، تهران , (اخبار رسمی): سندرم روده تحریک پذیر یا IBS یک اختلال رایج است که بر روی روده بزرگ تاثیر می‌گذارد، این بیماری در اغلب موارد مشکل جدی به وجود نمی‌آورد و تنها با رعایت رژیم غذایی صحیح، تغییر سبک زندگی و دوری از عوامل استرس‌زا بهبود می‌یابد.
سندروم روده تحریک‌پذیر یک اختلال در عملکرد روده بزرگ است که با درد مزمن در ناحیه شکم، نفخ، تغییر عادات روده و … همراه است. مهمترین علامت و یا نشانه این بیماری ابتلا به اسهال و یبوست به صورت مزمن است
همچنین IBS باعث تغییر در بافت روده و افزایش خطر ابتلا به سرطان کولورکتال می‌شود. در بین گروه‌های متعدد، افراد جوان بیشتر از سالمندان در معرض این بیماری قرار دارند و ریسک ابتلای زنان در مقایسه با مردان بیشتر است، علت این امر احتمالاً تغییرات هورمونی بدن زنان به خصوص در دوران یائسگی است. همچنین سابقه خانوادگی ابتلا به این بیماری و مشکلاتی که اضطراب و استرس را افزایش می‌دهند، در ایجاد این بیماری تاثیرگذار است.
سندروم روده تحریک پذیر چیست؟
سندروم روده تحریک پذیر نوعی اختلال در عملکرد روده بزرگ است که با درد مزمن در ناحیه شکم، نفخ، تغییر عادات روده و … همراه می‌شود. مهمترین علامت و یا نشانه این بیماری ابتلا به اسهال و یبوست به صورت مزمن است. IBS معمولاً موجب بروز وضعیتی خطرناک نمی‌شودد، اما بیمار در اغلب موارد دردی مزمن و خستگی را تجربه می‌کند که امری آزاردهنده تلقی شده و موجب افزایش هزینه‌های درمانی می‌شود.
برخی از علائم ابتلا به سندروم روده تحریک پذیر به این شرح است:
گاز اضافی
اسهال یا یبوست – گاه متناوب اسهال و یبوست است
مخاط در مدفوع
همانطور که ذکر شد این سندرم در برخی موارد منجر به بیماری‌های خطرناکی از جمله سرطان می‌شود، برای پیشگیری از این امر لازم است در صورت مشاهده علائم زیر که نشانه‌های جدی این بیماری است، با پزشک مشورت شود:
کاهش وزن
اسهال در شب
خونریزی از رکتوم
نارسایی کمبود آهن
استفراغ ناشناخته
مشکل بلعیدن
درد پایدار که با گذراندن گاز یا حرکت روده تحریک‌پذیر نیست.
انواع بیماری سندرم روده تحریک‌پذیر
همانطور که ذکر شد مهمترین علامت سندروم روده تحریک‌پذیر اسهال و یبوست مزمن و مکرر است و انواع این بیماری نیز بر حسب نشانه غالب آن دسته‌بندی می‌شود. انواع بیماری سندروم روده تحریک‌پذیر به این شرح است:
IBS-D : اگر علامت اسهال غالب باشد.
IBS-C : اگر علامت یبوست غالب باشد.
IBS-A : اگر اسهال و یبوست متناوباً تکرار شوند.
IBS-PI : این نوع از سندروم روده تحریک پذیر ناشی از یک عفونت ایجاد می‌شود.
علت بیماری سندرم روده تحریک پذیر
علت دقیقی را نمی‌توان برای ایجاد سندروم روده تحریک پذیر بیان کرد، اما این بیماری معمولاً ناشی از عدم تعامل صحیح میان مغز و دستگاه گوارش ایجاد می‌شود. کاهش یا افزایش انقباضات ماهیچه روده می‌تواند عامل این بیماری باشد زیرا افزایش این انقباضات باعث ایجاد گاز، التهاب و اسهال شده و کاهش تعداد انقباضات کاهش سرعت هضم غذا و یبوست را به همراه خواهد داشت.
یک واقعه استرس‌زا در زندگی یا شروع بلوغ
جذب فروکتوز
بیماری سلیاک
عفونت‌های خفیف و عفونت‌های انگلی مانند ژیاردیازیس
انواع بیماری‌های التهابی روده
اختلال دستگاه ایمنی بدن
تب طولانی مدت
عفونت حاد دستگاه گوارش
تغییرات هورمونی در دوران یائسگی
یبوست مزمن
دردهای عملکردی مزمن در ناحیه شکم
سندرم روده تحریک پذیر چگونه تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص این بیماری روش‌هایی از جمله عکسبرداری و آزمایش وجود ندارد، IBS تنها از راه بررسی علائم آن قابل تشخیص است، رد کردن عفونت‌های انگلی عدم تحمل لاکتوز، رشد بیش از حد باکتری‌ها در روده باریک و بیماری سلیاک برای تمام بیماران قبل از تشخیص آی‌بی‌اس پیشنهاد شده است.
درمان بیماری سندرم روده تحریک پذیر
درمان‌های بیماری سندروم روده تحریک پذیر شامل تغییر سبک زندگی، غذا و استفاده از دارو است:
تغییر در غذاها
عدم مصرف غذاهای نفخ آور: از جمله غذاهایی که موجب نفخ می‌شود می‌توان به نوشیدنی‌های گازدار، سبزیجات و میوه‌‌های خام اشاره کرد.
عدم مصرف گلوتن : مصرف گلوتن در بیماران مبتلا به IBS موجب اسهال شده و مصرف آن باید قطع شود.
کاهش مصرف کربوهیدرات: مصرف این نوع خوراکی می‌تواند علائم این بیماری را شدت ببخشد از همین روی بهتری است مصرف آن را متوقف شود.
مصرف داروهای برطرف کننده علائم بیماری
مصرف مکمل‌های حاوی فیبر و ملین‌ها : این داروها در کاهش علائم ناشی از این بیماری مفید است. برای این منظور مصرف بارهنگ کتانی یا متیل سلولز مفید است همچنین ممکن است پزشک ملین‌های اسموتیک مانند منیزیم هیدروکسید یا پلی‌اتیلن گلیکول را تجویز کند.
داروهای ضد اسهال: به طور مثال داروی لوپرامید می‌تواند در رفع علائم IBS موثر عمل کند.
داروهای آنتی کولینرژیک و آنتی اسپاسمودیک: این دارو شامل مصرف داروی هیوسیامین و دی‌سیکلومین می‌شود که اسپاسم‌های روده را کاهش خواهد داد.
داروهای ضدافسردگی: در صورتی که همراه با علائم بیماری، افسردگی تجربه شود پزشک معمولاً داروی ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای یا مهارکننده‌های بازجذب سروتونین را تجویز می‌کند و در صورتی که شخص علائم افسردگی را نداشته باشد پزشک داروی ضعیف‌تری مثل ایمی‌پرامین و نورتریپتیلین را تجویز خواهد کرد.
آنتی بیوتیک: اگر علائم رشد باکتری در روده وجود داشته باشد، پزشک مصرف آنتی بیوتیک را تجویز می‌کند.
- تغییر سبک زندگی
- مصرف فیبر
- عدم مصرف غذاهای مضر برای این بیماری مثل کافئین، فرآورده‌های لبنی و شیرین‌کننده‌های مصنوعی
- رعایت نظم غذایی
- مصرف کافی آب و مایعات
- ورزش
- کنترل مصرف ملین‌ها
- کاهش اضطراب و استرس
- داروهای سندرم روده تحریک پذیر
داروهایی که تاکنون برای درمان این بیماری ساخته شده‌اند به این شرح است:
آلوسترون: وظیفه این دارو، موجب کند شدن حرکات ضایعات در روده می‌شود. تنها برای زنان کاربرد دارد. عوارض این دارو شایع نیستند ولی بسیار خطرناک است. از همین روی تنها زمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد که سایر روش‌ها پاسخگوی درمان نباشد.
لوبی‌پروستون: این دارو با افزایش ترشح مایعات در روده به عبور مدفوع کمک می‌کند اما دارای عوارضی از جمله حالت تهوع، اسهال و دردهای شکمی است از همین روی تنها در صورتی که سایر داروها و درمان موثر نباشد، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
علاقه‌مندان برای اطلاعات بیشتر می‌توانند به سایت تخصصی دکتر بیژن عابدیان مراجعه کنند.
### پایان خبر رسمی