، (اخبار رسمی): با انجام چندین آزمایش و تحقیقات گسترده دانشمندان پزشکی در بلندمدت نشان داده است که استفاده از کرم ضد آفتاب خطر ابتلا به سرطان سلول های پوستی و ملانومای پوستی را کاهش می‌دهد.
با انجام چندین آزمایش و تحقیقات گسترده دانشمندان پزشکی در بلندمدت نشان داده است که استفاده از کرم ضد آفتاب خطر ابتلا به سرطان سلول های پوستی و ملانومای پوستی را کاهش می‌دهد.
کرم‌های ضد آفتاب موجود در بازار با استفاده از مواد شیمیایی یا طبیعی از پوست در برابر اثرات مخرب اشعه ماوراء بنفش محافظت می‌کنند.
انجمن متخصصین پوست کانادا، استفاده از مقدار کافی کرم ضد آفتاب با طیف وسیع و حداقل SPF 30 را برای اکثر کودکان و بزرگسالان، به عنوان بخشی از یک برنامه جامع محافظت پوست در برابر نور خورشید، توصیه میکند.
شواهد تازه ای نشان می‌دهد که برخی مواد شیمیایی موجود در کرم‌های ضد آفتاب جذب بدن می‌شوند، اما اهمیت بالینی این موضوع هنوز مشخص نیست؛ تحقیقات بیشتری برای بررسی اینکه آیا این جذب منجر به آسیب می‌شود، مورد نیاز است.
فیلترهای UV موجود در کرم‌های ضد آفتاب شیمیایی ممکن است برای محیط زیست مضر باشند.
در کانادا، سالانه بیش از ۸۰ هزار مورد سرطان پوست تشخیص داده می‌شود. از آنجایی که تخمین زده می‌شود ۸۰ تا ۹۰ درصد سرطان‌های پوست با قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش ارتباط دارد، استفاده از کرم ضد آفتاب، که از این اشعه خطرناک جلوگیری میکند به عنوان روشی مهم برای پیشگیری از سرطان پوست، آفتاب‌سوختگی و پیری زودرس پوست توصیه می‌شود. تحقیقات نشان داده‌اند که استفاده از کرم ضد آفتاب می‌تواند میزان ابتلا به هر دو نوع ملانوما و غیر ملانوما (انواع سرطان پوست) را کاهش دهد. انجمن متخصصین پوست کانادا و آکادمی پوست آمریکا هر دو استفاده از کرم ضد آفتاب را برای پیشگیری از سرطان پوست توصیه می‌کنند. با این حال، از زمان توسعه اولین کرم ضد آفتاب تجاری در سال ۱۹۲۸، سوالاتی در مورد ایمنی و اثربخشی این محصولات مطرح شده است و اخیراً تأثیر کرم‌های ضد آفتاب بر محیط زیست نیز به یک دغدغه تبدیل شده است.
کرم های ضد آفتاب چگونه عمل می کنند؟ کرم‌های ضد آفتاب حاوی ترکیبات شیمیایی (آلی) یا طبیعی (غیرآلی) هستند که جلوی اشعه ماورای بنفش را می گیرند. اشعه ماوراء بنفش نوعی نور با طول موج کوتاه‌تر از نور قابل رؤیت است (که به زیر بخش‌های UVA1، UVA2، UVB و UVC تقسیم می‌شود). به طور کلی، هرچه طول موج نور کوتاه‌تر باشد، پتانسیل آسیب بیولوژیکی آن بیشتر است. فیلترهای ضد آفتاب در برابر اشعه UVA1، UVA2 و UVB عمل می‌کنند. فیلترهای شیمیایی مانند اکسی بنزون، اکتو کریلن و اکامسوله، ترکیبات آروماتیکی هستند که اشعه ماوراء بنفش با شدت بالا را جذب می‌کنند و باعث برانگیختگی به سطوح انرژی بالاتر می‌شوند. هنگامی که این مولکول‌ها به حالت اولیه خود بازمی‌گردند، انرژی جذب‌شده به طول موج‌های پایین‌تر مانند اشعه مادون قرمز (حرارت) تبدیل می‌شود.
فیلترهای فیزیکی کرم‌های ضد آفتاب، مانند دی اکسید تیتانیوم و اکسید روی، اشعه ماوراء بنفش را از پوست دور می‌کنند یا می‌شکنند. با این حال، مطالعات آزمایشگاهی نشان داده‌اند که هنگامی که اندازه ذرات این فیلترها بسیار کوچک باشد، مانند کرم‌های ضد آفتاب با ذرات ریز (میکرونایز شده)، مکانیزم اثر آن‌ها شبیه به فیلترهای شیمیایی می‌شود. به طور خاص، اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم micronized (با ذرات ریز) مانند فلزات نیمه‌رسانا عمل می‌کنند که نور ماوراء بنفش را در بیشتر طیف الکترومغناطیسی جذب می‌کنند.
کرم‌های ضد آفتاب در پیشگیری از پیری پوست ناشی از نور خورشید (پیری زودرس) و سرطان پوست چقدر مؤثر هستند؟ شواهد به دست آمده از مطالعات مشاهده‌ای، یک آزمایش کنترل‌شده تصادفی وسیع و مطالعات تجربی کوچک غیرتصادفی از اثربخشی کرم‌های ضد آفتاب در جلوگیری از علائم پیری زودرس پوست، از جمله چین و چروک، رگ‌های خونی عنکبوتی و تغییرات رنگدانه‌ای ناشی از اشعه ماوراء بنفش، محافظت می‌کنند. با وجود چالش‌های مربوط به مطالعه سرطان پوست به دلیل عوامل متعدد دخیل در ایجاد آن و دوره طولانی نهفته ماندن بیماری، شواهد زیر استفاده از کرم ضد آفتاب را در پیشگیری از سرطان پوست تأیید می‌کنند:
مطالعات تجربی انجام‌شده در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ نشان دادند که کرم‌های ضد آفتاب تهیه شده از حیوانات از آسیب سلولی ناشی از سرطان‌زایی محافظت می‌کنند. یک آزمایش کنترل‌شده تصادفی (RCT) باکیفیت بالا که بر روی ۱۶۲۱ فرد بزرگسال استرالیایی در یک جامعه به مدت 5 سال و با پیگیری بیش از یک دهه انجام شد، کاهش ۴۰ درصدی در میزان ابتلا به کارسینوم سلولی را در بین شرکت‌کنندگان که به طور روزانه از کرم ضد آفتاب استفاده می‌کردند، نسبت به شرکت‌کنندگانی که استفاده از کرم را به اختیار خودشان گذاشته بودند، نشان داد. با این حال، میزان ابتلا به کارسینوم سلول پایه به طور قابل توجهی کاهش نیافت که احتمالا به دلیل دوره طولانی ایجاد این نوع سرطان باشد. تقریبا ۱۵ سال پس از اتمام مطالعه، شرکت‌کنندگانی که در طول دوره 5 ساله به طور روزانه از کرم ضد آفتاب استفاده می‌کردند، کاهش قابل توجهی در خطر ابتلا به ملانوم تهاجمی نشان دادند، اگرچه تعداد بسیار کمی ملانوم تهاجمی مشاهده شد، زیرا دوره نهفته این نوع تومور طولانی است. یک آنالیز از پیش تعریف‌شده روی زیرگروهی از این آزمایش تایید کرد که استفاده منظم از کرم ضد آفتاب در طول دوره 5 ساله می‌تواند علائم پیری پوست ناشی از آسیب نور خورشید را متوقف کند. یک آزمایش کنترل‌شده تصادفی بزرگ دیگر در استرالیا، کاهش قابل توجهی در سرعت پیشرفت کراتوزهای اکتینیک (پیش‌سرطان سلول سنگفرشی) را در بین شرکت‌کنندگانی که به طور منظم از کرم ضد آفتاب استفاده می‌کردند، در مقایسه با گروه کنترل که از کرم بدون خاصیت در طول یک فصل تابستان استفاده می‌کردند، نشان داد.
در بیماران پیوند عضو که در معرض خطر بالای ابتلا و مرگ ناشی از سرطان پوست قرار دارند، یک مطالعه آینده‌نگرانه متمرکز روی ۱۲۰ بیمار تطبیق داده‌شده نشان داد که استفاده از کرم ضد آفتاب با SPF ۵۰ به مدت ۲۴ ماه، باعث کاهش ایجاد کراتوزهای اکتینیک، کارسینوم سلولی و در حد کمتری، کارسینوم سلول پایه شد. با این حال، متاآنالیزهای اخیر یافته‌های این کارآزمایی‌های تصادفی کنترل‌شده را تأیید نکرده‌اند و هیچ اثرگذاری قابل توجهی برای کرم‌های ضد آفتاب در پیشگیری از ملانوم یا سرطان‌های پوست غیرملانوم پیدا نکرده‌اند. اما، این متاآنالیزها شامل مطالعاتی با طراحی گذشته‌نگر ( retrospective) و با ناسازگاری‌های روش‌شناختی بین مطالعات بودند، و یکی از آن‌ها شامل مطالعاتی بود که فقط از فیلترهای UVB (به جای کرم‌های ضد آفتاب با طیف وسیع) استفاده می‌کردند. به طور کلی، باکیفیت‌ترین شواهد موجود نشان می‌دهند که کرم‌های ضد آفتاب از سرطان پوست جلوگیری می‌کنند.
چه کسانی باید از کرم ضد آفتاب استفاده کنند؟ آکادمی پوست آمریکا، استفاده منظم از کرم ضد آفتاب با SPF 30 یا بالاتر را برای افراد با تمام انواع پوست توصیه میکند، اگرچه سرطان‌های پوست در افراد سفیدپوست بسیار شایع‌تر از افراد با پوست تیره‌تر است. هیچ مطالعه‌ای برای بررسی اثربخشی استفاده منظم از کرم ضد آفتاب در کاهش خطر ابتلا به سرطان پوست در میان افراد غیر سفیدپوست انجام نشده است.
انجمن متخصصین پوست کانادا برای کودکان بالای ۶ ماه و همچنین بزرگسالان، استفاده از کرم‌های ضد آفتاب با طیف وسیع و SPF 30 یا بالاتر را توصیه میکند. مطالعات نیمه صورت (که در آن‌ها یک طرف صورت با یک نوع کرم ضد آفتاب و طرف دیگر با کرم دیگری محافظت می‌شود) نشان داده‌اند که کرم‌های ضد آفتاب با SPF ۱۰۰ در شرایط استفاده واقعی، چه در ساحل و چه در اسکی در ارتفاع بالا در جلوگیری از آفتاب‌سوختگی نسبت به کرم‌های با SPF ۵۰ برتری دارند.
بهداشت کانادا به دلیل خطر تئوریک افزایش جذب مواد تشکیل دهنده کرم ضد آفتاب به علت نسبت بالای سطح بدن به حجم و اپیدرم نازک‌تر، استفاده از کرم ضد آفتاب را برای کودکان زیر ۶ ماه توصیه نمی‌کند. ارکان اصلی محافظت در برابر نور خورشید در نوزادان شامل اجتناب از آفتاب و پوشیدن لباس‌های محافظ است. اگر از کرم ضد آفتاب برای نوزادان استفاده می‌شود، متخصصان توصیه می‌کنند که به محض عدم نیاز، آن را شستشو دهید و فیلترهای طبیعی را به جای فیلترهای شیمیایی ترجیح دهید.
نحوه استفاده از کرم ضد آفتاب؟ مطالعات مشاهده‌ای نشان داده‌اند که مصرف‌کنندگان به طور معمول کمتر از مقدار توصیه‌شده کرم ضد آفتاب استفاده می‌کنند، به طوری که میزان استفاده استاندارد بین ۲۰ تا ۵۰ درصد مقدار توصیه‌شده است. با این حال، استفاده از کرم‌های ضد آفتاب با SPF بالاتر می‌تواند این کم‌کاری را جبران کند. برای مثال، زمانی که کرم ضد آفتاب با SPF ۵۰ در شرایط واقعی استفاده می‌شود، ممکن است تنها SPF ۲۵ را مصرف کند.
یک نشست جمعی محققان کانادایی در سال ۲۰۱۵ تایید کرد که با توجه به تفاوت‌های بدنی افراد، عبارت «به مقدار کافی از کرم ضد آفتاب استفاده کنید» مناسب‌ترین عبارت است. یک برآورد تقریبی از مقدار کرم ضد آفتابی را که باید توسط فردی با قد و وزن متوسط بر اساس توصیه‌های انجمن سرطان کانادا و آکادمی پوست آمریکا استفاده شود، ارائه می‌دهد.
روی برچسب محصولات ضد آفتاب معمولا نوشته شده است که ۱۵ تا ۳۰ دقیقه قبل از بیرون رفتن از خانه باید استفاده شوند، اما یک مطالعه اخیر نشان داد که کرم ضد آفتاب بلافاصله بعد از استفاده از پوست در برابر اشعه ماوراء بنفش محافظت میکند، اگرچه محافظت آن بعد از تماس با آب مورد بررسی قرار نگرفته است. بنابراین، اگر به خاصیت ضد آب بودن کرم نیاز دارید، بهتر است ۱۵ تا ۳۰ دقیقه صبر کنید.
مطالعات تجربی اخیر نشان داده‌اند که کرم ضد آفتاب تا ۸ ساعت بعد از یک بار مصرف، اثر محافظتی خود را با همان SPF اولیه روی پوست حفظ میکند. این یافته نشان می‌دهد که برخلاف توصیه‌های قدیمی که می‌گفتند هر ۲ تا ۳ ساعت باید کرم ضد آفتاب را تمدید کرد، حتی در فعالیت‌های فیزیکی نیازی به این کار نیست. با این حال، در صورتی که احتمال پاک شدن کرم ضد آفتاب زیاد باشد، تجدید آن توصیه می‌شود، مثلا بعد از تعریق، شنا، ساییدگی با لباس و پوست ریزی ناشی از شنا در صورت پیش‌بینی شنا یا تعریق زیاد، باید از کرم‌های ضد آفتاب ضد آب استفاده کرد.
کرم‌های ضد آفتاب به شکل اسپری نسبت به کرم‌های معمولی، معایب بیشتری دارند. باد می‌تواند باعث پخش شدن اسپری شود و در نتیجه، استفاده از آن به طور کامل صورت نگیرد. علاوه بر این، از آنجایی که اسپری‌های ضد آفتاب اغلب به سرعت خشک می‌شوند و گاهی اوقات بعد از اسپری کردن روی پوست به خوبی دیده نمی‌شوند، تشخیص اینکه آیا به طور یکنواخت پخش شده‌اند یا خیر، دشوار است. اسپری‌های ضد آفتاب همچنین قابل اشتعال هستند و چندین مورد سوختگی پوستی بعد از قرار گرفتن در معرض شعله‌های باز، حتی بعد از خشک شدن کرم، گزارش شده است. در نهایت، خطرات بالقوه مرتبط با استنشاق اسپری‌های ضد آفتاب به طور کامل مورد مطالعه قرار نگرفته است.
مهمترین مشکلات ایمنی کرم‌های ضد آفتاب واکنش‌های پوستی شایع‌ترین عوارض جانبی گزارش‌شده برای کرم‌های ضد آفتاب شامل تحریکات پوستی (مثلاً سوزش و خارش) بدون بثورات و جوش‌های سرسفید است. به ندرت، مواد شیمیایی موجود در کرم‌های ضد آفتاب ممکن است باعث آلرژیک و فتوآلرژیک شوند. شایع‌ترین مواد تشکیل‌دهنده آلرژی‌زا در این موارد اکتو کریلن، اکسی بنزون و اوکتیل متوکسی سینامات هستند.
جذب کرم ضد آفتاب در سال ۲۰۱۹، یک کارآزمایی کنترل‌شده تصادفی کوچک با ۲۴ شرکت‌کننده، تحت حمایت سازمان غذا و داروی ایالات متحده، جذب سیستمیک ۴ ماده تشکیل‌دهنده کرم ضد آفتاب را نشان داد: اکسی بنزون، آوبنزون، اکتو کریلن و اکامسوله. زمانی که این مواد تحت شرایط حداکثر مصرف، به مدت ۴ روز متوالی استفاده شدند، سطوح خونی این ترکیبات از حد مجاز توصیه‌شده توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده فراتر رفت. علاوه بر این، محققان به نیمه عمر طولانی هر یک از این مواد اشاره کردند که نشان می‌دهد استفاده منظم از کرم ضد آفتاب ممکن است منجر به تجمع آن‌ها در بدن شود. یک مطالعه پیگیری این یافته‌ها را تأیید کرد. با این حال، اکثر مردم مقدار بسیار کمتری از این حجم کرم ضد آفتاب استفاده می‌کنند و با وجود یافته‌های این مطالعه، محققان همچنان به دلیل اثرات محافظتی شناخته‌شده کرم ضد آفتاب، استفاده از آن را توصیه می‌کنند، زیرا اهمیت بالینی جذب این مواد هنوز مشخص نیست. تحقیقات بیشتری برای تعیین عوارض جانبی احتمالی ناشی از جذب مواد تشکیل‌دهنده کرم‌های ضد آفتاب مورد نیاز است.
برخلاف مواد شیمیایی موجود در کرم‌های ضد آفتاب، فیلترهای فیزیکی جذب بدن نمی‌شوند. یک مطالعه آزمایشگاهی نشان داد که کمتر از ۰.۰۳ درصد از نانو ذرات روی از لایه بالایی لایه‌ی شاخی (خارجی‌ترین لایه پوست) نفوذ می‌کنند و هیچ ذره‌ای در لایه‌های پایین‌تر این لایه پوست شناسایی نشد. به طور سنتی، کرم‌های ضد آفتاب با فیلترهای فیزیکی از نظر زیبایی ظاهری جذابیت کمتری نسبت به کرم‌های شیمیایی داشتند، زیرا روی پوست رد سفیدی باقی می‌گذاشتند که احتمالاً منجر به استفاده ناکافی از آن‌ها می‌شد. پیشرفت در فرمول‌بندی و ریز کردن فیلترهای فیزیکی محافظ در برابر اشعه ماوراء بنفش، منجر به تولید کرم‌های ضد آفتاب با فیلتر فیزیکی قابل‌قبول‌تر از نظر زیبایی شده است.
اثرات هورمونی شواهد ضعیف منجر به نگرانی‌هایی در مورد اثرات احتمالی استروژن‌زایی و ضدآندروژنی (ضد هورمون مردانه) کرم‌های ضد آفتاب شیمیایی شده است. اگرچه یک متاآنالیز اخیر نشان داد که اکسی بنزون با عوارض جانبی بر سیستم تولیدمثل در ماهی مرتبط است، اما ادبیات خلاصه‌شده در این زمینه یکنواخت نبوده و بنابراین نتایج آن گویای مطلب نیست. در میان شرکت‌کنندگان در تحقیقات انسانی، یک مطالعه آینده‌نگر کاهش باروری را در مردانی که در معرض بنزوفنون-۲ و ۴-هیدروکسی بنزوفنون قرار گرفته بودند، نشان داد، اما یافته‌های این مطالعه را می‌توان با عوامل مخدوش‌کننده در آن توجیه کرد. یک بررسی سیستماتیک که هر دو مطالعه حیوانی و انسانی را ارزیابی کرد، نشان داد که سطوح بالای قرار گرفتن در معرض اکسی بنزون در دوران بارداری با کاهش سن حاملگی در نوزادان پسر و کاهش وزن هنگام تولد در نوزادان دختر همراه است. با این حال، ناهمگنی بالای نتایج، مفید بودن یافته‌های این مطالعه را کم میکند.
تأثیر کرم‌های ضد آفتاب بر محیط زیست چیست؟ برخی مطالعات اخیر گزارش کرده‌اند که مواد شیمیایی موجود در کرم‌های ضد آفتاب در منابع مختلف آب قابل تشخیص هستند و ممکن است با وجود تصفیه فاضلاب همچنان باقی بمانند. نگرانی اخیر دیگر، کشف فیلترهای ضد آفتاب در بافت‌های گونه‌های مختلف ماهی است که احتمال تجمع زیستی و بزرگنمایی زیستی را مطرح میکند.
تاثیر مواد تشکیل‌دهنده کرم‌های ضد آفتاب بر صخره‌های مرجانی، در حال حاضر یکی از کانون‌های تحقیقات علمی است. مطالعات آزمایشگاهی نشان داده‌اند که اکسی بنزون بر لاروهای صخره‌های مرجانی تأثیر می‌گذارد و ممکن است در سفید شدن مرجان‌ها نقش داشته باشد. با این حال، عوامل مخدوش‌کننده احتمالی شامل افزایش شوری و دمای اقیانوس مرتبط با گرمایش زمین است. این مطالعات اولیه منجر به ممنوعیت استفاده از اکسی بنزون و اکتینوکسات در برخی مناطق شده است.
چه اقدامات محافظتی دیگری در برابر نور خورشید می‌توان انجام داد؟ کرم ضد آفتاب تنها بخشی از یک استراتژی جامع برای محافظت در برابر نور خورشید است. مهم است که به بیماران در مورد رفتارهایی برای اجتناب از اشعه ماوراء بنفش راهنمایی بدهید، از جمله استفاده از کلاه‌های لبه‌دار، محافظ چشم (به عنوان مثال، عینک آفتابی با محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش) و پناه گرفتن در سایه زمانی که شاخص UV بالاتر از ۳ باشد (معمولاً بین ساعت ۱۱ صبح تا ۳ بعد از ظهر)
به طور معمول، لباس‌های ضخیم‌تر با بافت‌های پر تر مانند پلی استر و پنبه، یا نایلون و الاستین (اسپندکس، لایکرا) - و رنگ‌های تیره‌تر محافظت بیشتری ارائه می‌دهند. لباس‌هایی با ضریب محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش (UPF) تا ۵۰ برای محافظت در برابر نور خورشید طراحی شده‌اند. محافظت همه لباس‌ها در برابر نور خورشید در صورت خیس یا کشیده شدن، کاهش می‌یابد.
فناوری‌های جدید بالقوه برای کرم‌های ضد آفتاب آنزیم‌های موضعی فتولیاز (photolyase) و آنتی‌اکسیدان‌ها (ویتامین C، ویتامین E، سلنیوم و پلی‌فنول‌های موجود در عصاره چای سبز) به عنوان عوامل بالقوه محافظت موضعی و غیرموضعی در برابر نور خورشید در حال ظهور هستند. با این حال، تثبیت آنتی‌اکسیدان‌ها در فرمولاسیون کرم‌های ضد آفتاب به گونه‌ای که از نظر زیستی فعال باقی بمانند، هنوز امکان‌پذیر نشده است. مطالعات نشان داده‌اند که کرم‌های ضد آفتابی که ادعای داشتن خاصیت آنتی‌اکسیدانی می‌کنند، فعالیت آنتی‌اکسیدانی کمی دارند یا اصلاً ندارند.
عوامل محافظت‌کننده در برابر نور خورشید که به صورت خوراکی مصرف می‌شوند، مانند نیاسینامید و عصاره Polypodium leucotomos که از گیاهی سرخس‌مانند بومی آمریکای مرکزی و جنوبی به دست می‌آید، به عنوان عوامل پیشگیری از آسیب‌های ناشی از نور خورشید استفاده می‌شوند. شواهدی از کارآزمایی‌های کوچک کنترل‌شده تصادفی وجود دارد که نشان می‌دهد عصاره P. leucotomos بدون عوارض جانبی قابل توجه، حداقل دوز اشعه ماوراء بنفش مورد نیاز برای ایجاد قرمزی پوست (MED) را افزایش می‌دهد و برای بیماری‌های پوستی ناشی از اشعه ماوراء بنفش مانند بثورات چندشکلی ناشی از نور (PLE) و کهیر آفتابی مفید است.
نیکوتینامید، که با نام نیاسینامید نیز شناخته می‌شود، شکل آمیدی فعال نیاسین (ویتامین B3) است. با این حال، برخلاف نیاسین، باعث برافروختگی پوست (flushing) نمی‌شود. مطالعات اولیه نشان داده‌اند که نیکوتینامید باعث بهبود ترمیم DNA و کاهش تشکیل دایمرهای سیکلوبوتن پیریمیدین در کراتوسیت‌های انسانی (سلول‌های اصلی لایه شاخی پوست) می‌شود. در یک آزمایش تصادفی کنترل‌شده مرحله سوم (که تکرار نشده است)، مصرف روزانه ۵۰۰ میلی‌گرم نیکوتینامید به مدت ۱۲ ماه با کاهش میزان ایجاد کراتوزهای اکتینیک و سرطان‌های پوست غیرملانوم همراه بود. با این حال، سرطان‌های پوستی که ایجاد شدند، تمایل به بدخیمی درجه بالا داشتند.
نتیجه‌گیری قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش مستقیما مضر است و با ایجاد سرطان‌های پوست، که در دنیا شایع هستند، مرتبط است. شواهد با کیفیت بالا نشان داده‌اند که کرم ضد آفتاب خطر ابتلا به هر دو نوع ملانوم و غیرملانوم سرطان پوست را کاهش می‌دهد. بنابراین، پزشکان باید به بیماران در مورد استراتژی‌های محافظت در برابر نور خورشید مشاوره دهند، از جمله اجتناب از آفتاب در ظهر، پناه گرفتن در سایه، پوشیدن لباس‌های محافظ و همچنین استفاده از کرم ضد آفتاب در صورتی که اجتناب از نور خورشید غیرممکن باشد. در حال حاضر، انجمن متخصصین پوست برای محافظت در برابر نور خورشید، استفاده از کرم ضد آفتاب با طیف وسیع و SPF حداقل ۳۰ را برای افراد بالای ۶ ماه توصیه میکند. شواهد ضعیفی وجود دارد که نشان می‌دهد برخی از مواد شیمیایی موجود در کرم‌های ضد آفتاب به طور سیستمیک جذب بدن می‌شوند و ممکن است به آسیب‌های محیط زیستی نیز کمک کنند؛ افرادی که در این مورد نگران هستند، می‌توانند استفاده از کرم‌های ضد آفتاب طبیعی را به عنوان جایگزین در نظر بگیرند. تحقیق در مورد ایمنی و اثربخشی کرم‌های ضد آفتاب موجود و عوامل جدید همچنان ادامه دارد.
### پایان خبر رسمی