، تهران , (اخبار رسمی): دیورتیکولیت می‌تواند زخم و سوراخ در دیواره روده ایجاد کند و موجب تجمع عفونت و ابتلا به بیماری‌های فیستول، شقاق، هموروئید و عدم دفع شود.
روده بزرگ از چهار قسمت روده صعودی، کولون عرضی، روده نزولی و کولون سیگموئید تشکیل شده است. کولون سیگموئید قسمتی از روده بزرگ است که به خم روده معروف بوده و قبل از راست روده قرار دارد. در صورتی که افراد مبتلا به یبوست باشند، این قسمت از روده تحریک شده و ممکن است دیورتیکول‌های ( برجستگی‌های پوشاننده سطح روده) آن دچار التهاب شوند.
روده بزرگ آخرین قسمتی از بدن است که غذاهای هضم شده وارد آن شده و سپس از بدن خارج می‌شود. در کولون تمام آب مواد مغذی و الکترولیت‌ها جذب شده و باقی مواد از بدن دفع می‌شوند. در حالتی که اختلالی در فرآیند هضم پدید آید، فرد به دیورتیکولیت مبتلا می‌شود. دانستن اطلاعات دقیق در مورد کولون برای افراد مبتلا دیورتیکولیت مفید است.
کولون سیگموئید چیست و چرا مهم است ؟
کولون سیگموئید پایین‌ترین قسمت روده بزرگ است و روده نزولی را به رکتوم وصل می‌کند. این قسمت از روده کولون لگنی نیز نامیده می‌شود و اسم آن از شکل S مانند آن گرفته شده است. کولون سیگموئید نیز همانند سایر قسمت‌های روده وظیفه جذب مواد از غذاهای هضم شده را داشته ولی علاوه بر آن وظیفه نگهداری مواد و ضایعات بدن قبل از دفع آنها را نیز برعهده دارد.
از آنجایی که این ناحیه در نزدیکی راست روده قرار دارد هنگام دفع فشار زیادی را متحمل می‌شود به خصوص اگر بیمار مبتلا به یبوست باشد. این فشار زیاد می‌تواند فرد را به بیماری‌های مقعدی نظیر هموروئید یا شقاق مبتلا کند. این افزایش فشار به مرور زمان موجب تشکیل کیسه‌های برجسته و بدون خطر به نام دیورتیکول بر روی پوشش سطح روده می‌شود.
اگر به هر دلیلی این کیسه‌ها ملتهب و یا عفونی شوند، بیماری دیورتیکولیت ایجاد می‌شود. به دلیل این که کولون سیگموئید شایع ترین منطقه برای توسعه دیورتیکول است، احتمال بروز دیورتیکولیت نیز در آن بیشتر از سایر نقاط بدن است. همچنین باید به یاد داشت افرادی که مبتلا به دیورتیکول هستند، ریسک ابتلا بهدیورتیکولیت در آنها افزایش می‌یابد اما بروز دیورتیکولیت حتمی نیست.
علائم دیورتیکولیت
زمانی که فرد مبتلا به دیورتیکولیت می‌شود ممکن است علائمی از جمله تب، درد شکم در سمت چپ و پایین، تهوع، استفراغ و تغییر در عادت روده (اغلب یبوست) را تجربه کند. به علاوه بیماران مبتلا به این عارضه ممکن است دچار خونریزی از مقعد شوند که رنگ آن قرمز روشن است.
تشخیص دیورتیکولیت
آشنایی با علائم این بیماری و آگاهی دادن کامل به پزشک می‌تواند به وی در تشخیص صحیح بیماری کمک کند. به طور معمول پزشک برای تشخیص بیمار از روش کولونوسکوپی استفاده می‌کند، تا به وسیله آن داخل روده بزرگ را مشاهده کرده و بیماری را تشخیص دهد. از سایر روش‌ها می‌توان به انجام آزمایش خون برای تشخیص افتراقی ابتلا به سایر بیماری‌ها و انجام MRI و سی تی اسکن شکم برای بررسی دقیق روده اشاره کرد. با توجه به یافته‌های به دست آمده و تشخیص دیورتیکولیت، درمان می‌تواند شامل مصرف آنتی بیوتیک‌های خوراکی یا وریدی باشد.
عوارض جانبی بیماری دیورتیکولیت بر کولون سیگموئید
این بیماری بر روی کولون سیگموئید تاثیرگذار است و می‌تواند عوارض مختلفی را به همراه آورد. التهاب دیورتیکول‌ها می‌تواند موجب زخم شود و دیواره روده را سوراخ کند در نتیجه احتمال تجمع عفونت و بروز آبسه وجود دارد. همچنین این بافت می‌تواند موجب چسبندگی و انسداد روده و یا تولید فیستول (فیستول مقعد مجرایی غیر طبیعی میان روده و پوست اطراف مقعد است.) کند. اگر فیستول در نزدیکی مثانه ایجاد شود موجب عفونت‌های دستگاه ادراری و تکرر ادرار خواهد شد.
یکی دیگر از عوارض احتمالی برای این بیماری التهاب صفاق یا پریتونیت است. صفاق دیواره نازک در برگیرنده اعضای داخلی شکم است، عفونت یا التهاب صفاق وضعیتی اورژانسی است و نیاز به رسیدگی فوری دارد. این التهاب علایمی از جمله تب، تشنگی و عدم توانایی دفع مدفوع و گاز را به همراه دارد.
انسداد روده علائمی از جمله مشکل در حرکات روده را ایجاد کرده و در صورت تشدید می‌تواند به درد شکم، حالت تهوع و استفراغ منجر شود.
نگهداری از کولون سیگموئید در شرایط مناسب
برای حفظ سلامت کولون شرایطی لازم است که توجه به آن در پیشگیری از بیماری‌هایی نظیر هموروئید و دیورتیکول موثر است. برخی از این راهکارها به این شرح است :
مصرف فیبر
مصرف خوراکی‌های دارای فیبر مثل میوه‌ها، سبزیجات و دانه‌های غلات می‌تواند به سلامت دستگاه گوارش کمک کند و خطر ابتلا به دیورتیکولیت را از بین ببرد. رژیم کم فیبر، خطر ابتلا به دیورتیکول را افزایش داده که می‌تواند به دیورتیکولیت منجر شود. همچنین مصرف فیبر موجب حرکت راحت تر مدفوع از کولون شده در نتیجه فشار کمتری به آن وارد می‌شود. در حالت ایده آل، هر فردی نیاز به ۲۱ تا ۳۸ گرم فیبر در روز دارد. اگر این مقدار فیبر را در روز دریافت نشود بهتر است مصرف مکمل آن را جایگزین کرد.
محدود کردن مصرف گوشت قرمز
محدود کردن به معنی عدم مصرف گوشت نیست بلکه باید مصرف آن را مدیریت کرد و بیشتر سبزیجات را جایگزین گوشت کرد. در واقع می‌توان گفت به سادگی، با مصرف گیاهان بیشتر و گوشت کمتر، می‌توان به میزان قابل توجهی خطر ابتلا به دیورتیکولیت را کاهش داد.
ورزش
ورزش و فعالیت بدنی در بهبود حرکات روده‌ای موثر است. هر فردی باید حداقل روزی ۳۰ دقیقه تمرین ورزشی انجام داده و یا پیاده روی کند.
پروبیوتیک
پروبیوتیک‌ها باکتری‌های مفید و ضروری برای بدن هستند، این باکتری‌ها به دستگاه گوارش و روده کمک می‌کنند تا عملکرد بهتری داشته باشند. از منابع پروبیوتیک می‌توان به ماست و کلم بروکلی و .. اشاره کرد.
مصرف مایعات
مصرف کافی مایعات به خصوص آب موجب هیدراسیون بدن شده و مدفوع را نرم می‌کند. در نتیجه عملکرد روده بهبود می‌یابد و فشار وارده بر کولون سیگموئید کاهش خواهد یافت.
### پایان خبر رسمی