، تهران , (اخبار رسمی): اینترنت اشیا (IOT) شبکه‌ای است از میکروسنسورها و میکروپردازنده هایی که از منابع انرژی بسیار کوچک تغذیه می‌کنند و از طریق آنتن‌های وایرلس با یکدیگر در ارتباط هستند. این سنسورهای خیلی خیلی خیلی ریز، می‌توانند آینده بهداشت و درمان، انرژی و بسیاری از صنایع دیگر را دگرگون سازند.
به گزارش اخبار رسمی به نقل از آی او تی‌تی، این سنسورهای خیلی ریز، می‌توانند آینده بهداشت و درمان، انرژی و بسیاری از صنایع دیگر را دگرگون سازند.
اینترنت اشیا (IOT) شبکه‌ای است از میکروسنسورها و میکروپردازنده هایی که از منابع انرژی بسیار کوچک تغذیه می‌کنند و از طریق آنتن‌های وایرلس با یکدیگر در ارتباط هستند. از کامپیوترها و گجت های موبایل گرفته تا تمام اشیا فیزیکی زندگی روزمره ما، این شبکه به‌سرعت در حال گسترش دادن دنیای آنلاین است.
ترموستات، خودرو، قفل در، و حتی ردیاب حیوانات خانگی همه اجزای شبکه سراسری اینترنت اشیا را تشکیل می‌دهند. هرروز دستگاه هوشمند جدیدی معرفی می‌شود و تحلیلگران بر این باورند که تا سال ۲۰۲۰ نزدیک به ۳۰ میلیارد شی به اینترنت متصل خواهد شد.
این موج عظیم از آیتم‌های متصل به شبکه، به‌خصوص آن‌هایی که با سیستم‌های هوش مصنوعی کنترل و مدیریت می‌شوند، اشیا معمولی زندگی روزمره ما را به محصولاتی شگفت‌انگیز تبدیل می‌کنند: خانه‌ای که صاحب‌خانه خود را می‌شناسد و خودبه‌خود در را به رویش باز می‌کند؛ تراشه‌ای که در بدن بیمار کاشته شده و وضعیت جسمانی او را به پزشک گزارش می‌دهد…
اما سونامی حقیقی این جهان آنلاین در راه است!
محققان مدام سنسورها را کوچک‌تر می‌کنند و ابعاد آن‌ها را از میلی‌متر و میکرون به مقیاس نانو کاهش می‌دهند، آن‌قدر کوچک که وارد بدن انسان شده و یا به‌خوبی با مصالح ساختمانی ترکیب شوند. این‌ها اولین قدم‌های حیاتی به‌سوی “اینترنت اشیا نانو” (IoNT) است که می‌تواند حوزه درمان، مصرف انرژی و … را به سمت‌وسوی تازه‌ای هدایت کند.
برخی از پیشرفته‌ترین نانو سنسورهایی که تا به امروز ساخته‌شده‌اند از دست‌کاری بیولوژیک تک‌سلولی‌هایی مانند باکتری‌ها به وجود آمده‌اند. هدف اینجا ساخت بیوکامپیوترهای ساده‌ای است که با استفاده از پروتئین‌ها و DNA، اهداف شیمیایی موردنظر را شناسایی کرده، اندک اطلاعات موردنیاز را ذخیره می‌سازند و با تغییر رنگ یا ارسال سیگنال‌هایی ازاین‌دست، پیام خود را مخابره می‌کنند. Synlogic نام یک استارتاپ در کمبریج بوده که در حال تجاری‌سازی گونه‌ای از باکتری‌های پروبیوتیک است که با کسب توان کامپیوتری قادر خواهد بود برخی اختلالات متابولیسمی نادر را درمان کند. گذشته از مباحث درمانی، این قبیل نانوسنسورها در کشاورزی و کارخانه‌های تولید دارو نیز بسیار مفید خواهند بود.
بسیاری از نانوسنسورها نیز از مواد غیر زیستی ساخته می‌شوند، مانند نانوتیوب ها که با داشتن توانایی ارسال و دریافت سیگنال، همچون یک نانو آنتن عمل می‌کنند. ازآنجایی‌که این نانوسنسورها ابعاد بسیار کوچکی دارند، می‌توانند اطلاعات را از میلیون‌ها نقطه مختلف برداشت کنند. کافی است این اطلاعات در اختیار یک دستگاه بیرونی قرار بگیرد، تا با کنار هم قرار دادن جزئیات نقشه دقیقی حاصل شود که در آن کوچک‌ترین تغییر در روشنایی، حرکت، جریان الکتریکی، میدان‌های مغناطیسی، غلظت شیمیایی و شرایط محیطی قابل‌تشخیص است.
گذر از نانوسنسورها و ورود به دنیای اینترنت اشیا نانو اجتناب‌ناپذیر است، اما چالش‌های بزرگی در این مسیر وجود دارد که نباید ازنظر دور بمانند. یکی از موانع فنی، یکپارچه‌سازی تمام اجزایی است که یک دستگاه نانو در ارسال سیگنال‌ها به وب به آن نیاز خواهد داشت. مانع بعدی، دغدغه همیشگی امنیت است. هر دستگاه نانو که وارد بدن شود، ممکن است خطرآفرین باشد و یا خواسته یا ناخواسته سیستم ایمنی بدن را تحریک کند. همچنین این تکنولوژی می‌تواند بستری را به وجود آورد که در آن، جسم افراد علیرغم میل آن‌ها مورد نظارت قرار بگیرد.
اینترنت اشیا نانو (IoNT) که از راه برسد، به شیوه‌ای دقیق و ارزان از شهرها، خانه‌ها، کارخانه‌ها و حتی بدن خود تصاویری به‌روز خواهیم داشت.
امروز چراغ‌های راهنمایی و رانندگی، گجت های پوشیدنی و دوربین‌های نظارت تصویری به اینترنت متصل می‌شوند.
و فردا میلیاردها ذره کوچک نانو در اطراف ما به اینترنت وصل شده و اطلاعات را برداشت و مخابره می‌کنند.
### پایان خبر رسمی