، اهواز , (اخبار رسمی): از آرتروز گردن (Cervical Spondylosis) یا اسپوندیلوز، می توان به عنوان اختلالی تعریف کرد که با افزایش سن روی ستون فقرات گردنی تاثیر می گذارد. گذر زمان باعث تخریب، فرسایش و واکنش های التهابی پیچیده روی ساختار ستون فقرات گردن می شود.
تعریف آرتروز گردن
از آرتروز گردن(Cervical Spondylosis) یا اسپوندیلوز، می توان به عنوان اختلالی تعریف کرد که با افزایش سن روی ستون فقرات گردنی تاثیر می گذارد. گذر زمان باعث تخریب، فرسایش و واکنش های التهابی پیچیده روی ساختار ستون فقرات گردن می شود؛ بنابراین، افزایش سن سبب فرسودگی دیسک های ستون فقرات گردنی و از دست دادن مایعات میان بافتی در این قسمت شده و سفتی ستون فقرات گردنی ایجاد می شود. به طور کلی، آرتروز گردن تغییرات زیادی روی بافت گردن ایجاد می کند و بر اجزای ستون فقرات گردنی تأثیر گذار است. این اجزا شامل تمامی دیسک ها، رباط ها، مفاصل بین مهره ای و کپسول مفاصل می شود.
در نتیجه تحلیل رفتن دیسک ها و غضروف ها در آرتروز گردن، رشد غیرطبیعی به نام استئوفیت روی استخوان های گردن ایجاد می شود. استئوفیت می تواند باعث تنگی فضای داخلی ستون فقرات و یا در روزنه هایی که اعصاب نخاعی از آن عبور می کند، باشد. این رشد غیر طبیعی حتی می تواند موجب تنگی نخاع گردنی نیز شود. این عارضه فشار زیادی به ساختار مهره های گردن وارد می کند که فرد درد زیادی را متحمل می شود و ممکن است فرد مبتلا به آسیب نخاعی شود. با توجه به تعاریف ارائه شده، اسپوندیلوز گردنی معمولا در افراد میانسال و مسن رخ می دهد. البته این بیماری، بسیار پیچیده و با دلایل متعدد است و نمی توان فقط آن را با افزایش سن مرتبط دانست.
دلایل بروز آرتروز گردن
افراد در هر سنی ممکن است به آرتروز گردن مبتلا شوند؛ اما این بیماری در افراد کمتر از 40 الی50 سال کمتر است و زنان را بیشتر از مردان درگیر می کند. آرتروز گردن یا اسپوندیلوز، معمولا در افراد بالای 50 سال، اگر مشاغلی داشته اند که در یک موقعیت ثابت مثل خواندن، نوشتن، کار با رایانه و پشت میز برای مدت طولانی بوده اند، شایع تر است. این عارضه ممکن است عمومی باشد و کل گردن را درگیر کند و یا فقط مناطقی از گردن را درگیر کند و موضعی باشد. اسپوندیلوز می تواند دلایل زیادی داشته باشد، از جمله:
- فشار بیش از حد بر روی مفصل گردن که می توان برای آن کار با ابزاری که لرزش شدید ایجاد می کنند را مثال زد.
- شکستگی قبلی استخوان یا سایر آسیب های گردن
- تحمل وزن زیاد روی گردن در سن جوانی
- عدم تقارن وضعیتی یا وضعیت نامتقارن مفصل گردن
علائم آرتروز گردن و تشخیص آن
آرتروز گردن با درد، سفتی، صدای مفاصل، بی ثباتی مفاصل، محدودیت حرکتی و التهاب پوشش مفصل به صورت خفیف مشخص می شود. درد معمولا در اطراف مفصل آسیب دیده ایجاد می شود، اما ممکن است از مفاصل دیگر و اطراف آن نیز ناشی شده و موجب درد ارجاعی شود. درد ناشی از بیماری آرتروز گردن می تواند به استخوان جمجمه، مرز داخلی کتف و اندام فوقانی نیز سرایت کند و اغلب با حرکت مفصل بدتر شده و در پایان روز می تواند شدیدتر شود. سفتی صبحگاهی مفاصل می تواند از علائم آرتروز گردن باشد که به مرور با حرکت در طی روز از بین می رود.
همانطور که پیش تر اشاره کردیم، استئوفیت ها، هنگام خارج شدن از استخوان های ستون فقرات، عصب نخاعی را تحت فشار قرار می دهند. به سایر علائم اسپوندیلوز که به دلیل تنگی نخاع ایجاد می شود در زیر اشاره می کنیم:
- سوزن سوزن شدن اندام فوقانی
- بی حسی و ضعف در بازوها، دست ها و پا ها
- عدم تعادل و هماهنگی در راه رفتن
- واکنش های غیر عادی
- اسپاسم عضلات
- از دست دادن کنترل مثانه و روده (بی اختیاری)
در دوره بیماری هر عفونت، التهاب، تب، عرق شبانه، کاهش وزن غیر منتظره، درد طاقت فرسا، لنفادنوپاتی گردنی، درد شبانه غیرقابل تحمل، پوکی استخوان شدید از جمله شرایطی است که باید جدی گرفته شود. تشخیص درست بیماری آرتروز گردن نیز براساس یک سری علائم معمول است. درد مفصلی که با فعالیت بدتر می شود و دامنه حرکتی محدود، از جمله علائمی است که در بیشتر مبتلایان یکسان می باشد. از آنجا که آرتروز گردن در درجه اول باید درست تشخیص داده شود؛ سابقه بیمار و معاینه فیزیکی معمولا برای تشخیص، ضروری است. معاینه فیزیکی شامل موارد زیر می شود:
- بررسی وضعیت جسمانی: این بررسی شامل ادم و یا اریتمی عضلات، شواهدی مبنی بر وارد شدن ضربه، آتروفی عضلات، ناهنجاری های پوست و تغییر شکل مفاصل می شود.
- لمس مفاصل وجهی: بررسی ناهنجاری، دمای مفاصل و حساسیت های آن
- فشار روی مفاصل وجهی: با افزایش فشار روی مفاصل وجهی، درد افزایش می یابد و هنگام خم شدن گردن نیز درد کاهش می یابد.
- دامنه حرکتی ناحیه گردن و ناحیه شانه
- ارزیابی عصبی: ارزیابی حرکتی و حسی، رفلکس ها و قدرت عضلات
- آزمایش عضله: جستجوی نقاط تحریک کننده عضلات میوفاشیال، عضلات گردن و کتف
- عکسبرداری با استفاده از اشعه ایکس و MRI
درمان آرتروز گردن
اهداف اصلی درمان آرتروز گردن شامل موارد زیادی می شود که مهم ترین آنها کاهش درد و سفتی در مفاصل گردن، بهبود تحرک مفصلی، دامنه حرکتی مناسب برای چرخش گردن و جلوگیری از پیشرفت صدمات مفصلی است. تکنیک های مدیریت پزشکی برای درمان آرتروز گردن در مراحل ابتدایی، درمان های محافظه کارانه است که شامل استراحت، استفاده از یخ و بستن گردنبند های طبی برای محدود کردن حرکت و پشتیبانی از گردن می شود.
پس از ناموفق بودن درمان های محافظه کارانه، روش های دیگری برای درمان آرتروز گردن وجود دارد. تزریق داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی برای تسکین درد ناشی از التهاب، تزریق داروهای کورتیکواستروئیدها و بی حسی های موضعی به مفاصل ستون فقرات یا ناحیه اطراف ستون فقرات، فیزیوتراپی و جراحی از جمله دیگر روش های درمان آرتروز گردن هستند.
اگرچه اسپوندیلوز گردن معمولا تبدیل به یک بیماری مزمن می شود که به ندرت پیشرونده است، اما جراحی اصلاحی می تواند در موارد شدید مفید باشد. هدف از جراحی برداشتن منبع فشار بر نخاع و اعصاب است. به عنوان مثال، اگر در دست ها، پاها و یا انگشتان به تدریج احساس و عملکرد های حرکتی کاهش پیدا کند، ممکن است عمل جراحی برای بیمار در نظر گرفته شود. جراحی نیز با توجه به حساس بودن ستون مهره ها، انواع مختلف دارد. جراح می تواند به صورت قدامی یا خلفی برای کاهش فشار روی نخاع، عمل جراحی روی ستون فقرات گردن انجام دهد. همچنین در برخی موارد، پزشک پیوند و جایگزین دیسک و ستون مهره را لازم می داند. مانند هر عمل جراحی، خطر عفونت یا عوارض بیهوشی برای بیمار وجود دارد. به علاوه، جراحی معمولا با یک برنامه فیزیوتراپی دنبال می شود.
فیزیوتراپی آرتروز گردن
فیزیوتراپی آرتروز گردن به عنوان روشی برای درمان نهایی این بیماری، تاثیر زیادی در روند بهبودی دارد که شامل موارد زیر می شود:
- تمرینات ورزشی: آرتروز گردن را می توان با استفاده از تمرینات ورزشی که یکی از روش های اصلی برای فیزیوتراپی آرتروز گردن است، درمان کرد. ورزش شامل تمرینات حرکتی، تقویت عضلات موضعی در اطراف مفصل آسیب دیده و بهبود آمادگی جسمی هوازی است. شواهد قابل توجهی وجود دارد که نشان می دهد فعالیت بدنی می تواند به مدیریت درد مزمن کمک کند و باید در درمان کلی نقش اساسی داشته باشد. بنابراین، ورزش به مرور ناتوانی را بهبود می بخشد.
- تکنیک های دستی: درمان دستی مانند ماساژ، تحرک و دستکاری ممکن است موجب تسکین بیشتر بیماران مبتلا به آرتروز گردن شود؛ اما برای تحرک و اعمال فشار ملایم، موارد منع نیز وجود دارد. موارد منع می تواند مانند وجود استئوفیت در کانال نخاعی باشد که با اعمال فشار ممکن است موجب آسیب های نخاعی، تخریب ساختار، شکستگی یا دررفتگی، عفونت، بدخیمی، بی ثباتی رباط ها و نارسایی مهره ای شود.
- گرما درمانی و سرما درمانی: هنگامی که استفاده از گرما درمانی یا سرما درمانی در مدیریت فیزیوتراپی آرتروز گردن در نظر گرفته می شود، بیماران بهتر است مداخله ای که بیشترین درصد تسکین را به آنها می دهد، امتحان کنند.
- آب درمانی: بررسی ها نشان داده است که آب درمانی می تواند به بیماران مبتلا به آرتروز گردن کمک کرده و آنها را تسکین دهد.
- طب سوزنی: استفاده از طب سوزنی با کاهش قابل توجهی از شدت درد، بهبود تحرک عملکردی و کیفیت زندگی همراه است. استفاده از طب سوزنی به عنوان جایگزین مسکن های سنتی در فیزیوتراپی آرتروز گردن ثابت شده است.
خدمات فیزیوتراپی آرنیکا برای درمان آرتروز گردن
درمان آرتروز گردن از جمله خدماتی است که در کلینیک فیزیوتراپی آرنیکا ارائه می‌شود. این مرکز با بهره‌گیری از متخصصان و فیزیوتراپیست های مختلف و با رعایت استانداردهای جهانی درمان با روش مختلف و تجهیزات بروز، اقدام به درمان آرتروز گردن می کند. از جمله سایر خدمات تخصصی که در این مرکز ارائه می‌شود می‌توان موارد زیر را نام برد:
- فیزیوتراپی بیماری‌های ارتوپدی
- فیزیوتراپی بعد از سکته مغزی
- فیزیوتراپی بیماری‌های تنفسی
- فیزیوتراپی در جراحی‌ها
- فیزیوتراپی بورسیت شانه
- فیزیوتراپی بیماری‌های داخلی
- درمان بیماری لنف ادم
### پایان خبر رسمی