، تهران , (اخبار رسمی): در خوشبینانه ترین حالت 3 هزار محیط بان در کشور وجود دارد که این تعداد باید از 472 منطقه حفاظت شده، پارک ملی، اثر طبیعی ملی، پناهگاه حیات وحش و منطقه شکار ممنوع محافظت کنند.
به گزارش اخبار رسمی به نقل از روابط عمومی سازمان حفاظت محیط زیست، منوچهر فلاحی ،معاون یگان حفاظت محیط زیست سازمان حفاظت محیط زیست با اعلام این خبر گفت:28پارک ملی، 35 اثر طبیعی ملی، 43پناهگاه حیات وحش و 172 منطقه حفاظت شده که در مجموع 278 منطقه تحت مدیریت سازمان قرار دارد که جزو مناطق چهارگانه به حساب می آیند که بر اساس قانون باید از آنها محافظت کنیم.
وی اظهار کرد: علاوه بر این، 149 منطقه شکار ممنوع در کشور وجود دارد که به عنوان مناطق پشتیبان ما هستند، این مناطق در آینده به سطح یکی از مناطق حفاظت شده یا پناهگاه ها اضافه می شود که نیاز به محافظت دارند.
معاون یگان حفاظت محیط زیست سازمان حفاظت محیط زیست ادامه داد: مجموع مناطق چهارگانه 17 میلیون هکتار است، مجموع مناطق شکار ممنوع هم حدود 6 میلیون هکتار است که در کل می شود 23 میلیون هکتار که اگر سرانه 17 میلیون هکتار را برای محیط بانان در نظر بگیریم، 6 هزار هکتار حوزه فعالیت یک محیط بان می شود و اگر مناطق شکار ممنوع را هم اضافه کنیم حدود 8 هزار هکتار سهم یک محیط بان می شود.
فلاحی گفت: مساله ای که همیشه مغفول مانده این است که این سه هزار نیرو همزمان در پست های خود قرار ندارند و همیشه 50 درصد آنها در حال استراحت هستند بنابراین خود به خود آن 6 هزار هکتار در مناطق چهارگانه برای هر محیط بان 12 هزار هکتار می شود که اگر با مناطق شکار ممنوع در نظر بگیریم، عددی حدود 16 هزار هکتار سهم هر محیط بان می شود.
وی گفت: بعد از تشکیل سازمان حفاظت محیط زیست، یک سری مناطق بر اساس پارامترهایی که معیارهای جهانی دارند، به عنوان منطقه پارک ملی، اثر طبیعی ملی، پناهگاه حیات وحش و منطقه حفاظت شده تعیین شدند اما در کشور ما فقط به عناوین این مناطق اکتفا شده است، در واقع سیاست هایی که باید در این مناطق اعمال شود، کارکردهایی که برای آنها تعریف شده و باید در این مناطق لحاظ می شد، شاید در خوشبینانه ترین حالت فقط در 10 درصد از این مناطق اعمال شده است.
وی اظهار کرد: نتیجه این می شود که مثلا منطقه ای داریم در 100 هزار هکتار و 20 تا 30 محیط بان هم در آن حضور دارند، این تعداد محیط بان کاری که انجام می دهند، کارهای روزمره و صرفا حراست از گونه های حیات وحش است، اما ورود به علم روز و ضرورت مدیریت یک منطقه بر اساس آن مغفول مانده است.
معاون یگان حفاظت سازمان محیط زیست افزود: در پارک های ملی دنیا که بر اساس استانداردهای جهانی حفاظت انتخاب می شوند، کارکردهایی مانند مباحث تفرجی، تاریخی و حفاظتی تعریف می شود؛ بنابراین باید تمام اینها را کنار هم ببینیم اگر تمام اینها دیده شود و به 50 تا 60 درصد از اهدافی که برای پارک ها تعریف شده برسیم می توانیم بگوییم به اهدافمان در این مناطق دست یافته ایم.
وی گفت: روشی که اکنون مناطق ما براساس آن مدیریت می شوند، روشی سنتی است، در حالی که باید به یک مرحله گذر برسیم و از سنتی به سمت مدیریت علمی حرکت کنیم که در دنیا غالب و در حال اجرا است، این یک بخش کار است که در این زمینه، اقداماتی سال 79 در سازمان محیط زیست آغاز شد و بر اساس آن، یک سری طرح های مدیریت تهیه و به مراحل منطقه بندی رسیده و اکنون وارد فاز اجرایی شده است که در این راستا توافق نامه هایی با استانداران پیشرو در این زمینه منعقد شده است.
وی با بیان اینکه در روش مدیریت علمی کار محیط بان مشخص می شود، گفت: در سیستم علمی مدیریت، یک بخش کار محیط بان حراست است، یک بخش عمده هم روی طبیعت گردی متمرکز می شود و به عنوان تور لیدر فعالیت می کند؛ یعنی محیط بان فردی را که وارد منطقه می شود، برای بازدید راهنمایی می کند.
فلاحی ادامه داد: بر اساس استانداردهای جهانی، تا 10 درصد یک پارک ملی می تواند به سمت تفرج برود که می تواند هم گسترده و هم متمرکز باشد بنابراین در این زمینه ما حدود پنج دهه است که کار خاصی انجام نداده ایم، نتیجه این می شود که از این قسمت از خاک خود درآمدزایی نداریم در ضمن، تکلیف محیط بان مشخص نیست، اینکه باید فقط از چند گونه جانوری حمایت کنند یا به اهداف تعریف شده در کل دنیا برسد.
### پایان خبر رسمی