، تهران , (اخبار رسمی): این بیماری هیچ علامت و یا نشانه خاصی ندارد از همین روی اغلب به صورت تصادفی تشخیص داده می‌شود. در مورد این توده‌ها باید گفت امکان سرطانی شدن ندارند و زندگی فرد را تهدید نخواهند کرد.
فیبروم‌های رحم توده‌هایی خوش خیم و غیرسرطانی هستند که در رحم شروع به رشد می‌کنند
یکی از بیماری‌های شایع که امروزه بسیاری از خانم‌های جوان و در سن باروری را تهدید می‌کند فیبروم رحم یا میوم است. فیبروم‌های رحم توده‌هایی خوش خیم و غیرسرطانی هستند که در رحم شروع به رشد می‌کنند و ممکن است آنقدر بزرگ شوند، که به راحتی قابل لمس باشند.
این بیماری هیچ علامت و یا نشانه خاصی ایجاد نمی‌کند از همین روی اغلب به صورت تصادفی تشخیص داده می‌شوند. در مورد این توده‌های باید گفت امکان سرطانی شدن ندارند و زندگی فرد را تهدید نخواهند کرد اما می‌تواند مسبب سایر مشکلات از جمله خونریزی‌های شدید، دردلگنی و .. شوند و یا نازایی را به همراه آورند.
پس نیاز به درمان دارد. انجام روش‌های درمانی با نظر پزشک معالج و با توجه به تعداد، اندازه و محل قرار گیری فیبروم‌ها تعیین می‌شود. در ادامه روش‌های درمان فیبروم‌های رحمی بررسی شده است.
فیبروم به صورت ناگهانی و طی معاینات دوره‌ای تشخیص داده می‌شود. از طرفی تمامی فیبروم‌ها نیاز به درمان جراحی، دارو و … ندارند. بلکه در این مورد تنها لازم است هر 6 ماه برای سونوگرافی و کنترل مراجعه شود.
این توده زمانی نیازمند درمان است که مشکلی را برای بیمار ایجاد کند، بطور مثال بیمار دچار خونریزی‌های شدید عادت ماهیانه، درد لگنی، فشار به مثانه، تکرر ادرار و … شود. حتی در مواردی ممکن است فیبروم بزرگتر از یک رحم باردار 20 هفته‌ای شود که در این صورت به کلیه‌ها فشار وارد کرده و باعث ایجاد اختلال در عملکرد آنها می‌شود. پزشک معالج با توجه به موقعیت بیمار و در نظر گرفتن موارد زیر، یکی از روش‌های درمان فیبروم رحم را معرفی خواهد کرد:
- بیماری تصمیم به بارداری دارد؟
- چند سال تا سن یائسگی فاصله دارد؟
- اندازه فیبروم ها چقدر است؟
- محل قرارگیری فیبروم کجاست؟
در این مواقع لازم است یکی از راهکارهای درمان فیبروم رحم را که در ادامه بررسی شده با توجه به نظر پزشک در پیش گرفت.
درمان دارویی
در صورتی که فیبروم‌ها بزرگ شده و یا دچار خونریزی شوند، می‌توان با مصرف دارو، خونریزی و رشد فیبروم را متوقف کرد. داروهایی که برای این منظور تجویز می‌شوند، حاوی هورمون‌های زنانه استروژن و پروژسترون هستند. این هورمون‌ها با قطع قاعدگی موجب یائسگی دارویی شده و به کوچک شدن فیبروم‌ها کمک می‌کنند اما نمی‌توان از این داروها به مدت طولانی استفاده کرد زیرا مصرف این داروها بدون عوارض نیست و ایجاد یائسگی همراه با مشکلاتی از جمله گرگرفتگی و پوکی استخوان است.
از طرفی با قطع مصرف این داروها فیبروم سریعاً ( طی 4 الی 6 ماه) به حالت اولیه خود باز می‌گردد و حتی ممکن است از حالت اولیه خود نیز بزرگتر شود. در ضمن مصرف این داروها باعث می‌شود زمانی که فیبروم به مرحله‌ی جراحی می‌رسد، انجام عمل سخت‌تر شود.
برخی دیگر از داروها هستند که تاثیری در تغییر سایز فیبروم ندارند اما درد و خونریزی را کنترل خواهند کرد، این داروها عبارتند از :
- قرص ضدبارداری
- داروهای آرام بخش مانند ایبوپروفن
- وسیله داخلی رحمی یا IUD که هورمون پروژستین تولید می‌کند.( پروژستین نوعی پروژسترون ساختگی است.)
میومکتومی
این نوع جراحی شامل ایجاد برشی بر روی شکم و خارج کردن فیبروم است. در این حالت آسیبی به رحم وارد نمی‌شود. این جراحی در صورتی که تعداد فیبروم‌ها و سایز آنها کم باشد، می‌تواند از طریق لاپاراسکوپی انجام شود. برای انجام این روش برش‌های کوچک بر روی شکم زده می‌شود و از این طریق ابزار وارد شکم شده و در صورتی که فیبروم‌ها بزرگ باشد، به قطعاتی کوچک تقسیم می‌شود و از طریق همان برش از شکم خارج می‌شود. پزشک به وسیله دوربین متصل به این ابزار داخل شکم را در مانیتور می‌بیند، این روش نسبت به سایرین نیاز به دقت، انعطاف پذیری و مهارت بیشتری دارد.
هیسترکتومی
در صورتی که روش اول جراحی پاسخگوی درمان نباشد از این روش استفاده می‌شود، در این حالت رحم به طور کامل از بدن خارج شده فرد امکان بارداری نخواهد داشت ولی این روش تنها راهکار دائمی درمان فیبروم رحم است که جراحی وسیعی است. اگر همراه با برداشت رحم، تخمدان‌ها نیز برداشته شود، یائسگی نیز ایجاد خواهد شد.
بیماران اغلب بعد از انجام هیسترکتومی دچار بیماری‌های قلب و عروق و عوارض متابولیک می‌شوند به خصوص اگر این عمل را قبل از سن 35 سالگی انجام دهند.
آمبولیزاسیون رحمی یا UFE
در این حالت رگ‌های متصل و خون رسان به بافت فیبری قطع می‌شود و این امر مانع از رشد بافت خواهد شد. در طی این روش پزشک لوله (کاتتر) منعطف و نازکی را از بالای ران وارد بدن کرده و آن را به سمت شریان‌های رحمی می‌برد، سپس با استفاده از کاتتر محلولی را به شریان رحم تزریق می‌کند.
این روش می‌تواند علائم ناشی از این بیماری را درمان کند اما دارای عوارضی است که منجر به از بین رفتن قدرت باروری در آینده، عفونت و یا بروز یائسگی زودرس خواهد شد. استفاده از این روش در صورت دارا بودن برخی از شرایط توصیه می‌شود:
- بهتر است خانم‌هایی که قصد بارداری دارند از این روش استفاده نکنند، زیرا بعد از این امکان بارداری وجود دارد اما خطرات ناشی از آن بر روی بارداری مشخص نیست.
- درد بیمار به نحوی باشد که بر کیفیت زندگی او تاثیر گذار باشد.
- با وجود مصرف داروهای ضدبارداری و داروهای ضد التهاب غیر کورتونی همچنان خونریزی ناشی از آنمی وجود داشته باشد.
- بیمار در اثر فیبروم درگیر مشکلات ادراری و یا تاثیر بر روی روده باشد.
- بیماری تمایلی به انجام سایر روش‌ها مانند هیسترکتومی و یا میومکتومی نداشته باشد.
- فرد بیماری داشته باشد که بیهوشی و یا جراحی برای او مشکل ایجاد کند.
جراحی اولتراسوند اضطراری (FUS)
این روش گزینه‌های غیر تهاجمی برای درمان فیبروم رحم است که با استفاده از اسکنر ام آر آی مجهز به مبدل اولتراسوند (مبدل سونوگرافی) صورت گرفته و به پزشک اجازه می‌دهد داخل رحم را مشاهده کند. سپس با استفاده از امواج صوتی با فرکانس بالا توده‌های ایجاد شده از بین می‌روند. این درمان بی خطراست و علائم آزار دهنده‌ی فیبروم مثل درد لگن، خونریزی‌های سنگین را درمان می‌کند. یکی از مزیت‌های این روش انجام آن در کلینیک به صورت سرپایی است که از انجام عمل در مطب دکتر فرد را بی نیاز خواهد کرد. انجام این روش در صورت دارا بودن شرایط زیر توصیه نمی‌شود:
- بهینه سازی شانس بارداری در آینده
- وجود چندین فیبروئید یا فیبروم بزرگ
- وجود اسکار در ناحیه‌ی زیر شکم، به گونه‌ای که اسکارها در مسیر مبدل و فیبروئید قرار داشته باشد.
از خطرات انجام این روش می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- احتمال سوزش پوست شکم
- آسیب به بافت‌های نزدیک فیبروم
- تحریک عصبی که موجب درد موقت پا شود
- احتمال بروز لخته خون در پا
میولیز
روش فریز فیبروم رحم، با کاهش خون‌رسانی به فیبروئیدها موجب از بین رفتن آنها می‌شود. این روش می‌تواند از طریق انجماد، حرارت دادن و یا رادیو فرکانس صورت گیرد. این روش برای درمان فیبروم‌های کوچک مورد استفاده قرار می‌گیرد. میولیز ممکن است موجب زخم رحم و یا عفونت در رحم شود که می‌تواند باروری را تحت تاثیر قرار دهد.
اندومتریال ابلیشن
در این روش نیاز به استفاده از برش نیست و شامل قرار دادن ابزاری خاص در رحم است. که پوشش داخلی رحم با استفاده از حرارت، جریان الکتریکی، آب گرم و یا مایکروویو از بین میرود. خطرات و اثرات این روش به طور کامل مشخص نیست. این روش بیشتر برای کنترل خونریزی‌های قاعدگی بکار میرود ولی در صورتی که بیمار مبتلا به فیبرومی باشد که به داخل رحم برجسته شده است، نیاز به استفاده از هیستروسکوپ نیز است در این حالت با استفاده از یک حلقه و گوی، می‌توان لایه داخلی رحم را از بین ببرد. انجام این عمل برای زنانی با شرایط زیر توصیه نمی‌شود :
- خانم‌های یائسه
- کسانی که قصد بارداری در آینده را دارند.
- اخیراً باردار بودند.
- سرطان رحم دارند.
- از انقباضات شدید دوران قاعدگی رنج می برند.
علاقه مندان جهت کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با فیبروم رحم می‌توانند به سایت بیچشک به ادرس bichashk.com مراجعه کنند.
### پایان خبر رسمی