، تهران , (اخبار رسمی): فعالیت های پیمایشی2 مانند دوچرخه سواری و پیاده روی برای سلامتی مفید بوده و فعالیت بدنی را افزایش می دهند. از طرفی این فعالیت ها باعث جذب و استفاده ی بیشتر انسان از هوای آلوده شده و می تواند پیامد های مضری بر روی سلامت انسان داشته باشد.
به گزارش اخبار رسمی به نقل از معاونت حمل و نقل و ترافیک شهر تهران،برای مشاهده تأثیرات فعالیت های بدنی بررسی هایی برای میزان فایده فعالیت های بدنی ،یک بار به طور طبیعی و یکبار در معرض محدوده ای دارای آلودگی انجام شده است.میزان تلفات انسانی فعالیت های بدنی در آلودگی هوا در موارد مختلف یعنی میزان های مختلف آلودگی هوا و میزان "فعالیت بدنی" در آن هوا(مسافت پیموده شده) بررسی شده و نتایج آن در این تغییرات گمانه زنی شده است.
این تغییرات (میزان های مختلف آلودگی) در هوای دارای ذرات معلق ریز (PM2.5) با حداقل غلظتی معادلm3 / gµ5 تا حداکثر m3 / gµ200 بررسی شده اند.
همچنین میزان فعالیت های بدنی نیز در محدوده ی 0 تا 16 ساعت در روز در نظر گرفته شده است که البته این ارقام به فعالیت های پیمایشی طولانی مدت، در سطح متوسط ، در معرض ذرات معلق ریز (PM2.5) تعلق دارد.
در بررسی های انجام شده میانگین ذرات معلق ریز (PM2.5) در شهر های جهان m3 / gµ 22 اندازه گیری شده که در این میزان غلظت ذرات معلق و حتی در مواردی اندک با غلظت بیشتر ورزش کردن به هر میزانی حتی به میزان بسیار زیاد برای بدن مفید بوده و تنها اندکی ضرر دارد که قابل چشم پوشی است.
اما اگر غلظت ذرات معلق بیشتر شده و به m3 / gµ100 برسد، در این شرایط میزان دوچرخه سواری نباید از 5/1 ساعت و میزان پیاده روی از 10 ساعت در روز بیشتر شود و در صورت تجاوز میزان فعالیت از ساعت های یاد شده، ضرر های فعالیت از مزایای آن بیشتر خواهد بود و توصیه نمی شود.
اگر به جای ماندن در خانه می خواهید رانندگی کنید در این صورت مزایای فعالیت های بدنی مانند دوچرخه سواری تا 5/3 ساعت در روز به صرفه تر از رانندگی است.
در کل و در حالت عادی مزایای ورزش و فعالیت های بدنی بسیار بیشتر از مضرات آن که ناشی از آلودگی هواست می باشد مگر در شرایطی که هوا بسیار آلوده است.
مطالعات بسیاری در زمینه HIM (مدل سازی میزان سلامت) بدن انسان در فعالیت های پیمایشی برای تخمین زدن تاثیرات و منافع این فعالیت ها در مناطق مختلف جغرافیایی انجام شده است.در بسیاری از این مطالعات و تحقیقات سودها و منافع حاصل از این گونه فعالیت ها بر آلودگی هوا چیرگی داشته است بدین گونه که فعالیت های بدنی حتی در هوای آلوده برای بدن انسان مفید ترند.
البته این قبیل مطالعه ها (HIM) در شهرها و کشورهای پر درآمد و پیشرفته انجام شده اند که دارای آلودگی کمتری نسبت سایر نقاط و شهر ها هستند. و به این علت اغلب این سوال وجود دارد که " آیا ورزش و فعالیت های بدنی در شهر ها و کشور های بسیار آلوده واقعا مفیدند ؟ ".
این حقیقت در مطالعات به عمل آمده نشان داده که نمودار " میزان آلودگی هوا – میزان سلامتی " به طور خطی با افزایش آلودگی هوا افزایش می یابد اما این در حالی است که نمودار" میزان ورزش – میزان سلامتی " به طور منحنی با افزایش میزان ورزش افزایش می یابد. بنابر این در بعضی نقاط این نمودار مضرات ورزش کردن بیشتر از منافع آن است که این موضوع نیز بر دید عمومی بر موضوع سلامت تاثیر گذاشته است و به همین دلیل نیز فعالیت های بدنی که در محیط بیرون انجام می شوند همیشه توصیه نمی شوند.
در این مطالعه قصد داریم مضرات هوای آلوده بر فعالیت های بدنی را با مزایای فعالیت های بدنی بر روی سلامت انسان در یک بازه ی وسیع از میزان غلظت هوای آلوده محتمل و میزان فعالیت بدنی مقایسه کنیم.
میزان مضرات هوای آلوده که در فعالیت های پیمایشی بر سلامتی انسان اثر می گذارد با محاسبه میزان ذرات معلق ریز (PM2.5) استنشاق و فرو برده شده سنجیده می شود. در اینجا ما اندازه گیری ها را با استفاده از ذرات معلق ریز (PM2.5) بیان می کنیم زیرا در مطالعات HIM معمولا این مواد معرف هوای آلوده در نظر گرفته می شوند و همچنین تهدید اصلی سلامتی در اثر هوای آلوده ناشی از این ذرات است. در این مطالعه به بحث درباره ی تلفات آلودگی و همچنین میزان فعالیت های بدنی پرداختیم زیرا شواهد، تاثیر هر دو (هم مضرات آلودگی هوا و هم فعالیت های پیمایشی که باعث قرار گرفتن در معرض آلودگی می شود) را به خوبی نمایان می کند.
میزان کاهش تلفات ناشی از فعالیت های پیمایشی در تمام حالات، با تبدیل کردن زمان صرف شده برای پیاده روی یا دوچرخه سواری با "معادل متابولیک فعالیت " (MET) ، و محاسبه میزان کاهش خطر با استفاده از توابع دوز-پاسخ (DRFs) اقتباس شده از متاآنالیز "کلی (Kelly) و همکاران" میباشد.
در این جا از بین مقادیر مختلف "DRF" که کلی و همکاران گزارش نموده اند یکی از آنها با مقداری برابر با انتقال قدرت 5/0 را انتخاب کردیم که این مقدار حد وسط میان دو تابع خطی و کاملا غیر خطی مقادیر "DRF" می باشد. نمودار غیر خطی در رابطه با "DRF" بدین معناست که در این نمودار مزایای بیشتر کردن فعالیت ها پیمایشی در مقایسه با نمودار خطی تر زودتر به اوج خود می رسد. به مطالب تکمیلی در مورد آنالیز میزان حساسیت نسبت به تغییرات "DRF" مراجعه شود. برای تبدیل کردن فعالیت ها پیمایشی با "معادل متابولیک فعالیت " (MET) برای هر کدام از این فعالیت ها مقداری واحد را معین کردیم که این مقیاس برای پیاده روی، عدد 0/4 و برای دوچرخه سواری عدد 8/6 می باشد که این اعداد نشان دهنده میزان فعالیت بدنی (PA) شما می باشند.در این مقاله محاسبات انجام شده برای دوچرخه سواری و پیاده روی مربوط به انجام دراز مدت این فعالیت می باشد. برای محاسبه و تخمین زدن میزان مضرات آلودگی هوا برای بدن انسان باید میزان غلظت ذرات معلق ریز (PM2.5) در هوا – در بالا اشاره شده که چرا ذرات معلق ریز (PM2.5) به عنوان ملاک اصلی استفاده شده اند – و میزان استفاده انسان از این هوا و مدت قرار گرفتن در معرض آن محاسبه شوند. برای هوا میزان ذرات معلق بین m3 / gµ5 تا m3 / gµ200 با پله هایm3 / gµ 5 در نظر گرفته شده است.در نمودار ارائه شده نقطه ی کفایت فعالیت بدن و نقطه شروع ضرر آلودگی و غیر مفید بودن ورزش نیز نمایان شده است که با استفاده از داده های سازمان جهانی سلامت درباره ی آلودگی شهر های جهان که درباره ی 1622 شهر جهان نیز تعمیم داده شده است می توانید میزان فعالیت خود را تنظیم نمایید.
میزان قرار گرفتن در معرض هوای آلوده در فالیت های مختلف نیز متفاوت است. این میزان برای دوچرخه سواری 0/2 و برای پیاده روی عددی برابر 1/1 می باشد. قابل ذکر است که در تمامی این مقاله دوچرخه سواری در هر صورت به جای استفاده از حمل و نقل موتوری شامل اتوبوس، خودرو، موتور سیکلت و ... (به استثنای %2 از شهر های جهان) توصیه می شود. میزان تنفس هوای آلوده نیز بصورت زیر برای فعالیت های مختلف از جمله خواب، استراحت، پیاده روی و دوچرخه سواری محاسبه شده است که به ترتیب برابر 27/0 ، 61/0 ، 37/1 ، 55/2 می باشند.
برای مقدار m3 / gµ 10 تغییر در آلودگی هوا ریسک نسبی برای سلامت 07/1 در نظر گرفته شده است. بررسی های انجام شده نشان داده است که رابطه ی بین تنفس و میزان مضرات بر روی بدن در تمامی بازه ها تابعی خطی است در حالی که برای میزان حساسیت در برابر هوای آلوده این نمودار خطی نیست.
نقطه کفایت (نقطه ای که بعد از آن ورزش وفعالیت بیرون از خانه سود و مزیت بیشتری ندارد) و نقطه ی غلبه (نقطه ای که بعد از آن مضرات این گونه فعالیت ها بیشتر از مزایای آن است) با مقادیر مختلف غلظت ذرات معلق و مدت زمان این فعالیت ها در نمودار 2 نشان داده شده اند.
برای هر روز دوچرخه سواری به مدت نیم ساعت میزان آلودگی باید در حدود m3 / gµ 99 باشد تا این نمودار به نقطه ی کفایت برسد. این در حالی است که تنها %1 از شهر های جهان چنین میزان آلودگی سالیانه ای دارند. همچنین نقطه غلبه برای این نمودار دوچرخه سواری در محیط دارای آلودگی m3 / gµ 160می باشد. برای پیاده روی نیز نقطه ی کفایت m3 / gµ160 و نقطه ی غلبه ی نمودار بیش از m3 / gµ 200 است و این در حالی است که میانگین غلظت ذرات معلق در شهر های جهان عددی در حدود m3 / gµ 22 می باشد که بسیار کمتر از مقادیر ذکر شده است و اگر در شهری با چنین میانگینی (m3 / gµ 22) زندگی می کنید برای رسیدن به نقطه ی کفایت باید 7 ساعت دوچرخه سواری یا 16 ساعت پیاده روی کنید و این در حالی است که به نقطه ی غلبه نیز نمی رسید و ورزش کمی بیش از این مقدار که باشد با این که مزیتی ندارد ولی مضر هم نمی باشد.
طبق آمار، نقطه ی کفایت برای آلوده ترین شهر جهان (دهلی نو ، هندوستان) با مقدار آلودگی برابر با m3 / gµ 153 غلظت ذرات معلق، برای پیاده روی 90 دقیقه و برای دوچرخه سواری معادل 30 دقیقه می باشد. همچنین در شهر های آلوده با میانگین ذرات معلق بین m3 / gµ 44 تا m3 / gµ 153 نقطه ی کفایت برای دوچرخه سواری بین 30 تا 120 دقیقه و برای پیاده روی بین 90 تا 357 دقیقه است.
وقتی فرضاً بخواهیم زمانی را که صرف پیمایش با دوچرخه می شود را با رانندگی جایگزین نماییم در صورتیکه آلودگی شهر کمتر از m3 / gµ 80 مزایای دوچرخه سواری به مضرات آن غلبه دارد ، که این درباره ی %98 از شهر های جهان صادق می باشد موضوع (گزارش سال 2014 سازمان بهداشت جهانی). همچنین تحقیقات نشان داده که این نتایج به شکل نمودار "DRF" نیز وابسته است و اگر این نمودار خطی باشد میزان آلودگی برای این که هیچ مقدار ورزشی انجام نشود باید در حدود m3 / gµ170 باشد که این وضعیت در هیچ شهری از جهان حتی آلوده ترین نیز وجود ندارد. این میزان درباره ی نمودار کاملا منحنی "DRF" به m3 / gµ150 می رسد که اگر این میزان اندکی پایین تر باشد یعنی در حدود m3 / gµ130 ، یک ساعت دوچرخه سواری مفید می باشد که این وضع تنها در 9 شهر از جهان مشاهده شده است (گزارش سال 2014 سازمان بهداشت جهانی). همچنین برای نمودار غیر خطی نیز این میزان بر اساس انتقال قدرت 5/0 هیچ گاه به نقطه ی ضرر نمی رسد.تغییر سایر داده های ورودی نیز تفاوت قابل ملاحظه و یا معنا داری در نتایج ایجاد نمیکند.
بررسی - تصمیم گیری
این مطالعات به ما نشان می دهد که عملا مضرات آلودگی هوا نمی تواند تاثیرات مثبت فعالیت های پیمایشی (AT) را در محدوده ی وسیعی از اکثر مناطق شهری دنیا ازبین ببرد. حتی در شهر های بسیار آلوده ای با m3 / gµ150 از ذرات معلق، یک ساعت و ربع دوچرخه سواری و ده ساعت و نیم پیاده روی نیز منجر به تلفات عمده نخواهد شد. این نتایج در تحقیقات فراگیر توسط آمار های بسیاری تایید شده و حتی در مقادیر بیشتری از آلودگی نیز این گونه فعالیت ها با اندکی مراعات تاثیر گذار خواهد بود. با این حال عده اندکی از ورزشکاران و فعالان در این زمینه با میزان فعالیت و در مناطق فوق آلوده در معرض مضرات آلودگی هستند که تعداد آنها بسیار کم است.
در این تحقیق تاثیرات بلند مدت قرار گرفتن در معرض آلودگی بررسی شده و آلوده شدن ناگهانی هوای یک شهر می تواند در کوتاه مدت تاثیر گذار باشد.
نکته دیگر اینکه این تحقیق تلفات همه جانبه و مرگ و میر را بررسی کرده حال آنکه آلودگی ممکن است باعث بیماری های کوچک دیگری شود.
این مقاله زیان های حاصل از افزایش ورزش را بیان می کند حال آنکه آلودگی خود در حالت عادی باعث به وجود آمدن طیف وسیعی از امراض می شود که اجتناب ناپذیر است اما ورزش کردن به میزان لازم حتی در این هوا که آلوده است می تواند مفید تر از ورزش نکردن باشد، و این مقاله بدین معنا نیست که مقادیر آلودگی های گفته شده به هیچ وجه باعث بیماری نمی شوند بلکه به این معناست که این امراض غیر قابل جلوگیری بوده ولی ورزش در مقادیر گفته شده باعث افزایش این امراض نخواهد شد. چنانکه سالانه بسیاری از مردم دچار آسیب های آلودگی هوا می شوند که این جدا ازموضوع تحقیق ماست. همچنین می دانیم که کاهش آلودگی هوا کما کان زمینه را برای سلامتی و فعالیت بیشتر فراهم می کند.
حتی اگر ATیا "فعالیت های پیمایشی" مضرات را نیز کاهش ندهد در صورت همه گیر شدن می تواند با کاهش استفاده از وسایل نقلیه در کاهش آلودگی شهری ناشی از این وسایل که بزرگترین منبع تولید آلودگی در نقاط شهری نیز هستند موثر واقع شده و میزان قرار گرفتن در معرض هوای آلوده را برای کلیه ی اقشار کاهش دهد.
این نتایج برای وضعیت کاملاً عمومی صادق اند و در این تحقیق به مناطق خاص از لحاظ هوا و آلودگی و همچنین به بیماری و حساسیت های فردی اشاره نشده است. در مورد این مکان ها و اشخاص حتی ممکن است ورزش در نقاط شهری و پر ترافیک نتیجه ی عکس حاصل کند.
نتیجه گیری
مزایای فعالیت های پیمایشی (AT)در حالت کلی کاملا بر مضرات آن غلبه دارد و به همین دلیل حتما توصیه می شود. وقتی مضرات احتمالی فعالیت های پیمایشی (AT) که حاصل آن افزایش قرار گرفتن در معرض هوای آلوده است را بررسی می کنیم به این حقیقت می رسیم که در بسیاری از نقاط و محدوده ی وسیعی از جهان فعالیت های پیمایشی (AT) به سود ما خواهد بود و به افزایش کلی مضرات آلودگی منجر نمی شود.
### پایان خبر رسمی