، تهران , (اخبار رسمی): بحث قراردادهای جدیدنفتی موردتوجه ویژه قرارگرفته،قراردادهایی که منتقدان وموافقانی داردباعلی اصغرعرشی، مشاورمعاون وزیر نفت درامور بین الملل وبازرگانی درمورداهمیت جذب سرمایه های خارجی به گفتوگو نشستیم.
به گزارش اخبار رسمی به نقل از روابط عمومی شرکت ملی نفت ایران، آنچه که در ادامه می خوانید، گزیده سخنان مشاور معاون وزیر نفت در امور بین الملل است.
جذب سرمایه به ایجاد اشتغال، رونق اقتصادی و افزایش تولید ناخالص ملی کمک می‌کند
اول از همه باید بدانیم که جذب سرمایه برای پروژه های بالادست بسیار حیاتی است و در همین حال در پروژه های میان دستی و پائین دستی هم به سرمایه های زیادی نیاز داریم. جذب سرمایه چه از داخل و چه از خارج از کشور می تواند به ایجاد اشتغال و رونق اقتصادی و افزایش تولید ناخالص ملی کمک کند؛ اما باید بدانیم این تفکر که ما نیازی به سرمایه گذاری خارجی نداریم اشتباه است. در حال حاضر همه کشورهای صنعتی با وجود شرایط اقتصادی ویژه ای که دارند باز هم برای جذب سرمایه گذاران خارجی در کشورشان تلاش می کنند تا از رکود اقتصادی جلوگیری و به رونق اقتصادی در کشورشان کمک کنند.
ورود سرمایه به کشور به افزایش ضریب امنیت ملی کمک می‌کند
ورود سرمایه خارجی به کشور به افزایش ضریب امنیت ملی کمک می کند. چرا که سرمایه گذاران از ایجاد ریسک برای سرمایه شان جلوگیری می کنند. ضمن آنکه استفاده از سرمایه خارجی نافی استفاده از سرمایه داخلی نیست و می توان با ایجاد جذابیت برای سرمایه گذاران خارجی در پروژه های کشور نسبت به جذب سرمایه های داخلی نیز اقدام کرد. اما جذب سرمایه خارجی از منابع بین المللی در بازار جهانی یک هنر است و ما با توجه به ظرفیت های عظیمی که در داخل کشور داریم، به طور بالقوه می توانیم از این فرصت طلایی که پس از برجام برای کشور ایجاد شده، استفاده بهینه کنیم. نرخ بازگشت سرمایه در ایران بالا بوده و از طرف دیگر با وجود شرایط نا امن منطقه ای، کشورمان جزیره ثبات است و سرمایه گذار از این منظر برای خود احساس امنیت کرده که این خود یکی از مزیت های اقتصادی کشور است.
دلایل متعددی بازگشت سرمایه در ایران را در آینده تضمین می‌کند
باید بدانیم که نفت موهبتی الهی است که عدم استفاده از آن کفران نعمت محسوب می شود. نفت می تواند موجب اشتغال جوانان ما شود، هرچند که نیروهای متخصص و برجسته ای در داخل کشور وجود دارد اما برای اینکه این نیروها را به روز نگه داریم باید بتوانیم آنها را نسبت به تحولات تکنولوژیک جهانی آشنا کنیم که این مهم از طریق تعامل با شرکت های بین المللی حاصل می شود. در حال حاضر با کاهش بهای نفت، بر اساس آمار موسسه وود مکنزی، از سال 2014 میلادی تا اواخر سال 2015 میلادی ، حدود 380 میلیارد دلار پروژه بالادستی در زمینه تولید نفت در سرتاسر جهان در حوزه انرژی یا لغو شده و یا معوق شده است و پیش بینی می شود که تا سال 2020 میلادی حدود 170 میلیارد دلار پروژه بالادستی دیگر نیز لغو یا معوق شود. مجموع پروژه های لغو شده تا کنون از استحصال 27 میلیارد بشکه نفت جلوگیری کرده است و تا سال 2020 میلادی پیش بینی می شود روزانه حدود 2.9 میلیون بشکه از امکان تولید نفت کاسته شود. این سرمایه های سرگردان و کاهش عرضه منجر به ایجاد ظرفیت بالایی شده که بازگشت سرمایه در ایران را در آینده تضمین می کند.
افزایش سهم بازار نفت و گاز ایران در گرو جذب سرمایه خارجی است
افزایش سهم بازار نفت خام از دیگر مزایای سرمایه گذاری خارجی در ایران است. در دنیای امروز بازار انرژی بسیار رقابتی شده است، کشورهایی همچون عربستان، عراق، کویت ، امارات و روسیه هیچ پروژه توسعه و تولید نفت خام و گاز طبیعی را تعویق و یا لغو نکرده اند بلکه بهشدت بدنبال جذب سرمایه گذاری خارجی در میادین نفت و گاز خود هستند. به عنوان نمونه عربستان بر اساس چشم انداز 2030 خود قصد دارد تولید خود را دوبرابر کند و برای فروش سهام شرکت نفت خود در بازار بین المللی تمهیداتی به کار گرفته است. اگر ما در جذب سرمایه خارجی جدیت نداشته باشیم چگونه خواهیم توانست با رقبای خود در بازار جهت اکتساب سهم بازار نفت به رقابت بپردازیم. از طرف دیگرچنانچه تولید نفت و گاز در کشور را افزایش دهیم ولی نتوانیم آن را در بازار به فروش برسانیم هیچگونه مزیت اقتصادی برای کشور متصور نخواهد بود. افزایش سهم بازار نفت و گاز ایران در گرو جذب سرمایه خارجی و بازپرداخت آن سرمایه با نفت و گاز تولیدی است که این امر در رابطه با رقابت با رقبای سرسخت ما همچون امارات، قطر، عربستان ، عراق و روسیه که در صنایع پایین دستی بازار سرمایه گذاری کرده و بعضا" در اروپا ، آمریکا و شرق آسیا دارای پالایشگاه هستند و بازار خود و فروش نفت خامشان را در آینده تضمین کرده و برای خود امنیت تقاضا ایجاد کرده اند، قابل تامل است.
انتقال تکنولوژی، هدف مهم جذب سرمایه گذاران خارجی
جذب سرمایه گذاران خارجی به انتقال تکنولوژی روز می انجامد. در صنعت نفت امروز شرکت های رقیب با انجام حفاری های افقی می توانند تولید از یک چاه افقی را به اندازه تولید 20 الی 50 حلقه چاه عمودی افزایش دهند. تحول نوینی که در صنعت شیل اویل و شیل گاز آمریکا روی داده، وابسته به همین نوع حفاری و شکست هیدرولیک است. در حال حاضر بازگشت سرمایه در ایران و کشورهای همجوار حدود3 تا 5 سال است، در حالی که در پروژه های شیل اویل و شیل گاز آمریکا به دلیل اینکه شرکت های کوچک و چابک دانش بنیان پا به میان گذاشته اند بازگشت سرمایه برای آنها 2 تا 3 ماه است که این موضوع به چالشی بزرگ در صنعت نفت جهانی منجر شده است؛ چرا که ما اکنون فکر می کنیم با کاهش بهای نفت این شرکت ها ورشکست می شوند و دیگر نمی توانند تولید کنند، اما در واقع اینطور نیست و این شرکت ها به محض بالا رفتن قیمت و به صرفه شدن تولید، اقدام به از سرگیری تولید و اشباع بازار می کنند و این باعث کاهش مجدد قیمت به دلیل افزایش عرضه می شود.
اگر تکنولوژیهای ازدیاد برداشت به ایران وارد نشود، منافع ما به مخاطره خواهد افتاد
یکی از مشکلات عظیمی که در میادین در حال تولید متوجه کشور است، ضریب ازدیاد برداشت پائین است که به طور میانگین حدود 25 درصد است؛ در حالی که در کشورهای همسایه از جمله عربستان به طور رسمی و اعلام شده این ضریب بیش از 50 درصد است و با هدف گذاریهایی که برای خود طی 10 تا 15سال آینده تعیین کرده اند مقرر شده این افزایش ضریب به 70 درصد برسد. پیشرفت تکنولوژی در ایران خیلی کند بوده است. به نظر می رسد در میادین مشترک ضریب ازدیاد برداشت رقبا بسیار بالاتر از ما باشد و اگر این تکنولوژی ها به ایران وارد نشود، منافع ما به مخاطره خواهد افتاد.
مدل جدید قراردادی نفت، ذاتاً قراردادهای خدمت هستند
قراردادهای جدید یک روش جدید سرمایه گذاری است که ما در کشور این مدل را برای ایجاد جذابیت در سرمایه گذاری طراحی کرده ایم و این حق را مجلس محترم شورای اسلامی طبق قانون به وزارت نفت داده است. قانون وظایف و اختیارات وزارت نفت، وزارت نفت را مکلف کرده تا نسبت به طراحی مدل های جدید قراردادی جهت جذب سرمایه های خارجی و داخلی اقدام کند به شرط آنکه مالکیت منابع ملی منتقل نشود. از دهه 1970 میلادی به بعد بر اساس مصوبات سازمان ملل، شرکت های خارجی حق مالکیت بر منابع و مخازن زیرزمینی کشورها را بر اساس هیچ نوع قراردادی نداشته و مالکیت مخازن و منابع نفت زیرزمینی به آنها منتقل نمی شود. بلکه مالکیت بر نفت و گاز تولیدی در مبادی صادراتی و مصرفی به شرکت های بهره بردار منتقل می شود. ضمن آنکه قراردادهای جدید ذاتاً قراردادهای خدمت هستند و در آنها مالکیت مخازن نفت و گاز زیر زمین به شرکت های سرمایه گذار منتقل نمی شود.
### پایان خبر رسمی