، تهران , (اخبار رسمی): عضویت در سازمان تجارت جهانی به یکسری زیربنا نیاز دارد که متاسفانه ایران در حال حاضر این زیربناها را ندارد. به همین دلیل هم برای اقتصاد ما، عضویت در WTO باید مرحله ای باشد.
به گزارش اخبار رسمی و به نقل از روابط عمومی اتاق بازرگانی تهران، 20 سالی می شود که ایران می خواهد عضو سازمان تجارت جهانی (WTO) شود و این کار میسر نمی‌شود. یعنی از سال 1996 یکسال بعد از شروع به کار این سازمان خواستار پیوستن به سازمان تجارت جهانی است. شاید به همین دلیل هم درخواست ایران تبدیل به طنز تلخی شده است که عمرش به اندازه کل عمر WTO است.
به هرحال این رفت و آمدها در سال 2005 در نهایت با موافقت به عضویت ناظر ایران در این سازمان پذیرفته شد. این در حالی است که سال گذشته، در نشست عمومی وزرای WTO جمهوری لیبریا به عنوان یکصدو شصت و سومین کشور و بعد هم افغانستان به عنوان یکصدو شصت و چهارمین عضو سازمان تجارت جهانی پذیرفته شد. البته که به گفته کارشناسان، کشوری مثل افغانستان به اندازه ایران پیچیدگی اقتصادی ندارد که برای قبولی عضویتش 20 سال زمان لازم باشد.
حالا هفته گذشته، فدریکا موگرینی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در پی بازگشت هیات اقتصادی و گمرکی اتحادیه اروپا از تهران با صدور بیانیه ای از الحاق جمهوری اسلامی ایران به سازمان تجارت جهانی (WTO) حمایت کرد. حمایتی که از آن به عنوان ثمره برجام یاد می شود. البته سال گذشته سوییس به عنوان رئیس کارگروه ایران در WTO انتخاب شده بود تا شاید کشور صلح و آرام جهان بتواند در تسریع این روند موثر واقع شود.
شریف نظام مافی، رییس اتاق ایران و سوییس در گفتگو با سایت خبری اتاق تهران در این باره اعلام کرد: دولت سوییس و اتاق ایران و سوییس از این امر حمایت می کند. به گفته نظام مافی عضویت در سازمان تجارت جهانی از الزامات پیشرفت اقتصادی است و نداشتن عضویت زمانی که همسایه های ایران که اقتصادهایشان کوچک تر از ماست برای بخش خصوصی قابل قبول نیست، مخصوصا که آنها از عضویت در سازمان تجارت جهانی منفعت می برند.
او همچنین گفت: عضویت در سازمان تجارت جهانی به یکسری زیربنا نیاز دارد که متاسفانه ایران در حال حاضر این زیربناها را ندارد. به همین دلیل هم برای اقتصاد ما، عضویت در WTO باید مرحله ای باشد.
رییس اتاق ایران و سوییس ادامه داد: عضویت در WTO می تواند برای بعضی از تولیدکنندگان و صنایع ایران مشکل زا باشد. اما تولیدکنندگان داخلی باید حمایت شوند. در وهله اول بخش دولتی نباید با بخش خصوصی رقابت کند. باید به بخش خصوصی فضا و اجاره رقابت بدهیم. بخش خصوصی خودش قادر است رقابت کند و خودش می تواند از پس خود برآید. زمانی که دولت اجازه بزرگ شدن به بخش خصوصی نمی دهد، از آن طرف هم مجبور می شود برای نگهداری آن سوبسید بپردازد و دروازه های کشور را ببندد. اگر دولت از رقابت با آن جلوگیری کند، بخش خصوصی قوی می شود. مگر کشورهایی مانند کره جنوبی چه راهی را رفته اند که الان بخش خصوصی قوی دارند.
نظام مافی همچنین تاکید کرد: بخش خصوصی می تواند خودش را قوی کند و در جهان مطرح شود. اما به جای فضا دادن به بخش خصوصی تنها از ترس دروازه ها را به روی خارجی ها بسته ایم. بخش خصوصی توان مقابله و حفظ خودش را دارد. اقتصاد ایران تافته جدا بافته از اقتصادهای سایر دنیا نیست. همه کشورهای دنیا همین راه را رفته اند. دولت باید به بخش خصوصی اعتماد کند تا آنها اقتصاد را جلو ببرند. بعد می بینیم که بخش خصوصی توانایی رقابت در بازارهای جهانی را بدست می آورد.
### پایان خبر رسمی