، تهران , (اخبار رسمی): عبارت اینترنت اشیا، اولین بار در سال 1999 توسط کوین اشتون، بنیانگذار مرکز شناسه خودکار در MIT استفاده شد. هدف اصلی این مرکز، توسعه ی تکنولوژی های شناسایی برای استفاده در صنعت با هدف پشتیبانی از خود کارسازی، کاهش خطاها و افزایش کارایی بود.
هدف این است با کاهش هزینه ها به سطح بالایی از راحتی برسیم. خانه های هوشمند، همچنین پیچیدگی های امنیتی را حل می کنند. مثل سیستم های امنیتی برای تشخیص سرقت، آتش سوزی یا ورود غیر مجاز.
هسته‌ی این تکنولوژی، تگ‌‌های RFID است. این تگ‌‌ها این امکان را فراهم می‌کنند که هر شیء تگ‌گذاری شده قابل شناسایی بوده و جزییات مربوط به شیء توسط سرویس مرکزی قابل شناسایی و تشخیص است. به طور مثال، برای خرید از یک فروشگاه مجهز به فناوری RFID ، شما سبد کالای خود را برمی‌دارید و بدون اینکه مجبور به ایستادن در صف‌‌های طولانی شوید و یا حتی بدون اینکه مجبور باشید اقلام خریداری شده را به صندوقدار یا نگهبان نشان دهید، از در خارج می‌شوید. شناسه‌های موجود روی کالا‌ها از نوع RFID است و با فرستان علائم رادیویی کلیه اطلاعات جاری خود از قبیل تعداد، قیمت، وزن و... را به کامپیوتر‌های موجود در در‌های خروجی مخابره می‌کند.
گسترش اینترنت اشیاء:
تحقیقات اولیه در زمینه RFID، با راه اندازی شبکه EPC در سال 2003 به اوج خود رسید. این شبکه نشان داد که رایانه‌‌ها می‌توانند برای شناسایی و ردیابی خودکار اشیاء در فرایند تولید، توزیع و رساندن استفاده شوند. این مساله راه را برای به دست آوردن کارآیی جدید در تولید و توزیع باز کرده است. از آن پس، پیشرفت در شبکه‌‌های بی‌سیم و تقریبا هر وسیله‌ای که می‌تواند برای تشخیص و برقراری ارتباط در اینترنت استفاده شود، دامنه‌ی اینترنت اشیاء را گسترش داد.
تعاریف مختلفی برای اینترنت اشیاء ارائه شده است:
- قابلیت اتصال، ارتباط و مدیریت از راه دور تعدادی دستگاه خودکار از طریق اینترنت
- زمانی که «چیز‌ها یا اشیاء» به اینترنت متصل هستند تا به مردم
- یک شبکه جهانی از اشیاء متصل شده که این اشیاء براساس پروتکل‌‌های ارتباطی استاندارد دارای آدرس منحصر به فرد هستند.
- اتصال از طریق اینترنت بین دستگاه‌‌های محاسباتی که در وسایل مورد استفاده‌ی روزمره جاسازی شده است و آن‌ها را قادر به ارسال و دریافت داده‌‌ها می‌کند.
- توانایی برقراری ارتباط در اشیاء است که قدرت IoT را فراهم می‌کند.
این قدرت در قالب داده است. پیش بینی می‌شود هر دستگاه حجم زیادی از داده‌‌ها را تولید کند که برای افزایش دانش و آگاهی بشر از آن استفاده خواهد شد. پیش بینی شده است که تا سال 2020، صد میلیارد دستگاه به اینترنت متصل خواهند شد، این تعداد شامل دستگاه‌‌های سنتی اینترنت مثل کامپیوتر‌ها، تبلت‌ها و گوشی‌های هوشمند نمی‌شود. بعلاوه، تعداد دستگاه‌هایی که به صورت غیر مستقیم به اینترنت متصل خواهند بود (مثل سنسور‌ها) برابر با تریلیون پیش بینی شده است. اگر این پیش بینی به حقیقت بپیوندد، ارتباطات ماشین با ماشین، سی برابر ارتباطات انسان با انسان از طریق اینترنت خواهد بود. بر این اساس، اینترنت اشیاء سالانه 35 درصد رشد خواهد داشت.
دستاورد‌های اینترنت اشیاء:
پتانسیل تقریبا غیرقابل تصور برای سنجش، پردازش، اطلاع رسانی و تصمیم گیری در اینترنت اشیاء وجود دارد. این پتانسیل به طور گسترده ای به رسمیت شناخته شده است و صنایع مختلف هدف از اینترنت اشیاء را در بازار‌های خاص خود به تصویر می‌کشند.
خانه هوشمند:
در سطح مصرف کننده، اینترنت اشیاء، در قالب اتوماسیون خانه توسعه یافته است. از طریق این تکنولوژی، افراد قادر خواهند بود بر اساس اطلاعاتی که از وسایل خانگی معمول تولید می‌کنند، بهره‌وری ایجاد کنند. برای مثال، یخچال و فریزر یک موجودی کامل از محتویات و تاریخ انقضای آن‌ها را دارند و می‌توانند به صاحب خانه در جهت سفارش اجناس و کمینه کردن ضایعات کمک کند. این اطلاعات می‌تواند با لیست مواد غذایی مورد علاقه مقایسه شده و سفارشات به طور خودکار به فروشگاه ارسال گردد. پیش بینی شده است این سیستم 15درصد از هزینه‌‌های مصرف کننده را کاهش خواهد داد. این مثال نمونه‌های ساده از اینترنت اشیاء در منازل است. تلویزیون‌های متصل، کنترل ورود و خروج، سیستم هشدار، کلید‌های روشنایی و ... از دیگر موارد کاربرد اینترنت اشیاء در منازل هستند و لیست بی‌پایانی از محصولات برای پشتیبانی از مدیریت منزل وجود خواهد داشت.
خانه‌‌های هوشمند، در مورد آنچه در داخل ساختمان اتفاق می‌افتد، آگاهی خواهند داشت و عمدتا بر سه جنبه تاثیر می‌گذارد:
- استفاده از منابع (حفاظت از آب و مصرف انرژی)
- امنیت
- راحتی
هدف این است با کاهش هزینه‌‌ها به سطح بالایی از راحتی برسیم. خانه‌‌های هوشمند، همچنین پیچیدگی‌‌های امنیتی را حل می‌کنند. مثل سیستم‌‌های امنیتی برای تشخیص سرقت، آتش سوزی یا ورود غیر مجاز. ذی‌نفعان درگیر در این سناریو، گروهی بسیار ناهمگن مانند اپرا تور‌های مخابراتی، ارائه دهندگان خدمات رسانه‌ای، شرکت‌‌های امنیتی و شرکت‌‌های برق را شامل می‌شوند.
چالش‌‌ها و محدودیت‌‌های اینترنت اشیاء:
با وجود تمام ویژگی‌های مثبت و مزایای که در بالا ذکر شد، تحقق IoT با چندین چالش مواجه است. این چالش‌‌ها ممکن است باعث کند شدن پیشرفت فن آوری‌‌های IoT نسبت به آنچه که انتظار می‌رود شود:
- تامین انرژی مورد نیاز حس گر‌ها
- وابستگی این فناوری به اتصال بی سیم به اینترنت
- حجم بالای اطلاعات تولید شده در سنسور‌ها (پردازش این اطلاعات نیاز به زمان بالایی دارد)
- پیروی از استاندارد‌های متفاوتی که توسط تولیدکننده‌‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد
- رعایت حریم شخصی و امنیت
- هزینه
### پایان خبر رسمی