، تهران , (اخبار رسمی): پیش‌بینی کردن جزئی انکارناپذیر از زندگی انسان‌هاست. حقیقت این است که انسان‌ها ابهام را دوست ندارند و تمایل دارند ابهام آینده را با قطعیت پیش‌بینی‌های خود جایگزین کنند. بدیهی است که در حوزه اقتصاد این پیش‌بینی‌ها اهمیتی مضاعف دارد، زیرا که درستی یا نادرستیِ گمانه‌زنی‌ها، اثری مستقیم در تامین یا تهدید منافع افراد خواهد داشت.
هر اندازه یک شخص یا بنگاه بتواند گرایش‌های شخصی و سازمانی خود را در ترسیم آینده دخالت ندهد و راه‌های اثرگذاری منافع و تمایلات خود را بر استنتاج‌های خود ببندد و تنها بر پایه شواهد موجود و مدل‌سازی‌های علمی آینده را ترسیم کند، تصویر آینده خطای کمتری خواهد داشت
در صورتی‌که رئیس هیأت‌مدیره یک شرکت، استراتژی توسعه بازار را برای سال آینده برمی‌گزیند یا خانم خانه‌داری سرمایه اندوخته خود را به سهام شرکت‌های بورسی تبدیل می‌کند، تصمیم اتخاذشده مبتنی بر یک ارزیابی است که تصمیم‌گیرندگان از وضعیت آینده دارند. به عبارتی می‌توان گفت، هر تصمیم درباره حال و آینده زندگی اقتصادی حاوی نگاهی است که نسبت به آینده درون افراد شکل گرفته است.
اما آن روی سکه حقایقی از جنس دیگر وجود دارد: مجموعه اقتصاد یک سیستم پیچیده از انبوه فعالان، شرکت‌ها، بازیگران دولتی و خصوصی و ... است، از این رو تصویرسازی تمام‌عیار و روایت نعل‌به‌نعل از آنچه روی می‌دهد، قطعا ناممکن است.
پس چگونه می‌توان ضرورت دانستن آینده را با ناممکن بودن آن جمع کرد و چرا افراد و بنگاه‌های پیشرو همواره در حال تخمین زدن آینده هستند؟ پاسخ پارادوکس فوق در این نکته نهفته است که بپذیریم تصویرسازی انسان‌ها از آینده همواره دارای «خطا» است و - اگر چه هیچگاه نمی‌توان آن را به صفر رساند- باید در پی آن بود که این خطا را تا جای ممکن کاهش داد. می‌توان ادعا کرد که یکی از مهم‌ترین راه‌های کاهش خطا، درک تفاوتی است که بین دو مفهوم پیشگویی و پیش‌بینی وجود دارد.
در واقع پیشگویی سخن گفتن از آینده بر مبنای گمان و تخیلات شخصی و پیش‌بینی، تلاش برای ترسیم آینده بر مبنای دلایل و مدارک است. هر اندازه یک شخص یا بنگاه بتواند گرایش‌های شخصی و سازمانی خود را در ترسیم آینده دخالت ندهد و راه‌های اثرگذاری منافع و تمایلات خود را بر استنتاج‌های خود ببندد و تنها بر پایه شواهد موجود و مدل‌سازی‌های علمی آینده را ترسیم کند، تصویر آینده خطای کمتری خواهد داشت.
دو عامل مهم دیگر در کاهش خطا، محدود کردن بازه زمانی پیش‌بینی و استفاده از نظر خبرگان اس؛ هرچه بازه زمان پیش‌بینی بزرگ‌تر باشد، با مبهم شدن دورنمای وقایع، خطای پیش‌بینی زیاد می‌شود، بنابراین همیشه پیش‌بینی‌های کوتاه‌مدت و میان‌مدت خطای کمتری نسبت به پیش‌بینی‌های چندین‌ساله و بلندمدت دارند.
به این ترتیب نظر خبرگان به این دلیل حائز اهمیت است که آنها در مدت زمانی طولانی به سبب موقعیت حرفه‌ای خود، تجربیات فراوانی را از تحقق یا عدم تحقق پیش‌بینی‌ها اندوخته‌اند. در واقع، آنچه نظر یک خبره را ارزشمند می‌کند، نه میزان شفافیت و قاطعیت پیش‌بینی‌ها، بلکه درک عمیقی است که در طول زمان از «خطوط و ساختارهای خطا» در او شکل گرفته و کمک می‌کند احتمال‌ها و گزینه‌های بیشتری را در پیش‌بینی خود در نظر بگیرد.
امسال سومین سالی است که در موسسه اقتصاد ایرانیان با همکاری شرکت جهانگردی و ایرانگردی آزادی (آیتو)، همایشی با عنوان دورنمای اقتصاد ایران برگزار می‌شود. این همایش پاسخی است به نیاز واقعی فعالان اقتصادی برای داشتن تصویری واضح‌تر از آینده.
در این همایش تلاش شده است برای ارائه سخنرانی‌ها از نخبگانی دعوت شود که دارای دانش و تجربه توامان در موضوعات تخصصی خود باشند تا نظریه‌های مبتنی بر مدل‌های علمی و محک‌خورده با آزمون تجربه را با مخاطبان همایش به اشتراک بگذارند.
چهارشنبه هفته جاری، گردهمایی بزرگان اقتصاد در هتل پارسیان آزادی است تا در همایش «دورنمای اقتصاد ایران در سال 95» وضعیت بازارها را بسنجند، شرایط کلی اقتصاد ایران و جهان را ترسیم کنند و از مسیری بگویند که تجارت و کسب‌وکار در سال آینده می‌پیماید.
فعالان اقتصادی گرامی و علاقه‌مندان به حضور در همایش «دورنمای اقتصاد ایران در سال 1395» می‌توانند از طریق شماره تلفن 02188611819 داخلی 135 یا سایت همایش به آدرس eventiranian.ir برای رزرو اقدام کنند.
### پایان خبر رسمی