، تهران , (اخبار رسمی): آدم‌هایی در گوشه و کنار این کشور زندگی می‌کنند که قصد دارند بدون هیچ چشمداشتی در حد توان و بضاعت خود کاری انجام دهند تا دنیا رنگ و بوی بهتری به خود بگیرد. آدم‌هایی که بی‌تفاوت از کنار دردها و رنج‌های بی‌شمار زندگی‌های امروزی نمی‌گذرند و به این فکر می‌کنند که «از من چه کاری برمی آید؟»
به گزارش اخباررسمی به نقل از روابط عمومی جمعیت هلال احمر،صفحات روزنامه را که باز می‌کنی، انگار خبرهای بد بیشتر از خبرهای خوب و امیدبخش دیده می‌شوند؛ جنگ، آوارگی، فقر، حاشیه‌نشینی و محرومیت، اعتیاد، بحران محیط زیست و کم‌آبی. گاهی وقت‌ها فکر می‌کنی مگر می‌شود، روزی بدون شنیدن خبرهای بد هم بگذرد. اما با این وجود لابه‌لای همه چیزهایی که از گوشه و کنار دنیای واقعی و دنیای مجازی به گوش‌ات می‌خورد، هستند خبرهایی که به قول سهراب سپهری می‌خواهند بگویند: زندگی خالی نیست، مهربانی هست، امید هست...
خانم معلمی که مرهم آلام شد
قدیم‌تر‌ها در کتابی خوانده بودم اسم آدمها روی راه و رسم زندگی‌شان تاثیر می‌گذارد. زمانی که قصه معلم خیر یزدی را شنیدم ناخودآگاه توجهم به اسمش جلب شد؛ انیس.«انیس شاه‌رحمانی» با کار کارستانی که کرده، حالا انیس 11 دختر 7 تا 16 ساله معلول ذهنی بی‌سرپرست و بدسرپرست است. معاون آموزشی مدرسه مشکی‌باف ناحیه دو یزد زمانی که مشاور مدرسه کودکان استثنایی بود، با مشاهده وضع نابسامان پسر 14 ساله‌ای با مشکل کم‌توانی ذهنی که پدر و مادرش از بیماری اعصاب رنج می‌بردند، به فکر تاسیس مرکزی شبانه‌روزی برای پناه دادن به کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست افتاد. گرچه این پسر بعد از مدتی تحت حمایت آموزش و پرورش به تحصیلش ادامه داد، اما معلم فداکار یزدی عزم خود را برای کار خیر جزم کرده بود.
شاه رحمانی می‌گوید: با همکاری همسرم مجوز مرکز خیریه‌ای با نام «مرهم آلام کویر» را گرفتیم و خانه‌ای قدیمی را که قبلا مهدکودک بود، برای این کار اجاره و بازسازی کردیم. نخستین مهمان این خانه دختر 5 ساله‌ای بود که به‌شدت مشکل روحی داشت، قرص‌های زیادی مصرف می‌کرد و با پرخاشگری‌هایش کارکنان مراکز مشاوره و بهزیستی را به ستوه آورده بود.
دخترک وقتی پا به این مرکز گذاشت، خود را در محیطی یافت که پیش از آن ندیده بود. این معلم یزدی اظهار می‌کند: بچه‌ای که قبل از خواب 3 ساعت جیغ می‌زد و گریه می‌کرد، کم‌کم آرام شد به‌طوری که داروهایش را قطع کردم. او حالا درس می‌خواند، می‌تواند حرف بزند و طعم محبت را بیشتر از همیشه چشیده است.
مرکز خیریه «مرهم آلام کویر» این روزها با 5 مربی خانم اداره و 20 درصد هزینه‌هایش توسط بهزیستی تامین می‌شود. خیران هم در این راه کمک حال شاه‌رحمانی و دخترانش هستند.
خانم معلم یزدی 3 یا 4 ساعت از روزش را با 11 دختری می‌گذراند که از ته دل «مامان» صدایش می‌زنند و دوستش دارند. او همچنین از حمایت‌هایی می‌گوید که خانواده‌اش از وی و مهمانان کوچک این مرکز داشته‌اند: «خانواده‌ام در تمام این مدت حتی یک روز هم من را تنها نگذاشتند، بچه‌هایم هر وقت دلشان می‌گیرد به اینجا می‌آیند و حالشان بهتر می‌شود.»
شاه رحمانی که خودش هنوز مستاجر است، آنقدری که نگران خانه و زندگی 11 دخترش است، به فکر صاحب‌خانه‌شدن خانواده 5 نفره‌اش نیست، وی که خواستار حمایت خیران برای ایجاد خانه‌ای دائمی برای فرزندانش است، می‌افزاید: «زهرا، فاطمه، رقیه، رژینا، عظیمه و دیگر دختران این مرکز چشم انتظار مهر خیران برای داشتن سقفی دائمی بالای سرشان هستند.»
### پایان خبر رسمی