، تهران , (اخبار رسمی): در استان خوزستان قومی هنرمند و صنعتگر زندگی می‌کنند که به آنها صابی، صبئه و بنا به تلفظ متداول و عامی صٌبی می‌گویند. این قوم در عصر اشکانیان بر اثر آزار و اذیت یهودیان فلسطین از سرزمین خود به سوی ایران مهاجرت کردند و در کنار رود دجله و کارون سکنی گزیدند.
در استان خوزستان قومی هنرمند و صنعتگر زندگی می کنند که به آنها صابی ، صبئه و بنا به تلفظ متداول و عامی صٌبی می گویند.
به گزارش سایت ایران تراول ادوایس، متاسفانه این قوم تاکنون آنچنان که شایسته است مورد توجه قرار نگرفته‌اند. صابئین هنوز هم بر گذشته و سنت خود وفا دارند و دنباله رو گذشتگان خود هستند. در استان خوزستان حدود پانزده هزار صبی وجود دارد که از این تعداد حدود هفت هزار نفر فقط در اهواز زندگی می‌کنند.
این روزها اگر از کنار کارون عبور کرده و گروهی را در آب دیدید که مشغول آب تنی با لباس هستند، باید بدانید که اینان همان صائبین مندائی هستند که طی مراسمی‌خاص و آداب مفصل سرگرم انجام فریضۀ دینی خود هستند.
در آیین مندائی یک نفر صابی می‌بایست با لباس مخصوص تمام بدن خود را زیر آب فرو برده و به اصطلاح کـُر دهد. علاوه بر آن روحانی باید با خواندن و زمزمۀ آیاتی چند از آیات الهی مغتسله را غسل تعمید دهد. بنابراین مندائیان لزوما می‌بایست در کنار و حاشیۀ رودخانه ها زندگی کنند، مثل حاشیه رود کارون که مرکز تجمع و در کنار هم بودن صبی هاست. مندائیان پیرو حضرت یحیی هستند و اعمال و آداب به خصوصی دارند.
برای صابئین سی آذرماه، روز عاشوریه است، یعنی روز دعا برای غرق شدگان بی گناه طوفان نوح. صبی ها در این روز، حلیمی‌مرکب از گندم، نخود، لوبیا، ماش، عدس، باقلا و لپه می‌خورند.
کتاب مقدس مندائیان "گنزُِ ربِّا" نام دارد.
### پایان خبر رسمی