اطلاعات تماس
  • 091987***** - 091987*****
[نمایش اطلاعات]
کد: 139802183666110783

تشخیص آبسه مقعدی، درمان سرپایی و بستری

کد: 139802183666110783

http://bit.ly/2Yk49kT

، تهران , (اخبار رسمی): آبسه‌های مقعدی معمولاً در دو گروه کلی سطحی و عمقی قرار می‌گیرند که انواع عمقی آن کمی ‌پردردسرتر از انواع سطحی هستند. تشخیص آبسه مقعد همیشه آسان نیست و پزشک ممکن است نیاز به انجام آزمایش‌های افتراقی داشته باشد.

تشخیص آبسه مقعدی و درمان سرپایی و بستری در ایران کلینیک
درمان آبسه مقعدی در ایران کلینیک

استفاده از تجسس کولونوسکوپی یک راه عالی برای ارزیابی موارد پیچیده آبسه اطراف مقعد و فیستول است

تشخیص آبسه مقعد

در صورت بروز علائم عمومی همراه با مشکلات اورژانس مقعدی باید فوری به پزشک یا درمانگاه مراجعه کرد. ابتدا پزشک یا مراقب درمانی سؤالاتی در مورد وضعیت بیمار و نشانه‌های بیماری او می‌پرسد. با وجود اینکه صحبت در مورد مشکلات مقعدی کمی خجالت‌آور است، اما دادن اطلاعات صحیح و دقیق به پزشک می‌تواند به تشخیص سریع‌تر مشکل فرد کمک بسیاری کند.

بیماران مبتلا به آبسه مقعدی سطحی معمولاً در ارزیابی اولیه علایم حیاتی طبیعی دارند و تنها ۲۱ درصد موارد دچار تب یا لرز می‌شوند. در معاینه فیزیکی به خوبی توده زیر جلدی کوچک در نزدیکی دهانه مقعد و قرمزی بافت مشاهده می‌شود. پزشک معمولاً می‌تواند با مشاهده‌ی آبسه اطراف پوست مقعد، آن را تشخیص دهد. اما زمانی که هیچ تورم خارجی یا قرمزی‌ای دیده نمی‌شود، یک ارزیابی بالینی از جمله انجام یک معاینه انگشتی مقعدی برای تشخیص آبسه مقعد نیاز است. در صورت شک به یک آبسه عمیق، توموگرافی کامپیوتری (CT) می‌تواند وسعت و محل دقیق آن را تعیین کند.

البته تشخیص آبسه مقعد همیشه آسان نیست و پزشک ممکن است نیاز به انجام آزمایش‌های افتراقی داشته باشد. برخی از بیماران ممکن است برای غربالگری از نظر عفونت‌های مقاربتی، بیماری‌های التهابی روده، بیماری‌های دیورتیکولار و سرطان رکتوم به انجام آزمایشات اضافی نیاز داشته باشند.

در موارد نادر، ممکن است بررسی تحت بی‌هوشی انجام شود و حتی پزشک ممکن است درخواست انجام یک سونوگرافی یا MRI ، آزمایش خون و ادرار را بدهد برای مثال ارزیابی فیزیکی بهینه از آبسه ایسکیوآنال معمولاً نیاز به بی‌هوشی برای کاهش ناراحتی بیمار دارد، در غیر این صورت عدم همکاری بیمار معاینه را محدود می‌کند. شواهد نشان می‌دهد که استفاده از تجسس کولونوسکوپی یک راه عالی برای ارزیابی موارد پیچیده آبسه اطراف مقعد و فیستول است. از نظر تجربی ارزیابی کولونوسکوپی روش تشخیصی ارجح در بیماران مبتلا به آبسه مقعدی عمقی به دلیل خطر خفیف انتشار باکتری و بروز ناراحتی کم‌تر در بیمار است. انجام یک ارزیابی کولونوسکوپی پس از درمان غیرجراحی نیز برای مستند شدن پاسخ مؤثر بیمار به درمان مفید است.

درمان آبسه مقعد

بسته به شدت آبسه و هر گونه مشکلات پزشکی دیگر، درمان ممکن است به صورت سرپایی یا بستری انجام شود. به صورت اساسی، وجود آبسه نشانه‌ای برای برش و تخلیه است. به تأخیر انداختن مداخله جراحی منجر به تخریب مزمن بافت، فیبروز و تنگی مقعد خواهد شد. در روند درمانی آبسه، جراحی تخلیه فوری ترجیحاً قبل از ترکیدن آبسه بسیار مهم است. آبسه مقعد سطحی را می‌توان با عمل جراحی جزیی در مطب یا در بخش اورژانس با استفاده از بی‌حسی موضعی (تزریق در منطقه آلوده) و احتمالاً آرام‌بخش تزریقی تخلیه کرد. افراد مبتلا به آبسه مقعدی بزرگ یا عمیق‌تر ممکن است به بستری شدن در بیمارستان و جراحی تحت یک بی‌هوشی عمومی نیاز پیدا کنند.

درمان سرپایی آبسه مقعد

به دلیل ماهیت حاد آبسه سطحی، آماده‌سازی روده قبل از عمل امکان پذیر نمی‌باشد و به طور معمول غیر ضروری است. بی‌دردی کافی قبل از تخلیه‌ چرک الزامی است. توصیه می‌شود تا محلول لیدوکائین ۲ درصد همراه با اپی‌نفرین به اطراف حاشیه آبسه به صورت زیر جلدی، عضلانی یا داخل وریدی تزریق شود. اسپری کلرید اتیلن در منطقه بلافاصله قبل از آسپیراسیون نیز ممکن است به کاهش درد و ناراحتی ناشی از آسپیراسیون کمک کند. اثر خنک کننده کلرید اتیلن گیرنده‌های درد را به طور موقت در انتقال سیگنال‌های درد به قشر مغز ناتوان می‌کند. پس از برش سطحی آبسه با فشار دستی آن را تخلیه می‌کنند و پس از شست‌و‌شوی حفره، روی سطح آن یک گاز استریل قرار داده و پس از ۲۴ ساعت آن را بر می‌دارند.

درمان بستری آبسه مقعد

در روش دیگر، عمل جراحی ممکن است در اتاق عمل توسط جراح با استفاده از بی‌حسی نخاعی یا بی‌هوشی عمومی انجام شود. در صورت بی‌هوشی باید مانیتورینگ قلب، پالس اکسیمتری و تجهیزات مدیریت راه‌هوایی از جمله دستگاه‌های ساکشن، آمبوبگ، ماسک و تجهیزات لوله‌گذاری تراشه در دسترس باشد. این روش تنها باید توسط پزشکان بسیار ماهر در مدیریت قلبی و تنفسی استفاده شود. در صورتی که از لیزر برای برش آبسه مقعدی استفاده شود، به دلیل آسیب کمتر به بافت‌های اطراف و خون‌ریزی کمتر در مدت کمتری بهبود می‌یابد و عوارض بعد از عمل کمتری نسبت به روش‌های سنتی جراحی با تیغ را برجای خواهد گذاشت.

درمان آبسه ایسکیوآنال، اینتراسفنکتریک و سوپرالواتور معمولاً نیاز به بی‌هوشی عمومی و یا موضعی دارد. برای تخلیه آبسه ایسکیوآنال، یک برش در محل دارای حداکثر تورم زده می‌شود و چرک ناحیه تخلیه می‌شود. برای تخلیه آبسه اینتراسفنکتریک، یک برش عرضی در کانال مقعد زیر خط دندانه‌دار خلفی زده می‌شود. فضای اینتراسفنکتریک و در واقع فضای آلوده ما بین اسفنتکتر داخلی و خارجی کامل تخلیه می‌شود. محل آبسه باز گذاشته می‌شود و گاهی از یک کاتتر برای جلوگیری از بسته شدن آن در مسیر زخم استفاده می‌شود.

تخلیه آبسه سوپرالواتور تکامل یافته از گسترش آبسه ایسکیوآنال، از طریق حفره ایسکیوآنال انجام می‌شود و نوع گسترش یافته از آبسه اینتراسفنکتریک از طریق مخاط رکتوم امکان پذیر است. در مواردی که آبسه سوپرالواتور خلفی است، برای تخلیه یک برش عرضی در کانال خلفی مقعد زیر خط دندانه‌دار زده خواهد شد. اگر وضعیت بالینی بیمار پس از ۲۴-۴۸ ساعت پس از تخلیه بهبود نیابد، ارزیابی مجدد آبسه سوپرالواتور با استفاده از CT و یا عمل مجدد نیاز است. پس از عمل در بسیاری از افراد برای تسکین درد داروهای کنترل درد خوراکی یا تزریقی تجویز می‌شود.

بیمار ممکن است نیاز به اقامت در بیمارستان برای یک شب یا چند شب داشته باشد. در مدت بستری در بیمارستان مایعات و آنتی بیوتیک‌‌های تزریقی و داروهای ضد درد تجویز می‌شود. در صورت لزوم تمدید واکسن کزاز و گذشتن از موعد ده ساله‌ آن نیاز به تکرار آن است. آزمایش خون و تست‌های دیگر برای ارزیابی پیشرفت بیماری پس از درمان نیز انجام می‌شود.

گاهی اوقات، عمل جراحی فیستول را می‌توان همان زمان با جراحی آبسه انجام داد. با این حال، فیستول اغلب چهار تا شش هفته پس از گسترش آبسه جراحی می‌شود. گاهی اوقات یک فیستول ممکن است تا ماه‌ها یا حتی سال‌ها بعد رخ ندهد. بنابراین درمان فیستول با روش جراحی معمولاً یک روش جداگانه است که می‌تواند به صورت سرپایی و یا با یک اقامت کوتاه در بیمارستان انجام شود.

اقدامات پس از جراحی آبسه مقعد

بیماران ممکن است برای چند روز پس از عمل جراحی درد داشته باشند، اما در طول زمان بهبود می‌یابند. معمولاً بیماران بخیه ندارد و زخم‌های عفونی مانند آبسه برای تخلیه باز باقی گذاشته می‌شوند. بستن و بخیه زدن خروجی آبسه منجر به تجمع چرک مجدد در آن خواهد شد. بیماران ممکن است نیاز به مصرف داروی آنتی‌بیوتیکی و ضد درد برای چند روز، بسته به وضعیت جسمی خود داشته باشند.

پس از عمل جراحی آبسه یا فیستول معمولاً ناراحتی خفیف است و می‌تواند با داروهای ضد درد کنترل شود. افراد می‌توانند در حداقل زمان مورد انتظار به محل کار یا مدرسه خود بازگردند. برای بهبود سریع‌تر به حمام آب گرم نشسته سه یا چهار بار در روز، بهداشت فردی و استفاده از نرم‌کننده‌های مدفوع برای کاهش ناراحتی و درد حین اجابت مزاج و جلوگیری از یبوست توصیه می‌شوند. طی دو الی سه هفته بعد زخم باید توسط پزشک معاینه و پیگیری شود. برای جلوگیری از ایجاد لکه‌ی ناشی از ترشحات زخم بر روی لباس می‌توان از پانسمان یا یک لایه گاز بر سطح زخم استفاده کرد.

عوارض بعد از عمل جراحی می‌تواند شامل عفونت، شقاق مقعد، عود آبسه و زخم باشد. پس از درمان به موقع آبسه مقعد بعید است که مشکل باز شود و عود کند. بسیاری از مردم به درمان‌های خاص بیشتری، به خصوص در آبسه عمقی، برای جلوگیری از عوارض و یا بازگشت آبسه نیاز دارند با این حال، گرفتن مشاوره برای پیشگیری از عود بیماری بسیار مهم است.

### پایان خبر رسمی

اخبار رسمی هویت منتشر کننده را تایید می‌کند ولی مسئولیت صحت مطلب منتشر شده بر عهده ناشر است.

پروفایل ناشر گزارش تخلف
درباره منتشر کننده:

ایران کلینیک

پیشرفته ترین و مجهزترین مرکز درمان بواسیر، هموروئید، کیست مویی، شقاق، فیستول با لیزر در یک جلسه زیر نظر متخصص کولورکتال با 25 سال تجربه

اطلاعات تماس
  • 091987***** - 091987*****
[نمایش اطلاعات]
منتشر شده در سرویس:

بهداشت و درمان