اطلاعات تماس
[نمایش اطلاعات]
کد: 13951113230275700

در ارتفاعات شهرستان میناب رقم خورد

مشاهده هفتمین قلاده پلنگ ایرانی

کد: 13951113230275700

https://goo.gl/0wtpWY

، تهران , (اخبار رسمی): هفتمین قلاده پلنگ ایرانی در حال انقراض در سالجاری در ارتفاعات شهرستان میناب مشاهده شد.

مشاهده هفتمین قلاده پلنگ ایرانی

به گزارش اخبار رسمی به نقل از روابط عمومی سازمان حفاظت محیط زیست، مجید وفادار،مدیرکل حفاظت محیط زیست هرمزگان با اعلام این خبر با بیان اینکه پیش از این، 6 قلاده پلنگ ایرانی در ارتفاعات شهرستان های میناب، بندرعباس و حاجی آباد مشاهده شده است،گفت: تصویر هفتمین قلاده پلنگ نیز با دوربین تله ای یکی از فعالان محیط زیست در ارتفاعات شهرستان میناب ثبت شد.
وی با اشاره به مشخصات ظاهری پلنگ های ایرانی، بیان کرد: پلنگ های ایرانی جزو گونه های در خطر انقراض محسوب می شود که طول این پلنگ حدود 160 سانتی متر با وزن بین35 تا 90 کیلوگرم است. 
وفادار تصریح کرد: پلنگ ایرانی گونه ای در خطر انقراض است که جمعیت اصلی آن در ایران زیست می کند و پراکنش آن در جنوب غرب آسیا است که افزایش جمعیت آن مورد حمایت است.
وی خاطرنشان کرد: گربه جنگلی، گربه وحشی، کل و بز، قوچ، تشی(از خانواده خارپشت) و بزرگترین جونده ایران، خفاش میوه خوار، خفاش دم موشی و جغد ایران از کمیاب ترین گونه های جانوری است که در حیات وحش رشته کوه های شهرستان میناب وجود دارد . 
پلنگ گربه سانی است که جمعیت اصلی آن در ایران باقیمانده و تقریبا در سراسر کشور زیست می کند اما عوامل متعددی مانند شکار، طعمه مسموم و حوادث جاده ای زندگی این گونه ارزشمند را تهدید می کند.پلنگ‌ ایرانی جزء گونه‌های در معرض خطر انقراض است که بیشتر در نقاط کوهستانی زیست می کند.شهرستان میناب در 90 کیلومتری شرق شهرستان بندرعباس مرکز استان هرمزگان واقع شده است.

### پایان خبر رسمی

اخبار رسمی هویت منتشر کننده را تایید می‌کند ولی مسئولیت صحت مطلب منتشر شده بر عهده ناشر است.

پروفایل ناشر گزارش تخلف
درباره منتشر کننده:

سازمان حفاظت محیط زیست

تخریب محیط زیست و بهره برداری بیش از حد منابع در کشور ما نیز همانند بسیاری از کشورهای جهان در طی قرن گذشته، چشمگیر بوده و تسریع در این روند در سال 1335 منجر به تشکیل دستگاهی مستقل به نام کانون شکار ایران، با هدف حفظ نسل شکار و نظارت بر اجرای مقررات مربوط به آن شد. در سال 1346 در پی تصویب قانون شکار و صید، سازمان شکاربانی و نظارت بر صید جایگزین کانون فوق شد. بر اساس قانون اخیر، سازمان شکاربانی و نظارت بر صید، مرکب از وزیران کشاورزی، دارایی، ‌جنگ و شش نفر از اشخاص با صلاحیت بود. بر اساس ماده 6 قانون فوق، وظایف سازمان شکاربانی و نظارت بر صید از محدوده نظارت و اجرای مقررات ناظر بر شکار فراتر رفته و امور تحقیقاتی و مطالعاتی مربوط به حیات‌وحش کشور، تکثیر و پرورش حیوانات وحشی و حفاظت از زیستگاه آنها و تعیین مناطقی به عنوان پارک وحش و موزه‌های جانورشناسی را نیز در بر گرفت. در سال 1350 نام سازمان شکاربانی و نظارت بر صید به “سازمان حفاظت محیط زیست و نام شورای‌عالی شکاربانی و نظارت بر صید به “شورای‌عالی حفاظت محیط زیستف تبدیل شد و امور زیست‌محیطی از جمله پیشگیری از اقدامهای زیانبار برای تعادل و تناسب محیط زیست نیز به اختیارات قبلی آن افزوده شد. در سال 1353 پس از برپایی کنفرانس جهانی محیط زیست در استکهلم و با تصویب قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست در 21 ماده، این سازمان از اختیارات قانونی تازه‌ای برخوردار شد و از نظر تشکیلاتی نیز تا اندازه‌ای از ابعاد و کیفیت سازگار با ضرورتهای برنامه‌های رشد و توسعه برخوردار شد.

اطلاعات تماس
[نمایش اطلاعات]
منتشر شده در سرویس:

محیط زیست