، تهران , (اخبار رسمی): براکی تراپی امروزه در علم و تکنولوژی پزشکی و در درمان بسیاری از سرطان ها پرکاربرد است. براکی تراپی روشی برای درمان سرطان‌هایی مانند سر و گردن، پستان، دهانه رحم، پروستات، کیسه صفرا، مری، چشم، ریه است. در این روش منبع پرتو، جامد است و به صورت نوار یا کپسول در داخل بدن قرار داده می‌شود.
براکی‌تراپی یا پرتودرمانی داخلی تکنیکی برای درمان سرطان است. در پرتودرمانی رایج، اشعه رادیواکتیو از خارج بدن بیمار تابانده می‌شود اما در براکی تراپی منبع اشعه رادیواکتیو در داخل بافت تومور یا نزدیک به آن قرار می‌گیرد. در براکی تراپی درمان فقط محدود به تومور است و به بافت‌های سالم، آسیبی وارد نمی‌شود. براکی تراپی در درمان سرطان‌های سر و گردن، پستان، دهانه رحم، پروستات، کیسه صفرا، مری، چشم، ریه و... استفاده می شود. پرتودرمانی داخلی ممکن است به صورت سرپایی یا بستری انجام گیرد. این روش معمولا همراه با سایر روش‌های درمانی مانند رادیوتراپی، شیمی درمانی و جراحی به کار می‌رود.
در براکی‌تراپی معمولا یک یا چند منبع رادیواکتیو جامد به صورت دانه، نوار یا کپسول در داخل بافت تومور یا نزدیک به آن کاشته می‌شوند. با این تکنیک، دز بالایی از پرتو رادیواکتیو در زمان کوتاهی به بافت سرطانی می‌رسد. این امر موجب آسیب کمتر به بافت سالم بیمار می‌شود.
انواع رادیوتراپی داخلی
- براکی‌تراپی با دوز بالا
براکی تراپی با دوز بالا (HDR) به فرد این امکان را می دهد تا چندین بار با یک منبع رادیواکتیو قدرتمند که در اپلیکاتور قرار دارد، چندین دقیقه تحت درمان قرار گیرد. منبع پس از 10 تا 20 دقیقه خارج می شود. این ممکن است دو بار در روز در طی چند روز یا یک بار در روز در طی چند هفته تکرار شود. در این روش مواد رادیواکتیو در بدن شما باقی نمی‌ماند. اپلیکاتور ممکن است در بین جلسات درمانی در جای خود باقی بماند، یا ممکن است قبل از هر درمان استفاده شود. افرادی که از براکی تراپی با دوز بالا استفاده می‌کنند، در صورت انجام درمان‌های چند روزه و در صورت نیاز به ماندن در محل، گاهی در بیمارستان بستری می شوند. ممکن است اقدامات احتیاطی خاصی برای بعد از درمان وجود داشته باشد، بنابراین حتماً در این مورد با تیم درمان سرطان خود صحبت کنید.
- براکی تراپی با دوز کم
در این روش، ایمپلنت در مدت طولانی تری، دوزهای کمتری از اشعه را ارائه می دهد. برخی از ایمپلنت ها از 1 تا چند روز در بدن باقی مانده و سپس برداشته می شوند. در حین درمان احتمالاً مجبور خواهید بود در بیمارستان، گاهی در یک اتاق مخصوص بستری شوید. برای کاشت های بزرگتر ممکن است مجبور شوید در رختخواب بمانید و دراز بکشید تا ایمپلنت حرکت نکند.
برخی از ایمپلنت‌های کوچکتر (مانند دانه ها یا ساچمه ها) در جای خود باقی مانده و هرگز خارج نمی شوند. پس چندین هفته این ایمپلنت ها تابش اشعه را متوقف می کنند. اندازه دانه ها یا ساچمه ها به اندازه دانه های برنج است و به ندرت مشکل ایجاد می کنند. اگر قرار است ایمپلنت های شما برای مدتی طولانی در بدن بمانند، ممکن است بتوانید همان روزی که ایمپلنت ها در بدن تان قرار داده می شوند به خانه بازگردید.
بعد از برداشتن ایمپلنت موقت چه اتفاقی می‌افتد؟
در بیشتر موارد، هنگام برداشتن اپلیکاتور و یا ایمپلنت، به بیهوشی نیازی نیست. این کار نیز معمولاً در اتاق بیمارستان انجام می شود. ناحیه تحت درمان ممکن است مدتی پس از درمان زخم یا حساس به لمس باشد، اما بیشتر افراد می توانند به سرعت به فعالیت های عادی خود برگردند. به خاطر داشته باشید که بدن شما در دوره ریکاوری پرتودرمانی است و ممکن است طی چند روز آینده به خواب یا استراحت کافی نیاز داشته باشید.
چه اتفاقی برای ایمپلنت‌های دائمی می‌افتد؟
مواد رادیواکتیو به مرور زمان تابش اشعه را متوقف می‌کنند. ممکن است این روند هفته ها یا ماه ها طول بکشد. با تیم مراقبت از سرطان خود در مورد مدت زمان مورد نیاز صحبت کنید. با قطع تابش، ایمپلنت ها دیگر فعال نیستند. آنها معمولاً در جای خود باقی می‌مانند و هیچ آسیبی نمی‌رسانند، بنابراین نیازی به بیرون آوردن آنها نیست.
### پایان خبر رسمی