، تهران , (اخبار رسمی): «انجمن خیریه قصه اسباب بازی ها»، با کمک جمعی از دوست داران کودکان تشکیل شده تا فرصت بازی کردن را به کودکان مناطق محروم هدیه کند و با اهدای اسباب‌بازی و ساخت اتاق بازی به یاری کودکان شتافته است. لادن سرلک، مدیرعامل این انجمن در مصاحبه با روزنامه همشهری از قصه شکل گیری تا اهداف انجمن می‌گوید.
«کادو را گرفت و با هیجان کاغذ را باز کرد. از دیدن ماشین شوکه شد، بعد با هیجان فریاد زد: این همان ماشینی است که دیشب خوابش را دیدم!» این تصویر ارزشمندترین هدیه اعضای انجمن از مددجویان کوچکشان است
شروع زنجیره شادی
وقتی از روی خیرخواهی و دلسوزی، عروسکی را به فرزند یک کارگر نیازمند بخشید و برق شادی را در چشم‌هایش دید، تصور نمی‌کرد آن حس خوب باعث شود امروز مدیرعامل انجمنی باشد که همان برق شادی را در چشمان صدها کودک دیگر می‌نشاند.
لادن سرلک می‌گوید: «تا چند سال قبل، هنوز استفاده از فضای مجازی به اندازه امروز مرسوم نشده بود. با یک فراخوان ساده، از دوستانم خواستم اگر اسباب‌بازی‌ای برای بخشیدن دارند آن را به دستم برسانند. خیلی زود تعدادی اسباب‌بازی جمع‌آوری شد؛ اما کار به همان سادگی‌ای هم نبود که تصور می‌کردم.»
آن‌طور که سرلک می‌گوید پیدا کردن جامعه هدف برای این فعالیت یعنی کودکانی که نیازمند دریافت اسباب‌بازی هستند به تحقیق و نیروی زیادی احتیاج داشته و البته نگهداری از اسباب‌بازی‌ها که تعداد آنها روز به روز بیشتر شده کم‌کم به دردسر تبدیل می‌شود. می‌گوید: «یکی از دوستانم برای مدرسه‌ای در ایلام کتاب می‌فرستاد. با کمک او نخستین بسته‌های اسباب‌بازی را همراه کتاب‌ها ارسال کردم و بعد کار شکل جدی‌تری به خود گرفت.» با مطرح شدن ابزارهای مجازی جدید، کم‌کم حلقه ارتباطی از داوطلبانی شکل می‌گیرد که امروز «قصه اسباب‌بازی‌ها» را ساخته‌اند.
اتاق‌هایی برای بازی
ساخت اتاق‌های بازی در روستاها و مناطق محروم مانند مریوان، مرز ایران و افغانستان، ایلام، تبریز و دیگر شهرها یکی از اقداماتی است که «قصه اسباب‌بازی‌ها» مدتی است آغاز کرده است.
سرلک می‌گوید: بازخورد مثبتی از راه‌اندازی اتاق‌های بازی گرفته‌ایم. کودکانی که در مدارس روستایی مناطق محروم درس می‌خوانند در این اتاق‌ها که به همت اعضای انجمن تجهیز شده بازی می‌کنند.
سرلک به یکی از تجربه‌هایش در راه‌اندازی اتاق بازی در محله‌ای محروم اشاره می‌کند: برای احوالپرسی سری به خانواده نیازمند ساکن یکی از محله‌های محروم زدیم که به تازگی اتاق بازی در آن راه‌اندازی شده بود. فردی در ازای گرفتن مبلغی هرچند کم، به بچه‌ها اجازه می‌داد فوتبال‌دستی بازی کنند. این خانواده ۲ پسربچه کوچک داشتند که می‌گفتند هیچ وقت نتوانستند با این فوتبال‌دستی بازی کنند چون پولی نداشتند. اما خوشحال بودند که حالا می‌توانند در اتاق بازی مدرسه خود فوتبال‌دستی بازی کنند.
البته سرلک می‌گوید این کار چندان ساده نیست؛ چون بیشتر کمک‌های مردمی که آنها دریافت می‌کنند، غیرنقدی است و آنها برای تجهیز اتاق‌های بازی به کفپوش و دیوارپوش ایمن یا وسایل مشابه باید هزینه بپردازند.
اهمیت بازی‌های کودکانه
مدیرعامل انجمن می گوید: قبل از اقدام برای ثبت انجمن و حتی هنگام انجام مراحل ثبت، افراد مختلفی بودند که با فعالیت ما مخالفت می‌کردند. توجیه آنها این بود که کودکان نیازمند بیشتر به تأمین خوراک و پوشاک احتیاج دارند تا گرفتن اسباب‌بازی. هیچ‌کدام از این افراد از تأثیر شگفت‌انگیز اسباب‌بازی بر روند رشد و تربیت کودکان آگاه نبودند.
او معتقد است بسیاری از بزرگسالان اسباب‌بازی‌های دوران کودکی خود یا حتی حسرت داشتن یک اسباب‌بازی خاص را هنوز به یاد می‌آورند و این موضوع نشان‌دهنده اهمیت اسباب‌بازی در دنیای کودکان است.
او می‌گوید: کودکان با بازی کردن، مهارت‌های مختلف را تمرین می‌کنند و آماده برقراری ارتباط با دیگران می‌شوند؛ اما فقر باعث شده بسیاری از کودکان مناطق محروم از آن بی‌بهره باشند.
مهربانی داوطلبانه
بعضی از اعضای داوطلب انجمن، شرق تا غرب و جنوب تا شمال شهر را طی می‌کنند تا بسته‌های هدیه را از خانواده‌ها تحویل بگیرند و به انبار برسانند. آنها هرکدام مشغله‌های خود را دارند اما هیچ مانعی باعث نمی‌شود از شاد کردن دل کودکان نیازمند دست بکشند. سرلک معتقد است سرمایه و ستون اصلی «قصه اسباب‌بازی‌ها» نیروهای داوطلب آن است که بدون همراهی آنها فعالیت‌های انجمن نمی‌توانست تا این اندازه گسترده شود.
او می‌گوید: هیچ کدام از اعضای انجمن برای منفعت شخصی کار نمی‌کنند و تنها انگیزه‌ای که انجمن ما را سرپا نگه داشته، عشق به کودکان است.» سرلک همراهی خانواده‌اش را با فعالیت‌های خیرخواهانه یکی از بزرگ‌ترین دلگرمی‌ها برای ادامه این راه می‌داند و می‌گوید: «بعضی روزها تمام خانه پر می‌شد از اسباب‌بازی‌هایی که اهداکنندگان ارسال می‌کردند و ما انباری برای نگهداری آنها نداشتیم. خانواده‌ام صبورانه همراهی‌ام کردند تا بتوانم ایده خوب اولیه‌ام را زنده نگه دارم و «قصه اسباب‌بازی‌ها» شکل بگیرد.
حالا روزی نیست که شهروندان با یک جست‌وجوی ساده راه ارتباط با این انجمن را پیدا نکنند و به زنجیره مهربانی داوطلبانه نپیوندند.
نویسنده: نیلوفر ذوالفقاری
### پایان خبر رسمی