، تهران , (اخبار رسمی): محققانی ازدانشگاه شهید چمران اهواز ودانشگاه علوم پزشکی تهران درطرحی ،داربست نانولیفی آزمایشگاهی ازجنس پلیمر سنتز کرده و کارایی آن را برای رشد سلولهای بنیادی چشم و مهندسی بافت مورد بررسی قرار داده اند.
به گزارش اخباررسمی و به نقل از مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، الهام حویزی، محقق این طرح گفت: مهندسی بافت به‌عنوان یک رشته‌ی علمی جدید برای ترمیم یا بهبود ارگان‌های مختلف بدن و بافت‌های آسیب‌دیده استفاده می شود.
وی توضیح داد: داربست‌های تولید شده در مهندسی بافت باید خصوصیات فیزیکی و شیمیایی سطحی مناسبی داشته باشد تا پس از کشت سلول‌ها، چسبندگی و اتصال مناسبی بین سلول‌ها و داربست به وجود آید. از نظر علوم بیولوژیک، تمام ترجمان‌ها و اعضای بدن از نانوساختارها تشکیل شده‌اند و به همین دلیل نانوالیاف، سازگاری خوبی برای مصارف بیوپزشکی پیدا کرده‌اند. امروزه فناوری نانو با ورود به عرصه‌های مختلف علمی به همراه مهندسی بافت، موجب پیشرفت‌های زیادی شده است.
حویزی با اشاره به دو روش مهم تولید نانوالیاف مهندسی بافت گفت: در میان انواع روش‌های تولید داربست، روش الکتروریسی و ریخته‌گری بیش از سایر روش‌ها مورد توجه قرار گرفته‌اند. هدف از مطالعه‌ی حاضر مقایسه‌ی این دو روش ساخت داربست با در نظر گرفتن بقا، چسبندگی، و تکثیر سلول‌ها بوده است.
وی ادامه داد: استفاده از داربست‌های مهندسی بافت تولید شده به روش الکتروریسی موجب کاهش هزینه و افزایش کارایی در روند چسبندگی و رشد سلولی می‌شود.
این محقق توضیح داد: شرایط کشت سه‌بعدی در مقایسه با کشت دوبعدی به شرایط تکوین درون تنی مشابه‌تر است. درواقع داربست‌های نانولیفی با تشکیل شبکه‌ای از الیاف در حد نانومتر و به هم تنیده شده با منافذ فراوان، فضایی شبیه به ماتریکس خارج سلولی بدن را برای سلول‌ها فراهم می‌سازد که بر روی مورفولوژی، جهت‌گیری، چسبندگی، مهاجرت، تکثیر، تمایز و عملکرد سلول‌ها مؤثر است.
به گفته‌ی حویزی، در این طرح پژوهشی دو نوع داربست پلیمری از جنس PCL با دو روش الکتروریسی و ریخته‌گری تولید و از لحاظ مورفولوژی و ایجاد شرایط رشد سلولی با هم مقایسه شده‌اند. که نتایج به دست آمده بیانگر بهتر بودن عملکرد داربست‌های تهیه شده به روش الکتروریسی در مقایسه با روش ریخته‌گری بوده است.
این تحقیقات حاصل تلاش‌های دکتر الهام حویزی- عضو هیأت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز- دکتر سمیه ابراهیمی باروق- عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران- دکتر شیما توکل- عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران- و دکتر محمد نبیونی- عضو هیأت علمی دانشگاه خوارزمی تهران- است. نتایج این کار در مجله‌ی Journal of Biomedical Materials Research Part A (جلد 103، شماره‌ی 9، سال 2015، صفحات 2952 تا 2958) به چاپ رسیده است.
علاقه‌مندان برای استفاده از حمایت تشویقی ستاد توسعه فناوری نانو معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری می‌توانند به صفحه حمایت تشویقی مقالات ISI مراجعه کنند.
### پایان خبر رسمی