، تهران , (اخبار رسمی): آشنایی با مخاطرات آلاینده‌های زیست‌محیطی در محیط‌های داخلی و شناسایی منابع آن از جمله رادون، کپک، رطوبت، دود سیگار، سوزاندن چوب و عوامل ایجاد آسم برای بررسی کیفیت هوا در محیط های بسته ضروری است. منابع تولید آلودگی هوا در محیط داخلی (شامل آلاینده‌های گازی و ذرات) از مهم‌ترین عوامل کاهش کیفیت هوای محیط‌های داخلی است.
آثار فوری آلودگی هوا در محیط‌های بسته می‌تواند پس از یک و یا چندین بار مواجهه بروز کند که شامل سوزش چشم، بینی، گلو، سردرد، سرگیجه و خستگی است. این آثار معمولا کوتاه‌مدت و قابل درمان هستند
بسیاری از منابع تولید آلودگی در محیط‌های بسته در هر خانه‌ای وجود دارد. این منابع شامل منابع احتراق مانند فراورده‌های نفتی، گاز، زغال‌سنگ، چوب و تنباکو هستند. مصالح ساختمانی، مبلمان منزل، سیستم های عایق‌بندی دارای آزبست، کابینت و سایر محصولات ساخته شده از چوب فشرده، کفپوش، مواد مربوط به تعمیر، نگهداری و تمیزکردن منزل، سیستم های مرکزی گرمایش و سرمایش و دستگاه رطوبت ساز نیز از دیگر منابع آلاینده در محیط‌های بسته محسوب می‌شوند.
میزان تهویه
در صورت انتقال نامناسب هوای بیرون به محیط‌های بسته، تجمع آلاینده‌ها سلامت را به مخاطره می‌اندازد. این مشکل به‌ویژه در محیط های بسته‌ای دیده می‌شود که سیستم تهویه شان به گونه‌ای طراحی شده که میزان نشت و تبادل هوای داخل و خارج در آن‌ها کم است. این در حالی است که در برخی مناطق به علت شرایط آب و هوایی، جلوگیری از تبادل هوا اجتناب‌ناپذیر است.
آثار فوری آلودگی هوا بر شهروندان
آثار فوری آلودگی هوا در محیط های بسته می‌تواند پس از یک و یا چندین بار مواجهه بروز کند که شامل سوزش چشم، بینی، گلو، سردرد، سرگیجه و خستگی است. این آثار معمولا کوتاه‌مدت و قابل درمان هستند. با این حال علائم برخی از بیماری‌ها مانند آسم و پنومونی نیز می‌تواند در مواجهه آنی با آلاینده‌های داخلی بروز کند.
آثار طولانی‌مدت
آثار بهداشتی طولانی‌مدت می‌تواند پس از دوره‌های طولانی و مکرر مواجهه بروز کند که شامل برخی از بیماری‌های تنفسی، قلبی و سرطان است. آلاینده‌های محیط‌های داخلی مسئول بسیاری از آثار بهداشتی مضرند، با این حال عدم قطعیت قابل توجهی درتعیین حدود غلظت و زمان مواجهه برای جلوگیری از آثارآن‌ها وجود دارد.
### پایان خبر رسمی