، تهران , (اخبار رسمی): روش‌های جراحی هموروئید شامل هموروئیدکتومی، هموروئیدکتومی استاپلر و اسفنگتروتومی داخلی-جانبی است و حداقل یک شب بستری در بیمارستان برای مراقبت از فرد تا زمان برگشتن به حالت عادی و بهبود نسبی آن نیاز است.
اثربخش‌ترین درمان هموروئید، هموروئیدکتومی است به شرطی که فرد عوارض ناگوار احتمالی آن را بپذیرد
هموروئیدکتومی یک عمل جراحی وسیع است که برای برداشتن هموروئیدهای داخلی درجه سه و چهار، خارجی وسیع یا انواع ترکیبی آن استفاده می‌شود. اثربخش‌ترین درمان هموروئید، هموروئیدکتومی است به شرطی که فرد عوارض ناگوار احتمالی آن را بپذیرد.
این جراحی به دو شیوه متفاوت با نام‌های باز و بسته انجام می‌شود. باید توجه داشت که هر دو روش هموروئیدکتومی بسته (فرگوسن) و هموروئیدکتومی باز (میلیگان مورگان) به یک اندازه می‌توانند مؤثر و بی‌خطر باشند اما روش بسته نسبت به روش باز در بلند مدت برای بیمار رضایت‌بخش‌تر خواهد بود. با این وجود، هر دو روش ممکن است به درد شدید بعد از عمل منجر شوند.
در هموروئیدکتومی بسته پس از برش و خارج کردن بافت هموروئیدی ملتهب ناحیه‌ی بریده شده را بخیه می‌کنند تا از خونریزی و عفونت احتمالی آن جلوگیری کنند. اغلب در هموروئیدهای داخلی از شیوه‌ی هموروئیدکتومی بسته استفاده می‌شود. این شیوه در ۹۵ درصد موارد مؤفقیت‌آمیز خواهد بود.
در هموروئیدکتومی باز نیز با شیوه‌ای دیگر ناحیه‌ی آسیب دیده را برش داده و خارج می‌کنند، با این تفاوت که دیگر محل برش را کامل بخیه نمی‌زنند و اجازه می‌دهند باز بماند تا خود جوش خورده و بسته شود. البته گاهی اوقات دکتر متخصص بواسیر تشخیص می‌دهد که باز ماندن محل برش احتمال عفونت را بالا می‌برد و با احتمال کمتری خود‌به‌خود مسدود می‌شود پس ترجیح می‌دهد محل را بخیه کند و با یک روش ترکیبی باز و بسته جراحی خود را به پایان برساند.
به منظور به حداقل رساندن یا جلوگیری از درد پس از هموروئیدکتومی، روش‌های ترکیبی دیگری نیز ابداع شده است که با بستن عروق میزان درد را کاهش می‌دهد و نیاز به مراقبت بعد از عمل کمتری دارد. هموروئیدکتومی به دلیل عوارضی که دارد بیشتر در مواقع بحرانی و زمانی که درمان فرد با روش‌های کم‌تهاجمی‌تر با شکست رو به رو شده است، پیشنهاد می‌شود.
جراحی زیر بیهوشی عمومی یا بی‌حسی نخاعی فرد در اطاق عمل مجهز توسط پزشکان باتجربه و با کمک انواع ابزار تیز مانند یک چاقوی کوچک جراحی یا قیچی انجام می‌شود. با این همه اعمال تهاجمی که در مقعد فرد انجام می‌شود طبیعی است که فرد درد رنج‌آوری را پس از برطرف شدن اثر بیهوشی و بی‌حسی‌های موضعی احساس کند. احتباس موقتی ادرار و مدفوع و به دنبال آن عفونت ادراری از عوارض دیگر هموروئیدکتومی است. البته در موارد نادر بی‌اختیاری مدفوع یا تنگی دریچه مقعد نیز رویت شده است.
حداقل یک شب بستری در بیمارستان برای مراقبت از فرد تا زمان برگشتن به حالت عادی و بهبود نسبی آن نیاز است، مگر اینکه فرد با رضایت خود بخواهد بیمارستان را ترک کند که در این صورت باید پس از به هوش آمدن و برگشتن به حالت طبیعی تا زمان حداقل یک بار دفع ادرار در بیمارستان بماند سپس با داروهای تجویزی و مراقبت‌های توصیه‌ی شده بعد از عمل و هشدار علایم خطر ترخیص گردد. البته به دلیل خارج نشدن کامل اثرات مواد بیهوشی فرد از رانندگی تا خانه منع می‌شود.
عمل جراحی هموروئید یا بواسیر
ترس از جراحی به خصوص در ناحیه مقعد مانع پیگیری درمان بیماری هموروئید در بسیاری از افراد مبتلا است. در گذشته جراحی تنها درمان قطعی هموروئیدهای وخیم بوده است ولی امروزه با پیشرفت علم روش‌های نوین و کم‌دردسرتری کشف شده است که بدون نیاز به بستری در بیمارستان و بیهوشی می‌تواند با عارضه و تهاجم کمتری به بهبود سریع‌تر فرد کمک کند. انواع لیزردرمانی‌ها، کرایو (فریز کردن عروق ملتهب)، اسکلروتراپی (تزریق محلولی) جایگزین خوبی برای روش‌های قدیمی جراحی باز شده است.
اما با این حال ممکن است بسته به شدت بیماری دکتر متخصص بواسیر جراحی را نیز تجویز کند. اولین مرحله از درمان هموروئید، درمان علامتی آن به صورت کنترل خونریزی به منظور جلوگیری از کم‌خونی فرد است. سپس علت‌یابی هموروئید و مشاوره در زمینه تغییر در سبک زندگی و عادات غذایی فرد می‌تواند در پیشگیری از پیشرفت بیماری مؤثر باشد. در صورتی‌که علت ایجاد این مشکل یک بیماری زمینه‌ای باشد باید درمان آن بیماری نیز جزئی از اقدامات درمانی قرار گیرد. در مرحله بعدی باید خود بیماری بسته به شدت آن درمان شود سپس عوارض ایجاد شده مانند بدشکلی ناحیه‌ی مقعد برطرف شود.
در صورت بی‌تأثیر بودن درمان‌های ابتدایی و قطع نشدن خونریزی نیاز به جراحی وجود دارد. در واقع اقدام به جراحی آخرین مرحله‌ی درمان بیماری هموروئید است. اگر سایر روش‌های درمانی هموروئید مؤفقیت‌آمیز نباشند یا هموروئید فرد آن‌قدر بزرگ باشد که به درمان‌های دیگر پاسخ ندهد، دکتر متخصص هموروئید چاره‌ای جز عمل جراحی بواسیرنخواهد داشت. جراحی هموروئید همیشه نیازمند بستری در یک مرکز درمانی یا بیمارستان را ندارد و بسته به نوع می‌تواند به صورت سرپایی نیز انجام شود. انواع روش‌های جراحی هموروئید شامل:
هموروئیدکتومی
هموروئیدکتومی مؤثرترین و کامل‌ترین راه درمانی بواسیرهای شدید است. در هموروئیدکتومی اقدام به برداشتن کامل توده‌ی هموروئیدی می‌کنند که با توجه به محل زایده ممکن است به دو روش جراحی باز (میلیگان مورگان) یا بسته (فرگوسن که اغلب در انواع داخلی استفاده می‌شود.) انجام شود. عمل جراحی ممکن است با یک بی حسی موضعی همراه با آرام بخش یا با یک بی حسی نخاعی یا بیهوشی عمومی انجام شود. در این روش معمولاً ناحیه‌ی جراحی پس از عمل دردناک خواهد بود که با مسکن‌های تجویزی پزشک و توصیه‌ی به نشستن در وان یا لگن آب گرم قابل کنترل خواهد بود. از دیگر عوارض احتمالی هموروئیدکتومی اختلال و مشکل شدن دفع ادرار و در نتیجه ابتلا به عفونت ادراری در فرد است.
هموروئیدکتومی استاپلر
در روش هموروئیدکتومی استاپلر یا هموروئیدوپکسی استاپلر همانند یک منگنه جریان خون به بافت‌های هموروئیدی را مسدود می‌کنند. این روش معمولاً فقط برای بواسیر های داخلی استفاده می‌شود. روش استاپلر نسبت به هموروئیدکتومی باز یا بسته از درد بعد از عمل کمتری همراه است و فرد زودتر از سایر روش‌های جراحی سرپا شده و می‌تواند به زندگی روزمره خود بازگردد.
احتمال عود هموروئید و بیرون زدن بافت راست‌روده از مقعد فرد در آینده با روش جراحی استاپلر بیشتر است. سایر عوارض هموروئیدکتومی استاپلر شامل خونریزی، احتباس ادرار و ندرتاً عفونت پس از عمل است.
اسفنگتروتومی داخلی-جانبی
یک روش کمکی است که معمولاً همراه با هموروئیدکتومی با توجه به شرایط بیمار انجام می‌شود. در این روش دیواره‌ی عضله‌ی داخلی دریچه‌ی مقعدی را با برش باز می‌کنند تا از میزان فشار وارد بر آن بکاهند. این روش به کاهش درد بیمار پس از عمل نیز کمک خواهد کرد.
### پایان خبر رسمی