، تهران , (اخبار رسمی): ارتودنسی فلزی روشی قدیمی و ثابت شده برای صاف کردن دندان ها، اصلاح تراز آنها و همچنین برطرف کردن ناهنجاری های فک و صورت می باشد. اجزا ارتودنسی از براکت های فلزی تشکیل شده است که روی سطح بیرونی/جلویی دندان ها قرار می گیرند.
ارتودنسی فلزی درمانی اغلب برای رفع مشکلات دندانی استفاده می شود تا مشکلات به وجود آمده در رشد فک. اگر مشکل جدی در فک وجود داشته باشد، فقط باید با جراحی نسبت به رفع آن اقدام کرد.
براکت های فلزی توسط عمل باندینگ (فرآیند چسباندن براکت ارتودنسی به دندان) مستقیماً به دندان متصل می شوند. در گذشته برای انجام ارتودنسی نوارهای فلزی را از روی براکت ها عبور می دادند و این نوارها را به صورت جداگانه روی سطح هر دندان می چسباندند. سال هاست که این روش منسوخ شده است؛ زیرا از نظر ظاهری اصلاً زیبا و خوشایند نبود. سیم کمانی فلزی (آرچ وایر) در ابعاد و اشکال مختلفی وجود دارد که در شیار های روی سطح براکت قرار می گیرند و با الاستیک ها یا کش های ارتودنسی ثابت می شوند. سیم های کمانی جزئی از کل فرآیند ارتودنسی هستند که فشار مورد نیاز برای حرکت دندان ها را فراهم می کنند. به همین خاطر می توان گفت که این سیم ها از اجزای فعال و کارآمد هستند و همچنین اتصال لیگاتورها و براکت های فلزی از اجزای غیرفعال هستند.
سیم کمانی ارتودنسی از تمامی شیارهای روی براکت عبور کرده و تا دندان های مولر (دندان های آسیاب بزرگ)، که واحد انکوریج را تشکیل می دهند، امتداد می یابند و با لوله باکال به دندان های آسیاب بالا متصل می شوند. به این دلیل آنها را واحد انکوریج می نامند، چون چند ریشه ای هستند و سیم کمانی را محکم نگه می دارند. همچنین در صورت کشیدن دندان های جلویی آنها بدون تغییر یا با یک تغییر جزئی در مکان خود می مانند. برای فشار وارد کردن به دندان ها، سیم کمانی به کمک براکت ها کشیده شده و در جای خود محکم نگه داشته می شود و سپس در لوله باکال ثابت می شوند. سیم کمانی سفت شده پس از ثبات، اندکی شل می شود و فشار وارد شده را روی تمام دندان ها (از جمله دندان های جلو و عقب) پخش می کند.
از آنجایی که دندان های جلویی کوچکتر و تک ریشه هستند، به راحتی تغییر موقعیت داده و به مکان مناسب حرکت می کنند. این در حالی است که دندان های عقبی نسبتاً بزرگتر و دارای چند ریشه هستند، یا حرکت نمی کنند یا در صورت لزوم حرکت جزئی خواهند داشت.
نوع سیم ارتودنسی و همچنین ضخامت آن میزان فشار وارد شده به دندان را تعیین می کنند. این فشار برای حرکت دادن دندان ها به موقعیت های مناسب خود استفاده می گردد. بیمار معمولاً باید هر دو یا سه هفته یکبار به دندانپزشک خود مراجعه کند. دندانپزشک کش های دندان شما را تعویض کرده و سیم های ارتودنسی را برای حرکت دادن دندان های شما محکم می کند.
چه تفاوت هایی بین ارتودنسی کودکان و بزرگسالان وجود دارد؟
درمان ارتودنسی و ارتوپد باهم تفاوت دارند. در ارتودنسی فقط حرکت دندان ها با تغییرات کوچک در استخوان مشاهده می شود. درحالی که ارتوپد بر استخوان ها و جهت رشد آنها متمرکز است. ارتودنسی کودکان معمولاً با درمان ارتوپدی همراه است؛ چرا که رشد صحیح فک ها و ویژگی های مربوط به صورت، ظاهر دندان ها و لبخند از اهمیت زیادی برخوردار است. معمولاً برای دندان های شیری از ارتودنسی استفاده نمی شود و ارتودنسی بزرگسالان برای درمان دندان های دائمی مورد استفاده قرار می گیرد. ارتودنسی فلزی درمانی اغلب برای رفع مشکلات دندانی استفاده می شود تا مشکلات به وجود آمده در رشد فک. اگر مشکل جدی در فک وجود داشته باشد، فقط باید با جراحی نسبت به رفع آن اقدام کرد.
ارتودنسی فلزی در چه رنگ هایی موجود است؟
براکت ها و سیم های کمانی ارتودنسی تنها در رنگ نقره ای متالیک وجود دارند. الاستیک ها مانند یک کراوات بر روی براکت ها قرار می گیرند. کش های ارتودنسی مانند پالت رنگ هنرمندان، رنگ های متنوع و زیبایی از جمله قرمز، آبی، سبز، صورتی، بنفش، یاسی، قهوه ای، نقره ای، خاکستری، زرد، نارنجی، سیاه، سفید و رنگ های دیگر دارد. رنگ این کش ها توسط بیمار انتخاب می شود. در هربار مراجعه به کلینیک ارتودنسی می توان ارتودنسی رنگی را براساس رنگ پوست بیمار تغییر داد. معمولاً کودکان برای تغییر رنگ الاستیک ها هیجان بیشتری به خرج می دهند.
با ارتودنسی آسیب دیده چه کنیم؟
براکت ها با چسب به دندان های شما متصل شده اند. با این حال، اگر مراقب رژیم غذایی خود نباشید و مدام غذاهای سفت و خوراکی های چسبناک مصرف کنید، این احتمال وجود دارد که براکت های فلزی از دندان جدا شوند. در چنین شرایطی چه باید کرد؟ اول از همه ترس به دلتان راه ندهید! سعی کنید به آرامی براکت را سر جای خود قرار دهید و سپس در اولین فرصت به مطب دندانپزشکی مراجعه کنید. دندانپزشک دندان شما را تمیز کرده و مجدد براکت کنده شده را روی دندان می چسباند.
### پایان خبر رسمی