، تهران , (اخبار رسمی): در میان تکنیک‌ها و فن‌آوری‌های مختلف برای کاهش درد و تعدیل سیستم عصبی خودمختار، تکارتراپی گزینه مناسبی است - به ویژه برای آرام کردن اعصاب حساس شده که سیگنال‌های درد را به مغز تشدید می‌کنند.
ثبات و تحرک دو اصل کلیدی هستند که کیفیت حرکت انسان را تعریف می‌کنند. هنگامی که این دو اصل در تعادل قرار داشته باشند، حرکت بهینه می‌شود. اما زمانی که تحرک بیش از حد باشد، ثبات مختل می‌شود و بدن در معرض درد و اختلال در عملکرد قرار می‌گیرد.
در افراد عادی، چنین اختلالی اغلب در طول زمان به دست می‌آید و می‌توان آن را با ورزش کاهش داد. با این حال، برخی از بیماری‌ها ارثی هستند، مانند سندرم اهلرز-دنلوس، یک اختلال حرکت بیش از حد که تقریبا 3٪ از جمعیت را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
ویژگی‌های سندرم اهلرز-دنلوس هایپرموبیلی
سندرم اهلرز-دنلوس (EDS) یک اصطلاح کلی برای 13 زیرگروه نادر از اختلالات بافت همبند ارثی است. EDS با موارد زیر مشخص می‌شود:
- پوستی مخملی که بسیار مستعد ترک خوردن و کبودی است
- پوستی بسیار الاستیک
- التیام غیر طبیعی زخم که منجر به زخم های آتروفی می شود
- در رفتگی مفصل
- بافت های شکننده و ضعف عضلانی
بسیاری از زیرگروه‌های EDS با جهش‌های ژنی خاص مرتبط هستند که بر سنتز کلاژن تأثیر می‌گذارند. با این حال، محققان نتوانسته‌اند یک مبنای ژنتیکی برای EDS هایپرموبایل (hEDS)، رایج‌ترین نوع فرعی که 80 تا 90 درصد از کل موارد EDS را تشکیل می‌دهد، شناسایی کنند.
دستورالعمل‌های تمرینی برای hEDS
ورزش بدنی اغلب اولین خط درمان برای hEDS است که با هدف تقویت عضلات و بافت‌های همبند برای ارتقای ثبات و کاهش سابلوکساسیون مفصل انجام می‌شود.
درمانگران باید این دستورالعمل های ورزشی hEDS را دنبال کنند:
- تمرینات تک مفصلی را به تمرینات ترکیبی اولویت دهید
- از وزنه های سبک و تکرارهای بالاتر استفاده کنید
- بر فرم خوب و کنترل تاکید کنید
- پرهیز از گشادی مفاصل
- شامل تمرینات روتاتور کاف
- شامل تمرینات ثبات برای زانو و مچ پا باشد
- از تمرینات کششی ملایم با دامنه حرکتی محدود استفاده کنید
قبل از شروع تمرینات فیزیوتراپی، مسائل خاصی از جمله ثبات کلی و موضعی، نارسایی‌های انتقال بار، محدودیت‌های فاسیا، تاندیوپاتی‌ها و گیر افتادن عصب باید مورد توجه قرار گیرد. قبل از بارگذاری عضلات و تاندون ها باید اقداماتی برای کاهش درد انجام شود.
یک رویکرد منحصر به فرد برای درمان hEDS
برخی از کلینیک‌ها ترکیبی از رویکردهای درمانی و تکنولوژیکی را برای بهینه‌سازی ثبات در بیماران hEDS ترکیب می‌کنند. یکی از این رویکردها به سیستم تثبیت عمیق کل بدن برای ایجاد یک پایه پایدار می‌پردازد. نکات کلیدی عبارتند از:
تثبیت کننده عصبی عضلانی پویا (DNS) یک رویکرد بهینه برای ایجاد ثبات جهانی است. DNS یکی از مبتنی‌ترین رویکردها برای آموزش و بازگرداندن ثبات جهانی است.
تثبیت کننده عصبی عضلانی پویا (DNS)
اولتراسوند گرافی دینامیک زمانی که نوبت به شناسایی خرابی‌های مهم انتقال بار در مفاصل کلیدی یا سیستم فاسیا می‌رسد، ابزاری عالی است. هنگامی که پایداری جهانی را بهبود بخشیم و انتقال بار ناموفق را برطرف کنیم، دیگر ساختارهای ناپایدار قادر به بهبود هستند.
بازآموزی پایداری محلی
برای بازآموزی پایداری محلی می‌توان از روش‌های مختلفی استفاده کرد. درک این نکته مهم است که فقط به این دلیل که مفاصل هایپر متحرک هستند به این معنی نیست که محدودیت‌های فاسیا وجود ندارد. به یاد داشته باشید، بیماران hEDS کاهش حس عمقی را نشان می‌دهند، و گیرنده‌های عمقی به طور سخاوتمندانه در فاسیا تعبیه شده‌اند. درمان رهاسازی فاسیا مهم‌ترین مؤلفه است، زیرا اگر حس عمقی شما خاموش باشد، ایجاد ثبات دشوار است.
برای محدودیت‌های فاسیا، روش Stecco یک رویکرد دستی برای رهاسازی فاسیا است که توسط سونوگرافی با وضوح بالا پشتیبانی می‌شود. هنگامی که با شاک ویو تراپی خارج بدنی (ESWT) و هیدرودیسکسیون هدایت شده با اولتراسوندتراپی ترکیب شود، درمان با Stecco برای بازگرداندن یکپارچگی فاسیا بسیار موثر است.
تاندونوپاتی ها در hEDS رایج هستند. آنها را می‌توان با موفقیت با درمان‌های احیا کننده مانند شاک ویو تراپی ESWT متمرکز با دستگاه درمان کرد. پروتکل‌های بارگذاری خارج از مرکز نیز برای بازیابی بافت تاندون دژنراتیو بسیار مهم هستند. برای رسیدگی به ثبات کپسولی و رباطی، من از پرولوتراپی با هدایت اولتراسوند، همراه با ESWT هدفمند استفاده می‌کنم.
ناپایداری عصبی
ناپایداری همچنین بر بافت عصبی تأثیر می گذارد، و باعث ایجاد انسداد و گرفتگی عصبی می شود که باعث درد می شود و مانع از حرکت آزاد عصب ها در میان ساختارهای دیگر می شود. سونوگرافی تشخیصی بهترین روش تصویربرداری برای شناسایی مشکلات عصبی و برای تصویربرداری از از دست رفتن کنترل ساختاری و عملکردی مرتبط با انتقال بار ناموفق است.
تمرینات بارگذاری
یک روش برای تمرینات بارگذاری، بر اساس گردش فیبروبلاست عضله و تاندون، استفاده از کرایوتراپی موضعی قبل از تمرینات بارگذاری است تا گردش فیبروبلاست را کند کرده و اجازه دهد پرولاپس رباط و فاسیا بهتر انجام شود.
درمان درد
در میان تکنیک‌ها و فن‌آوری‌های مختلف برای کاهش درد و تعدیل سیستم عصبی خودمختار، تکار تراپی گزینه مناسبی است - به ویژه برای آرام کردن اعصاب حساس شده که سیگنال‌های درد را به مغز تشدید می‌کنند.
### پایان خبر رسمی