، اصفهان , (اخبار رسمی): جای خالی دانش و علم مدیریت در صنایع کشور به خوبی حس می‌شود. مدیران همه مشکلات را به گردن دولت و شرایط اقتصادی می‌اندازند، حال آنکه مسبب اصلی رکود در یک صنعت مدیریت آن صنعت است.
سالانه واحد های صنعتی بسیاری به دلیل رعایت نکردن اصول علمی تعطیل و کارگران زیادی بیکار می‌شوند. هزینه عارضه‌یابی و پیاده‌سازی نظامهای علمی در صنعت به مراتب از هزینه تعطیلی آن کمتر است
وقتی به صنایع مختلف کشور نگاه می‌کنیم چیزی جز فرسودگی نمی‌بینیم. صنعتی که زخم خورده از تحریم‌ها، شرایط نابسامان اقتصادی، هزینه‌های بالا در مقابل درآمد‌های اندک و البته مهم‌تر از همه ضعف مدیریت و خالی بودن جای دانش در مدیریت آن است.
اما آنچه بیشتر از این‌ها انسان را رنج می‌دهد این است که مدیران صنعت چه خصوصی و چه دولتی با وجود آگاهی کامل از مشکلات خود تلاشی در جهت بهبود و پیشرفت اوضاع ندارند.
در بدترین شرایط هم می‌توان از فرصت‌ها استفاده کرد و تهدید‌های موجود را به فرصت تبدیل کرد. شرایط اقتصادی ما هر چقدر بد باشد از شرایط اقتصادی ژاپن بعد از جنگ جهانی بدتر نیست؛ اما تفاوت ما با ژاپنی‌ها در استفاده از علم و دانش مهندسی صنایع است.
صنعت کشور ما بیمار است و نیاز به یک معالجه جدی دارد. مهندسان صنایع علاج این درد را می‌دانند و راهکار‌های بسیاری برای خروج از این بحران دارند. راه کار‌هایی که امتحان خود را در طول تاریخ پس داده است.
اما متاسفانه فرهنگ خود درمانی صنعت کشور را فلج کرده است. مدیرانی که بعضا حتی فارغ التحصیلان دانشگاه هستند در مقابل پذیرش راهکار‌های علمی پیشرفت به شدت مقاومت می‌کنند. سالانه واحد‌های صنعتی بسیاری به دلیل رعایت نکردن اصول علمی تعطیل و کارگران زیادی بیکار می‌شوند. هزینه عارضه‌یابی و پیاده‌سازی نظامهای علمی‌در صنعت به مراتب از هزینه تعطیلی آن کمتر است.
### پایان خبر رسمی