، تهران , (اخبار رسمی): بلاک چین نوعی پایگاه داده مشترک است که با یک پایگاه داده معمولی در نحوه ذخیره اطلاعات متفاوت است. بلاک چین داده ها را در بلوک هایی ذخیره می کند که سپس از طریق رمزنگاری به یکدیگر مرتبط می شوند. بلاک چین های غیرمتمرکز تغییر ناپذیر هستند، به این معنی که داده های وارد شده برگشت ناپذیر هستند.
بلاک چین چیست؟
بلاک چین یک پایگاه داده یا دفتر کل توزیع شده است که بین گره های یک شبکه کامپیوتری به اشتراک گذاشته شده است. به عنوان یک پایگاه داده، یک بلاک چین اطلاعات را به صورت الکترونیکی در قالب دیجیتال ذخیره می کند. بلاک چین ها بیشتر به دلیل نقش حیاتی خود در سیستم های ارزهای دیجیتال، مانند بیت کوین، برای حفظ رکورد ایمن و غیرمتمرکز تراکنش ها شناخته می شوند. نوآوری در بلاک چین این است که وفاداری و امنیت رکورد داده ها را تضمین می کند و بدون نیاز به شخص ثالث قابل اعتماد اعتماد ایجاد می کند.
یکی از تفاوت های کلیدی بین یک پایگاه داده معمولی و یک بلاک چین، نحوه ساختار داده ها است. یک بلاک چین اطلاعات را در گروه هایی به نام بلوک ها جمع آوری می کند که مجموعه ای از اطلاعات را در خود نگهداری می کنند. بلوک‌ها ظرفیت‌های ذخیره‌سازی خاصی دارند و هنگامی که پر می‌شوند، بسته می‌شوند و به بلوک پرشده قبلی متصل می‌شوند و زنجیره‌ای از داده‌ها را تشکیل می‌دهند که به زنجیره بلوک معروف است. تمام اطلاعات جدیدی که به دنبال آن بلوک تازه اضافه شده است در یک بلوک جدید تشکیل می شود که پس از پر شدن به زنجیره اضافه می شود.
یک پایگاه داده معمولاً داده های خود را در جداول ساختار می دهد، در حالی که یک بلاک چین، همانطور که از نامش پیداست، داده های خود را به قطعات (بلوک هایی) که در کنار هم قرار گرفته اند ساختار می دهد. این ساختار داده به طور ذاتی یک جدول زمانی برگشت ناپذیر از داده ها را هنگامی که در طبیعت غیرمتمرکز پیاده سازی می شود ایجاد می کند. هنگامی که یک بلوک پر می شود، در سنگ قرار می گیرد و بخشی از این جدول زمانی می شود. هر بلوک در زنجیره زمانی که به زنجیره اضافه می شود، یک مهر زمانی دقیق داده می شود.
اقلام کلیدی
بلاک چین نوعی پایگاه داده مشترک است که با یک پایگاه داده معمولی در نحوه ذخیره اطلاعات متفاوت است. بلاک چین داده ها را در بلوک هایی ذخیره می کند که سپس از طریق رمزنگاری به یکدیگر مرتبط می شوند.
با ورود داده های جدید، وارد یک بلوک جدید می شود. هنگامی که بلوک با داده پر شد، به بلوک قبلی زنجیر می شود، که باعث می شود داده ها به ترتیب زمانی به هم متصل شوند.
انواع مختلفی از اطلاعات را می توان در یک بلاک چین ذخیره کرد، اما رایج ترین استفاده تا کنون به عنوان دفتر کل برای تراکنش ها بوده است.
در مورد بیت‌کوین، بلاک چین به‌صورت غیرمتمرکز استفاده می‌شود تا هیچ فرد یا گروهی کنترلی نداشته باشد، بلکه همه کاربران به طور جمعی کنترل را حفظ می‌کنند.
بلاک چین های غیرمتمرکز تغییر ناپذیر هستند، به این معنی که داده های وارد شده برگشت ناپذیر هستند. برای بیت کوین، این به این معنی است که تراکنش ها به طور دائم ثبت می شوند و برای همه قابل مشاهده هستند.
یک بلاک چین چگونه کار می کند؟
هدف بلاک چین این است که اجازه دهد اطلاعات دیجیتال ثبت و توزیع شود، اما ویرایش نشود. به این ترتیب، یک بلاک چین پایه و اساس دفاتر غیرقابل تغییر یا سوابق تراکنش هایی است که نمی توان آنها را تغییر داد، حذف کرد یا از بین برد. به همین دلیل است که بلاک چین ها به عنوان فناوری دفتر کل توزیع شده (DLT) نیز شناخته می شوند.
اولین بار به عنوان یک پروژه تحقیقاتی در سال 1991 پیشنهاد شد، مفهوم بلاک چین قبل از اولین کاربرد گسترده آن در سال 2009 استفاده شد: بیت کوین، در سال 2009. در سال های پس از آن، استفاده از بلاک چین از طریق ایجاد ارزهای دیجیتال مختلف، برنامه های کاربردی مالی غیرمتمرکز (DeFi) گسترش یافته است. توکن های غیر قابل تعویض (NFT) و قراردادهای هوشمند.
عدم تمرکز بلاک چین
تصور کنید که یک شرکت مالک یک مزرعه سرور با 10000 کامپیوتر است که برای نگهداری پایگاه داده ای که تمام اطلاعات حساب مشتری خود را در خود نگه می دارد، استفاده می شود. این شرکت دارای یک ساختمان انبار است که تمامی این کامپیوترها را زیر یک سقف قرار داده و کنترل کامل هر یک از این کامپیوترها و تمامی اطلاعات موجود در آنها را در اختیار دارد. با این حال، این یک نقطه شکست را فراهم می کند. اگر برق آن مکان قطع شود چه اتفاقی می افتد؟ اگر اتصال اینترنتی آن قطع شود چه؟ اگر به زمین بسوزد چه؟ اگر یک بازیگر بد با یک کلید همه چیز را پاک کند چه؟ در هر صورت، داده ها از بین می روند یا خراب می شوند.
کاری که یک بلاک چین انجام می دهد این است که اجازه می دهد داده های نگهداری شده در آن پایگاه داده در میان چندین گره شبکه در مکان های مختلف پخش شوند. این نه تنها باعث ایجاد افزونگی می‌شود، بلکه وفاداری داده‌های ذخیره‌شده در آن را نیز حفظ می‌کند - اگر کسی بخواهد رکوردی را در یک نمونه از پایگاه داده تغییر دهد، گره‌های دیگر تغییر نخواهند کرد و بنابراین از انجام یک بازیگر بد جلوگیری می‌شود. اگر یکی از کاربران رکورد تراکنش های بیت کوین را دستکاری کند، همه گره های دیگر به یکدیگر ارجاع می دهند و به راحتی گره را با اطلاعات نادرست مشخص می کنند. این سیستم به ایجاد نظم دقیق و شفاف از رویدادها کمک می کند. به این ترتیب، هیچ گره منفردی در شبکه نمی تواند اطلاعات ذخیره شده در آن را تغییر دهد.
به همین دلیل، اطلاعات و تاریخچه (مانند تراکنش های یک ارز دیجیتال) برگشت ناپذیر است. چنین رکوردی می‌تواند فهرستی از تراکنش‌ها باشد (مثلاً با یک ارز دیجیتال)، اما این امکان برای یک بلاک چین وجود دارد که اطلاعات مختلفی مانند قراردادهای قانونی، هویت‌های ایالتی یا موجودی محصول یک شرکت را در خود نگه دارد.
برای اعتبارسنجی ورودی‌ها یا رکوردهای جدید در یک بلوک، اکثریت توان محاسباتی شبکه غیرمتمرکز باید با آن موافقت کنند. برای جلوگیری از اعتبارسنجی تراکنش‌های بد یا هزینه‌های مضاعف توسط بازیگران بد، بلاکچینها با یک مکانیسم توافقی مانند اثبات کار (PoW) یا اثبات سهام (PoS) ایمن می‌شوند. این مکانیسم ها حتی زمانی که هیچ گره واحدی مسئول نیست، امکان توافق را فراهم می کند.
شفافیت
به دلیل ماهیت غیرمتمرکز بلاک چین، همه تراکنش‌ها را می‌توان با داشتن یک گره شخصی یا با استفاده از کاوشگرهای زنجیره بلوکی که به هر کسی اجازه می‌دهد تراکنش‌ها را به صورت زنده ببیند، به‌صورت شفاف مشاهده کرد. هر گره دارای کپی مخصوص به خود از زنجیره است که با تایید و اضافه شدن بلوک های جدید به روز می شود. این بدان معناست که اگر بخواهید، می‌توانید بیت کوین را هر کجا که می‌رود ردیابی کنید.
به عنوان مثال، صرافی ها در گذشته هک شده اند، جایی که کسانی که بیت کوین را در صرافی نگه می داشتند، همه چیز را از دست دادند. در حالی که ممکن است هکر کاملاً ناشناس باشد، بیت کوین هایی که آنها استخراج کرده اند به راحتی قابل ردیابی هستند. اگر قرار بود بیت‌کوین‌های سرقت شده در برخی از این هک‌ها به جایی منتقل یا خرج شوند، مشخص می‌شد.
البته، سوابق ذخیره شده در بلاک چین بیت کوین (و همچنین اکثر موارد دیگر) رمزگذاری شده است. این بدان معنی است که فقط صاحب یک رکورد می تواند آن را رمزگشایی کند تا هویت خود را آشکار کند (با استفاده از یک جفت کلید عمومی-خصوصی). در نتیجه، کاربران بلاک چین می توانند با حفظ شفافیت ناشناس باقی بمانند.
آیا بلاک چین امن است؟
فناوری بلاک چین به چندین روش به امنیت و اعتماد غیرمتمرکز دست می یابد. برای شروع، بلوک های جدید همیشه به صورت خطی و زمانی ذخیره می شوند. به این معنی که آنها همیشه به "انتهای" بلاک چین اضافه می شوند. پس از اضافه شدن یک بلوک به انتهای زنجیره بلوک، بازگشت به عقب و تغییر محتوای بلوک بسیار دشوار است، مگر اینکه اکثریت شبکه برای انجام این کار به اجماع رسیده باشند. این به این دلیل است که هر بلوک حاوی هش خاص خود به همراه هش بلوک قبل از خود و همچنین مهر زمانی ذکر شده قبلی است. کدهای هش توسط یک تابع ریاضی ایجاد می شوند که اطلاعات دیجیتال را به رشته ای از اعداد و حروف تبدیل می کند. اگر آن اطلاعات به هر نحوی ویرایش شود، کد هش نیز تغییر می کند.
بیایید بگوییم که یک هکر، که گره‌ای را در یک شبکه بلاک چین نیز اجرا می‌کند، می‌خواهد یک بلاک چین را تغییر دهد و ارزهای دیجیتال را از دیگران بدزدد. اگر بخواهند نسخه تکی خود را تغییر دهند، دیگر با کپی دیگران همخوانی ندارد. وقتی بقیه کپی‌های خود را به یکدیگر ارجاع می‌دهند، می‌بینند که این یک نسخه برجسته می‌شود و نسخه هکر زنجیره به‌عنوان نامشروع کنار گذاشته می‌شود.
موفقیت در چنین هکی مستلزم آن است که هکر به طور همزمان 51 درصد یا بیشتر از نسخه های بلاک چین را کنترل و تغییر دهد تا کپی جدید آنها به نسخه اکثریت و در نتیجه زنجیره مورد توافق تبدیل شود. چنین حمله ای همچنین به مقدار زیادی پول و منابع نیاز دارد، زیرا آنها باید همه بلوک ها را دوباره انجام دهند زیرا اکنون دارای مهرهای زمانی و کدهای هش متفاوت هستند.
با توجه به اندازه بسیاری از شبکه های ارزهای دیجیتال و سرعت رشد آنها، هزینه انجام چنین شاهکاری احتمالا غیرقابل حل خواهد بود. این نه تنها بسیار گران خواهد بود، بلکه احتمالاً بی نتیجه خواهد بود. انجام چنین کاری بدون توجه نخواهد بود، زیرا اعضای شبکه شاهد چنین تغییرات شدیدی در بلاک چین خواهند بود. سپس اعضای شبکه به سختی به نسخه جدیدی از زنجیره می روند که تحت تأثیر قرار نگرفته است. این امر باعث می‌شود که ارزش نسخه مورد حمله توکن کاهش پیدا کند و در نهایت حمله بی‌معنی شود، زیرا بازیگر بد کنترل یک دارایی بی‌ارزش را در اختیار دارد. اگر بازیگر بد به فورک جدید بیت کوین حمله کند، همین اتفاق می افتد. به این شکل ساخته شده است که مشارکت در شبکه به مراتب انگیزه اقتصادی بیشتری نسبت به حمله به آن دارد.
بیت کوین در مقابل بلاک چین
فناوری بلاک چین برای اولین بار در سال 1991 توسط استوارت هابر و دبلیو اسکات استورنتتا، دو محققی که می خواستند سیستمی را پیاده سازی کنند که در آن مُهرهای زمانی اسناد دستکاری نشود، مطرح شد. اما تقریباً دو دهه بعد، با راه اندازی بیت کوین در ژانویه 2009، بلاک چین اولین کاربرد خود را در دنیای واقعی داشت.
پروتکل بیت کوین بر روی یک بلاک چین ساخته شده است. ساتوشی ناکاموتو، خالق نام مستعار بیت کوین، در یک مقاله تحقیقاتی در مورد معرفی ارز دیجیتال، از آن به عنوان «سیستم نقدی الکترونیکی جدید که کاملاً همتا به همتا و بدون شخص ثالث قابل اعتماد است» یاد کرد.
نکته کلیدی که در اینجا باید فهمید این است که بیت کوین صرفاً از بلاک چین به عنوان وسیله ای برای ثبت شفاف دفتر کل پرداخت ها استفاده می کند، اما بلاک چین، در تئوری، می تواند برای ثبت تغییرناپذیر هر تعداد نقطه داده استفاده شود. همانطور که در بالا مورد بحث قرار گرفت، این می تواند به شکل معاملات، رای در انتخابات، موجودی کالا، شناسه های ایالتی، اسناد منازل و موارد دیگر باشد.
در حال حاضر، ده‌ها هزار پروژه به دنبال پیاده‌سازی بلاکچینها به روش‌های مختلف برای کمک به جامعه به غیر از ثبت تراکنش‌ها هستند - به عنوان مثال، به عنوان راهی برای رای دادن ایمن در انتخابات دموکراتیک. ماهیت تغییر ناپذیری بلاک چین به این معنی است که رای گیری تقلبی بسیار دشوارتر می شود. به عنوان مثال، یک سیستم رأی گیری می تواند به گونه ای کار کند که برای هر شهروند یک کشور یک ارز دیجیتال یا توکن صادر شود. سپس به هر نامزد یک آدرس کیف پول مشخص داده می شود و رای دهندگان رمز یا رمز خود را به آدرس هر نامزدی که می خواهند به آن رای دهند ارسال می کنند. ماهیت شفاف و قابل ردیابی بلاک چین هم نیاز به شمارش آرای انسانی و هم توانایی بازیگران بد را برای دستکاری در برگه های رای فیزیکی از بین می برد.
بلاک چین در مقابل بانک ها
بلاک چین ها به عنوان یک نیروی مخرب در بخش مالی و به ویژه در کارکردهای پرداخت و بانکداری اعلام شده اند. با این حال، بانک‌ها و بلاک چین‌های غیرمتمرکز بسیار متفاوت هستند.
برای اینکه ببینیم یک بانک چه تفاوتی با بلاک چین دارد، اجازه دهید سیستم بانکی را با اجرای بلاک چین توسط بیت کوین مقایسه کنیم.
بلاک چین در مقابل بانک ها
بانک های ویژه بیت کوین
ساعات کاری بانک‌های آجر و ملات معمولی از ساعت 9 صبح تا 5 بعد از ظهر در روزهای کاری باز هستند. برخی از بانک ها در تعطیلات آخر هفته اما با ساعات کاری محدود باز هستند. تمامی بانک ها در تعطیلات بانکی تعطیل هستند. بدون ساعت تعیین شده؛ 24/7، 365 روز در سال باز است.
هزینه تراکنش:
•پرداخت کارت: این کارمزد بر اساس کارت متفاوت است و مستقیما توسط کاربر پرداخت نمی شود. کارمزد توسط فروشگاه ها به پردازنده های پرداخت پرداخت می شود و معمولاً به ازای هر تراکنش دریافت می شود. اثر این کارمزد گاهی اوقات می تواند باعث افزایش قیمت تمام شده کالا و خدمات شود.
• چک: بسته به بانک شما می تواند بین 1 تا 30 دلار هزینه داشته باشد.
•ACH: هزینه انتقال ACH هنگام ارسال به حساب های خارجی تا 3 دلار است.
• سیم: انتقال سیمی خروجی داخلی می تواند تا 25 دلار هزینه داشته باشد. نقل و انتقالات خارجی خارجی می تواند تا 45 دلار هزینه داشته باشد. بیت کوین دارای کارمزد تراکنش های متغیری است که توسط ماینرها و کاربران تعیین می شود. این هزینه می تواند بین 0 تا 50 دلار باشد، اما کاربران می توانند تعیین کنند که چقدر از هزینه ای که مایل به پرداخت هستند. این یک بازار باز ایجاد می کند که در آن اگر کاربر کارمزد خود را خیلی کم تعیین کند ممکن است تراکنش او پردازش نشود.
سرعت تراکنش:
•پرداخت کارت: 24-48 ساعت
• چک: 24-72 ساعت برای تسویه حساب
•ACH: 24-48 ساعت
•سیم: ظرف 24 ساعت مگر اینکه بین المللی *انتقالات بانکی معمولاً در تعطیلات آخر هفته یا تعطیلات بانکی پردازش نمی شوند تراکنش های بیت کوین ممکن است طول بکشد. بسته به ازدحام شبکه، کمتر از 15 دقیقه و بیش از یک ساعت.
قوانین مشتری خود را بشناسید حساب های بانکی و سایر محصولات بانکی نیازمند رویه های "مشتری خود را بشناسید" (KYC) هستند. این بدان معناست که از نظر قانونی بانک‌ها باید هویت مشتری را قبل از افتتاح حساب ثبت کنند. هر کسی یا هر چیزی می تواند بدون هیچ شناسه ای در شبکه بیت کوین شرکت کند. در تئوری، حتی یک موجود مجهز به هوش مصنوعی نیز می‌تواند در آن شرکت کند.
سهولت نقل و انتقالات هویت صادر شده توسط دولت، یک حساب بانکی و یک تلفن همراه حداقل الزامات برای انتقال دیجیتال است. اتصال به اینترنت و تلفن همراه حداقل نیاز است.
حریم خصوصی اطلاعات حساب بانکی در سرورهای خصوصی بانک ذخیره شده و توسط مشتری نگهداری می شود. حریم خصوصی حساب بانکی به میزان امن بودن سرورهای بانک و میزان امنیت هر کاربر از اطلاعات خود محدود می شود. اگر قرار بود سرورهای بانک به خطر بیفتد، حساب شخص نیز به خطر می افتاد. بیت کوین می تواند به دلخواه کاربر خصوصی باشد. تمام بیت کوین قابل ردیابی است، اما اگر بیت کوین به صورت ناشناس خریداری شده باشد، نمی توان مشخص کرد که چه کسی مالک بیت کوین است. اگر بیت کوین در صرافی KYC خریداری شود، بیت کوین مستقیماً به دارنده حساب صرافی KYC متصل می شود.
امنیت با فرض اینکه مشتری اقدامات امنیتی اینترنتی محکمی مانند استفاده از رمزهای عبور ایمن و احراز هویت دو مرحله‌ای را انجام می‌دهد، اطلاعات یک حساب بانکی فقط به اندازه سرور بانک که حاوی اطلاعات حساب مشتری است امن است. هر چه شبکه بیت کوین بزرگتر شود، امنیت آن بیشتر می شود. سطح امنیت یک دارنده بیت کوین با بیت کوین خود کاملاً به آنها بستگی دارد. به همین دلیل توصیه می‌شود که افراد برای مقادیر بیشتر بیت کوین یا هر مقداری که برای مدت طولانی نگهداری می‌شود از سردخانه استفاده کنند.
تراکنش های تایید شده بانک ها این حق را برای خود محفوظ می دارند که به دلایل مختلف تراکنش ها را رد کنند. بانک ها نیز حق مسدود کردن حساب ها را برای خود محفوظ می دارند. اگر بانک شما متوجه خرید در مکان‌های غیرمعمول یا اقلام غیرمعمول شود، می‌توان آن را رد کرد. خود شبکه بیت کوین نحوه استفاده از بیت کوین را به هر شکل یا شکلی دیکته نمی کند. کاربران می توانند هر طور که صلاح می دانند بیت کوین را معامله کنند، اما باید دستورالعمل های کشور یا منطقه خود را نیز رعایت کنند.
توقیف حساب با توجه به قوانین KYC، دولت ها می توانند به راحتی حساب های بانکی افراد را ردیابی کرده و دارایی های موجود در آنها را به دلایل مختلف توقیف کنند. اگر بیت کوین به صورت ناشناس استفاده شود، دولت ها برای ردیابی آن برای مصادره آن مشکل خواهند داشت.
### پایان خبر رسمی