، تبریز , (اخبار رسمی): هدف فقط فروش کالا و خدمات نیست. جامعه خواستار خلق ارزش مشترکی است که همه را بهره‌مند کند. مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها (CSR)، به درک تاثیرات اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی کسب‌و‌کار شما بر دیگران اشاره دارد.
نیکوکاری (کمک‌های نقدی) نمونه خوبی از مسئولیت اجتماعی است، اما نه همه آن!
در بخش اول مقاله، که چندی پیش در اخبار رسمی منتشر شد (از اینجا بخوانید)، پیرامون نیاز به درک مفهوم مسئولیت اجتماعی در جامعه صحبت کردیم.
برداشت دوم - مسئولیت اجتماعی سازمانی؛ فرشته‌ای گم شده در میان ستاره‌ها (برندها)
آن زمانی که سن و سال چندانی نداشتیم، قهرمان‌هایمان به چند شخصیت تاریخی، سینمایی، افسانه‌ای و یا مواردی از این دست خلاصه می‌شدند. قهرمان کسی بود که می‌توانست از پس هر کاری برآید. او الگوی زندگی ما بود و محال بود که از پس کارهای سخت بر نیاید. زمانی هم که از بد روزگار، قهرمانمان شکست می‌خورد، شب‌ها از ناراحتی خوابمان نمی‌برد و حتی روز بعد در مدرسه با ناراحتی تمام با بچه‌ها پیرامون آن صحبت می‌کردیم و در غم هم شریک می‌شدیم.
برای شما را نمی‌دانم، اما برای من، قهرمان کودکی‌ام احمدرضا عابدزاده بود. کسی که در باورم می‌توانست در مقابل شلیک یک دنیا توپ هم ایستادگی کند و حتی در سخت‌ترین شرایط، مثل یک جنگجو لبخندش را چنان نثار وجودمان کند که از خود بی خود شویم. یکی از آن مهارهای توپ با یک دست، و لبخند شیرینش در حالی که آدامس می‌جوید کافی بود تا روز بعد کل بچه‌های محل دعوا کنیم که در بازی امروز اسم کدام دروازه‌بان عابدزاده باشد.
روزی دیگر، درست در همان لحظه‌ای که منتظر سکانسی قهرمانانه بودیم، کافی بود توپ داخل دروازه قهرمانمان جای بگیرد تا از شدت ناراحتی، بازی فوتبال در محل تعطیل شود.
او کیمیاگری بود که می‌توانست در کسری از ثانیه تصمیم بگیرد که حال ما چگونه باشد. حتی انتظار ما از او به اندازه‌ای بود که مهارهایی که همراه با لبخند نبود به ما نمی‌چسبید. دلمان را می‌شکست.
مسئولیت‌مان دو طرفه بود. این وظیفه ما بود که از قهرمانمان حمایت کنیم و او هم وظیفه داشت که قهرمانش ما بماند!
اگر سعی کنیم بسیاری از تعریف‌های پیچیده‌ای که برای مسئولیت اجتماعی عنوان می‌شود را نادیده بگیریم، مسئولیت اجتماعی دقیقا همین موضوع است. اینکه ما در هر سطحی که هستیم، با توجه به شرایط، وظایف خودمان را به خوبی بشناسیم.
با گذر زمان و تکامل انتظارات اجتماعی، شرایط برای سازمان‌ها و شرکت‌ها (ستاره‌ها) هم به گونه‌ای تغییر کرد که باید دریچه‌ی جدیدی را به روی سازمان باز کنند. مردم دیگر صرفا برای رفع نیاز، از محصولات و یا خدمات یک سازمان استفاده نمی‌کنند، بلکه انتظارات تکامل یافته‌ی اجتماعی به سمتی پیش می‌رود که یک برند، دیگر یک شرکت عظیم و دست نیافتنی نیست؛ بلکه همانند دوستی می‌ماند که همواره در کنار ماست. دقیقا همانند عابدزاده که عقاب آسیا بود اما اسمش روی دروازه‌بان محله‌مان هم بود!
همین انتظارات تکامل‌یافته و خلق ارزش‌های جدید، سبب پیدایش اصلی به نام مسئولیت اجتماعی شرکتی (CSR) در شرکت‌ها و سازمان‌ها شد. اصلی که عنوان می‌کند:
هدف فقط فروش کالا و خدمات نیست. جامعه خواستار خلق ارزش مشترکی است که همه را بهره‌مند کند. مسئولیت اجتماعی شرکت ها (CSR)، به درک تاثیرات اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی کسب‌و‌کار شما بر دیگران اشاره دارد. مسئولیت اجتماعی شرکتی با اداره‌ی کسب‌و‌کار شما و اقدامات آن به شیوه‌ای اخلاقی و مسئولانه مرتبط است. می‌توان از آن استفاده‌ی مثبتی کرد و در صورت اجرای موثر آن، می‌توان به طرز شگفت انگیزی بهره‌وری و سودآوری شرکت را افزایش دهد.
در بسیاری از کشورهای توسعه یافته، مسئولیت اجتماعی (فردی و سازمانی) از نان شب هم واجب‌تر است! از ۴۰-۳۰ سال پیش تا کنون، در امریکا و کشورهای اروپایی به صورت هدفمند و جدی برای تحقق این موضوع کار شد. برای مثال از پیشروترین شرکت‌ها در حوزه‌ی مسئولیت اجتماعی می‌توان به شرکت‌های گوگل، مایکروسافت، لگو، اینتل و BMW اشاره کرد. این شرکت‌ها با برنامه‌های عظیم مسئولیت اجتماعی، علاوه بر اینکه همیشه در کنار جامعه بوده‌اند، سود خود را با ایجاد ارزش مشترک، افزایش داده‌اند.
اگر بخواهیم با هم صادق باشیم، اوضاع مسئولیت اجتماعی شرکتی در ایران زیاد خوب نیست. صحبت جدی در رابطه با مسئولیت اجتماعی شرکتی در ایران از حدود ۶-۵ سال پیش شروع شد اما به جز مواردی اندک، کارهای انجام شده چیزی نبود که بتوان اسم مسئولیت اجتماعی را روی آن گذاشت.
نیکوکاری (کمک‌های نقدی) نمونه خوبی از مسئولیت اجتماعی‌ست، اما نه همه آن!
همانطور که پیش‌تر عنوان شد، اشتباه بزرگی که در این حوزه می‌توان مرتکب شد این است که تصور کنیم مسئولیت اجتماعی (فردی و سازمانی) یعنی «فقط و فقط» کمک‌های نقدی. نیکوکاری (کمک‌های نقدی) شاید نمونه خوبی برای اهداف مرتبط با مسئولیت اجتماعی باشد اما همه‌ی آن نیست. این دقیقا همان نکته ظریفی است که باعث شده اکثر شرکت‌های ایرانی در درک مفهوم مسئولیت اجتماعی سازمانی به بی‌راهه بروند.
در بسیاری از کشورهای توسعه یافته‌ی جهان، شرکت‌هایی موفق‌ترند که برای مسئولیت اجتماعی شرکتی خود ارزش زیادی قائل هستند. این شرکت‌ها همواره در تلاش هستند تا ارزش مشترکی را با اجرای ایده‌هایی خلاقانه و کاربردی خلق کنند. این ایده‌ها، با پشتوانه‌ی برنامه‌های دراز مدت و کاملا دقیقی اجرا می‌شوند که این شرکت‌ها قبلا برای اهداف مرتبط با مسئولیت اجتماعی شرکتی خود مشخص نموده‌اند. بعضا این برنامه‌ها در دسترس شهروندان قرار می‌گیرد تا آنها بدانند که مثلا فلان شرکت، در پنج سال آینده چه ارزش مشترکی را برای جامعه خلق می کند و حافظ کدام منافع جامعه خواهد بود.
نکته‌ی بالا نکته‌ای بسیار مهم است، چراکه به باور ما مهم‌ترین اشتباهی که در درک مسئولیت اجتماعی در ایران شده، همین موضوع است. شرکت‌های بسیاری در وب‌سایت‌های خود صفحاتی را به مسئولیت اجتماعی اختصاص داده‌اند. با بررسی این صفحات که بعضا با ذکر پروژه‌های انجام شده همراه است، در خواهیم یافت که اکثر این پروژه‌ها هرچند ارزشمند هستند اما با مفهوم واقعی مسئولیت اجتماعی بسیار فاصله دارند.
اما همان‌گونه که پیش‌تر عنوان شد، آینده مسئولیت اجتماعی در ایران روشن به نظر می‌رسد چراکه نمی‌توان نسبت به فعالیت‌های ارزشمند تعدادی از شرکت‌ها در این حوزه بی لطفی کرد. در محتوای بعدی، نمونه‌هایی از فعالیت‌های بسیار خوبی که در حوزه‌ی مسئولیت اجتماعی در ایران انجام شده است را با هم بررسی می‌کنیم.
نظر شما در این مورد چیست؟
### پایان خبر رسمی