves):
با فعالیت ذهنی بالا و آگاهی ارتباط دارند.
امواج آلفا (Alpha Waves):
در وضعیت‌های آرام و غفلت ظاهر می‌شوند.
امواج تتا (Theta Waves):
در وضعیت خواب عمیق و در برخی از وضعیت‌های خاص دیده می‌شوند.
امواج دلتا (Delta Waves):
به‌طور عمدتاً در خواب عمیق ظاهر می‌شوند.
کاربردهای EEG:
تشخیص اختلالات مغزی:
بررسی الکتریکی مغز برای تشخیص اختلالات مغزی مانند صرع، تشنج، و اختلالات دیگر.
تحقیقات علمی:
مطالعات نوروساینس و تحقیقات در زمینه فعالیت مغز و هوش مصنوعی.
تحلیل وضعیت ذهنی:
بررسی وضعیت ذهنی افراد در شرایط خاص مانند مدیتیشن یا خستگی.
پیگیری درمان:
ارزیابی نتایج درمان‌های مختلف بر اساس تغییرات در الگوهای EEG.
تحقیقات در زمینه بیوفیدبک (Biofeedback):
استفاده از اطلاعات EEG برای آموزش به افراد کنترل بر روی فعالیت مغزی خود.
EEG یک ابزار مهم در علوم عصب‌شناسی و روان‌پزشکی است که امکان مطالعه فعالیت الکتریکی مغز و درک بهتر از وضعیت ذهنی افراد را فراهم می‌کند.
ثبت نقشه مغزی
ثبت نقشه مغزی به طور کلی به فرآیند ثبت فعالیت‌های الکتریکی مغز با استفاده از تکنیک‌های مختلف می‌پردازد. این فرآیند معمولاً با استفاده از دستگاه‌های EEG (الکتروانسفالوگرافی) یا دیگر دستگاه‌های پیشرفته‌تر نظیر MEG (مغناطیس‌سنجی مغز)، PET (تصویربرداری موزاییکی ترکیبی)، SPECT (تصویربرداری مفرد فوتون ترکیبی)، fMRI (تصویربرداری مغناطیسی کارکردی)، CT (تصویربرداری محاسباتی)، یا NIRS (اسپکتروسکوپی نزدیک به مادون قرمز) انجام می‌شود.
1. الکتروانسفالوگرافی (EEG):
استفاده:
برای ثبت فعالیت‌های الکتریکی سطحی مغز.
بررسی الگوهای مختلف امواج مغزی (بتا، آلفا، تتا، دلتا).
مزایا:
رزولوشن زمانی بالا (میلی‌ثانیه).
هزینه نسبتاً کم.
نباید تجربیات تصویربرداری یا تشخیصی داشته باشید.
محدودیت‌ها:
قابلیت رصد فعالیت‌های مغزی سطحی.
نتواستن به طور دقیق فعالیت نورون‌های عمیق را نشان دهد.
2. تصویربرداری مغناطیسی (MEG):
استفاده:
ثبت میدان‌های مغناطیسی تولید شده توسط فعالیت الکتریکی مغز.
تحلیل براساس زمان و مکان.
مزایا:
رزولوشن زمانی و مکانی بالا.
قابلیت تشخیص فعالیت‌های مغزی در عمق.
محدودیت‌ها:
هزینه بالا.
نیاز به تجهیزات خاص.
3. تصویربرداری مغزی ترکیبی (PET و SPECT):
استفاده:
ثبت توزیع مواد نشان‌گر (ردیاب‌های تشعشعی) که توسط سلول‌های مغزی جذب می‌شوند.
نمایش فعالیت مغزی در سطح ترکیبی.
مزایا:
تصاویر با رزولوشن مکانی بالا.
قابل استفاده برای تشخیص بیماری‌های مغزی.
محدودیت‌ها:
هزینه زیاد.
محدودیت در رزولوشن زمانی.
4. تصویربرداری مغزی مغناطیسی کارکردی (fMRI):
استفاده:
نمایش تغییرات جریان خون و اکسیژن در سطح مغز که با فعالیت نورونی همراه است.
مزایا:
رزولوشن مکانی بالا.
قابلیت تشخیص تغییرات در تغذیه و اکسیژن‌رسانی.
محدودیت‌ها:
رزولوشن زمانی متوسط.
محدودیت در تصاویر عمقی.
هرکدام از این روش‌ها مزایا و محدودیت‌های خود را دارند و بسته به هدف تحقیق یا تشخیص، انتخاب می‌شوند. ترکیب اطلاعات ارائه شده توسط این روش‌ها ممکن است تصویر دقیق‌تری از فعالیت مغز و ارتباطات نورونی فراهم کند.
### پایان خبر رسمی