، تهران , (اخبار رسمی): خانه‌های هوشمند همانند چراغ‌های برق در زمان‌های گذشته فراز و نشیب‌هایی را تجربه می‌کنند که گریبان‌گیر هر تکنولوژی تازه‌ای است.
به گزارش اخبار رسمی به نقل از روابط عمومی آی‌اوتی‌تی iott، سال ۱۸۸۰، زمانی که چراغ‌های برق برای نخستین بار آسمان نیویورک را نورانی کرد، ادیسون در یک چشم برهم‌زدن به قهرمانی بی‌همتا تبدیل شد. برای مردم آن دوران که به چراغ گازی و شمع خو گرفته بودند، برق و چراغ برقی تکنولوژی حیرت‌آوری بود که هیچ مثل و مانندی نداشت و از داشتنش به وجد آمده بودند.
اما چیزی نگذشت که این شور و اشتیاق جای خود را به زمزمه‌هایی پر از شک و ترس داد. مردم آن روزگار که در نگاه اول، الکتریسیته را شاهکار دنیای مدرن می‌دیدند، حالا با عینک بدبینی به آن نگاه می‌کردند و معتقد بودند برق امنیت خانه آن‌ها را تهدید خواهد کرد. این زمزمه‌ها زمانی شدت گرفت که چند اسب براثر تماس با خطوط انتقال برق شهر، دچار برق‌گرفتگی شدند.
اما نگاه‌های تردیدآمیز نتوانست مانع از پیشروی این تکنولوژی باشد. در همان سال‌ها برای جلب اعتماد مردم، کمپین‌های تبلیغاتی گسترده‌ای شکل گرفت که در یکی از آن‌ها رقاص‌هایی با لامپ‌های روشن روی سر و سیم‌های برق دور بازو، رقص و پای‌کوبی می‌کردند تا به مردم ثابت شود خطری تهدیدشان نمی‌کند.
اکنون خانه‌های هوشمند نیز همانند چراغ‌های برق آن روزها، همان فراز و نشیب را تجربه می‌کنند که گریبان‌گیر هر تکنولوژی تازه‌ای است، یک هیجان اولیه و به دنبال آن یک پس‌زدگی ناشی از نشانه رفتن عوارض این پدیده را دنبال دارد اما روزی نیست که یک وب‌سایت مربوط به تکنولوژی مطلبی را در مورد هک شدن خانه‌های هوشمند منتشر نکند.
در این شرایط برای جلب اعتماد مالکان خانه‌ها، اینترنت اشیا باید نگرانی افراد را درک کرده و به آن‌ها اطمینان دهد که نگرانی‌شان بی‌اساس است و خطری تهدیدشان نمی‌کند. البته قطعاً نه با چند رقاص که ترموستات هوشمند در دست دارند! کسب‌وکارهای این حوزه باید با حل مشکلات و پاسخ به دغدغه‌ها، میخ خود را به‌عنوان کسب‌وکاری قابل‌اعتماد، در زمین اینترنت اشیا بکوبند.
برای شروع نگاهی می‌اندازیم به برخی از دلایل اصلی پس زدن خانه‌های هوشمند
نگرانی ۱: ترس از هکرها و درز اطلاعات
البته این نگرانی آن‌قدرها هم بی‌اساس نیست، متأسفانه سوار بر این موج آی او تی، بسیاری از تولیدکنندگان مسئله امنیت را در تولید وسایل خود مدنظر قرار نداده‌اند و مصرف‌کننده، قربانی این سهل‌انگاری خواهد بود. باورکردنی نیست، اما در بررسی ۹ دوربین امنیتی مختص کودک از ۹ برند مطرح، تنها یک مورد، تمامی مبانی امنیتی را مدنظر قرار داده بود. اغلب دستگاه‌ها با پسورد ایمن می‌شوند و متأسفانه اغلب مصرف‌کنندگان ساده‌ترین رمز عبور را برای دستگاه‌های خود تعریف می‌کنند. از آن بدتر دستگاه‌هایی است که با یک کلمه عبور پیش‌فرض عرضه‌شده و کاربر را در طول فرآیند نصب مجبور به تغییر آن نمی‌کنند. به‌طور مثال همین امسال “Forbes” با واردکردن کلمه admin در قسمت نام کاربری و رمز عبور توانست به تعداد زیادی از سیستم‌های امنیتی هوشمند نفوذ کند که این مسئله تنها دامن‌گیر دستگاه‌های هوشمند نیست، روترها و تجهیزات شبکه وایرلس ما نیز باید در برابر نفوذ هکرها ایمن باشند.
باید با دستگاه‌های هوشمند خداحافظی کنیم اگر قرار باشد تأمین امنیت را به دوش کاربران گذاشته و انتظار داشته باشیم مسائل مربوط به دنیای فناوری اطلاعات و اینترنت اشیا را خود دنبال کرده و به کار بندند. صنایع وابسته با آی‌اوتی باید به این مسئله به چشم یک بستر ارائه خدمات و پشتیبانی نگاه کنند. این کسب‌وکارها باید بخش مجزایی را برای این موضوع در نظر گرفته و افراد متخصصی را استخدام کنند تا مشتریان را در طول فرآیند نصب، ایمن‌سازی و رمزگذاری شبکه یاری دهند. تا زمانی که اعتماد کاربران جلب نشود، ترس از IOT به قوت خود باقی خواهد ماند.
نگرانی ۲: حریم شخصی
هکرها تنها دغدغه ساکنان خانه نیستند، دغدغه دیگری وجود دارد به نام «بیگ دیتا» اینکه شرکت‌هایی مانند گوگل یا اپل، از تمام جزئیات زندگی ما آگاه باشند چندان خوشایند نیست. اینکه به کاربر قول داده شود از اطلاعات او سوءاستفاده نمی‌شود، به‌تنهایی کافی نیست! تجهیزات آی‌اوتی نیز باید مانند بسیاری از اپلیکیشن‌های اجتماعی حال حاضر، دسترسی‌های خود را برای کاربر تعریف کرده و امکان انتخاب به او بدهند. به‌طور مثال بسیاری از برنامه‌های پیام‌رسان، با اتصال به جی‌پی‌اس موبایل امکانات تازه‌ای در اختیارتان می‌گذارند، اما چنانچه علاقه‌ای به گزارش موقعیت مکانی خود نداشته باشید از این امکانات چشم‌پوشی کرده و دسترسی اپ را به جی‌پی‌اس مسدود می‌کنید.
از این گذشته، اطلاعات جمع‌آوری‌شده تا جای ممکن باید بی‌نام باشند. یعنی از روی اطلاعات نتوان اشخاص را شناسایی کرد. شرکت‌هایی در بازار آی او تی به حیات خود ادامه خواهند داد که بتوانند مخاطب را از چگونگی و دلیل استفاده از داده آگاه ساخته و امکاناتی را در اختیار او قرار دهند تا در صورت تمایل، برخی دسترسی‌ها را محدود سازد.
نگرانی ۳: پیچیدگی تجهیزات
تجهیزات خانه‌های هوشمند ادعا می‌کنند زندگی را برای ما ساده‌تر خواهند کرد. اما متأسفانه هنوز این ادعا تا عمل فاصله دارد. گرچه داشتن یک سیستم روشنایی هوشمند با قابلیت تنظیم طیف رنگ و شدت نور و تعریف برنامه زمانی روشن و خاموش شدن چراغ‌ها، واقعاً هیجان‌انگیز است، اما کدام ساده‌تر است: فشار دادن یک کلید یا تنظیم یک برنامه زمانی و تعریف عبارات شرطی برای روشن خاموش شدن چراغ‌ها؟ آن‌هم برای برخی از ما که زندگی‌مان حساب‌وکتاب ندارد!
گذشته از آن همیشه استثناهایی وجود دارد. بیدار شدن با یک موزیک شاد و رقص نور بی‌اندازه دلپذیر است، اما نه فردای روزی که خدای‌ناکرده عزیزی را ازدست‌داده‌ایم! تجهیزات خانه‌های هوشمند هنوز آن‌قدر باهوش نشده‌اند که استثناها را درک کنند. فرآیند یادگیری ماشینی باید بیش از این‌ها به کار بسته شود تا توجه کاربر را به خود جلب کرده و او را مأیوس نسازد.
نگرانی ۴: دستگاه‌ها باهم تعامل نمی‌کنند
قابلیت همکاری دستگاه‌ها باهم، یک دغدغه بزرگ در حوزه IOT است. در حال حاضر وای فای، z-Wave، بلوتوث و زیگبی، همه در بازار موجودند و استانداردی واحد و جهانی برای استفاده از آن‌ها تدوین‌نشده و این اصلاً مسئله ناچیزی نیست!
مسئله دیگر مربوط به کنترل دستگاه‌ها است. اغلب دستگاه‌ها از طریق اپلیکیشن مجزا خودشان کنترل می‌شوند. این یعنی که مرکز واحدی برای کنترل لوازم هوشمند خود نداریم. حتی تجهیزاتی هم که مدعی یکپارچه‌سازی سیستم کنترل بودند، نتوانستند مشکل را به‌طور کامل حل کنند. به‌طور مثال، هوم کیت اپل نیز در حال حاضر برای عملکرد درست، نیازمند سایر اپلیکیشن‌ها است.
خانه‌های هوشمند راه زیادی در پیش دارند. شرکت‌های IOT باید از داستان ادیسون درس بگیرند و نگرانی بازار مصرف را درک کرده و به‌سرعت پاسخ دهند، پیش از آنکه این صنعت از دهان بیفتد!
### پایان خبر رسمی