، تهران , (اخبار رسمی): دوچرخه های برقی با هدف فرآیند حمل و نقل راحتر طراحی شده اند. هنگامی که یک دوچرخه برقی جمع می شود بسیار راحتر می تواند در محل کار، ساختمان و وسایل حمل و نقل عمومی حمل شود یا در صندوق خودرو جای بگیرد.
به گزارش فروشگاه اینترنتی دونینو، از دهه 70 میلادی وسایل نقلیه معروف به MOPED یا موتورگازی به بازار آمد که با نیروی دیزل حرکت می‌کرد و رکاب هم داشت تا اگر سوخت آن به پایان رسید یا موتور دوزمانه ابتدایی‌اش روشن نشد بتوان آن‌را با پازدن به پیش راند. این وسیله‌های ساده و ارزان برای رکاب‌زنی مناسب نبودند، وزن زیادی داشتند و با پازدن بدون موتور سرعت نمی‌گرفتند. تا اوایل دهه 90 میلادی فناوری تا جایی پیش رفت که بهره‌گیری از پیشرانه‌های الکتریکی و باتری کوچک روی دوچرخه‌ها مرسوم شد. هنگام رکاب‌زنی در جاده‌های هموار با سرعت ثابت، وزن موتور و باتری چندان محسوس نبود و در شرایط دیگر نیروی رانش اضافی که موتور فراهم می‌آورد، وزن اضافی آن را جبران می‌کرد. اما تجربه دوچرخه برقی با سوار شدن دوچرخه معمولی متفاوت است.
دوچرخه برقی یعنی چه؟
حتما پیش از این دوچرخه‌هایی را در کوچه و خیابان دیده‌اید که جلویشان چراغ دارند و هرچه سواره آنها بیشتر رکاب بزند آن چراغ نور بیشتر و پایدارتری ساطع می‌کند. این چراغ‌ها توسط یک مولد نیرو به نام دینام روشن می شوند. در واقع سواره رکاب می‌زند و دینام چراغ را روشن می‌کند. حال اگر این پروسه برعکس اتفاق بیفتد چه خواهد شد؟ اگر چراغ را بر‌داریم و به جایش یک باتری بگذاریم، این باتری یک جریان ثابت و پایدار به دینام خواهد داد و دینام در جهت عکس فرآیند مذکور به حرکت در می‌آید و در نهایت چرخ دوچرخه می‌چرخد. البته در دوچرخه‌های برقی به جای دینام از موتورهای قدرتمندی که مخصوص این کار طراحی شده‌اند، استفاده می‌شود. باتری جریان را به موتور می‌رساند و موتور چرخ را به حرکت در می آورد.
اولین دوچرخه الکتریکی:
در سال 1881 یک مخترع فرانسوی به نام گوستاو تروه اولین سه چرخه برقی را ساخت و در خیابان‌های پاریس با آن حرکت کرد. اولین خودرو در جهان می‌توانست با سرعتی تا ۱۲ کیلومتر در ساعت برسد و این سرعت در نمونه‌های بعدی از 12 تا 26 کیلومتر برساعت متغییر بود. یکی ازاین خودروها زیمنس بود که موتور آن بروی محور نصب شده و باتری ۱۲ ولتی (سرب اسید) آن در پشت سر راننده قرار داشت.
اولین دوچرخه های الکتریکی در اواخر دهه 1890 ظاهر شدند و توسط ثبت اختراعات مختلف ایالات متحده ثبت شدند. در اوت سال 1895، اوگدن بولتون جونیور، برای دوچرخه باتری با دوچرخه با باتری «موتور هیدروژن مستقیم جارو برقی و سوئیچ 6 پیمانه ای که در چرخ عقب قرار دارد»، اختراع شده است. »هیچ چرخ دنده و موتور می تواند تا 100 آمپر از باتری 10 ولت تولید کند. دو سال بعد، در سال 1897، Hosea W. Libbey از بوستون یک دوچرخه الکتریکی (US Patent 596،272) اختراع کرد که توسط یک موتور الکتریکی دوگانه به کار رفته بود. این موتور درون محور محور میل لنگ طراحی شده بود. این مدل بعدا اختراع شد و در اواخر دهه 1990 توسط دوچرخه های الکتریکی غول پیکرهای Lafree تقلید کرد. در سال 1898، دوچرخه برقی برقی عقب، که از یک کمربند رانندگی در امتداد لبه خارج از چرخ استفاده می کرد، توسط متیو جی. استفنز ثبت شد. و در سال 1899 توسط John Schnepf ثبت اختراع ایالات متحده آمریکا 627،066 نشان داد که یک چرخ دوچرخه برقی اصطکاک چرخ "چرخ غلتک" درایو چرخ عقب. اختراع Schnepf بعدا دوباره بررسی شد و در سال 1969 توسط G.A. چوب جورجیا با ثبت اختراع ایالات متحده 3،431،994. دستگاه چوب از 4 موتور اسب بخار قطعی استفاده می کند؛ متصل از طریق یک سری از چرخ دنده ها.
در سال 1992 شرکت Vector Services Limited یک دوچرخه الکتریکی به نام Zike را به فروش گذاشت و فروخت. دوچرخه شامل نیکل کادمیوم باتری است که در یک عضو قاب ساخته شده است و شامل یک موتور دائمی 850 گرم است. با وجود زیک، در سال 1992 تقریبا هیچ دوچرخه تجاری تجاری وجود نداشت. سنسورهای گشتاور و کنترل های قدرت در اواسط دهه 1990 تولید شد و تولید از سال 1993 تا 2004 با 35٪ تخمین زده شد. در مقابل، در سال 1995 تولید دوچرخه به طور منظم از 107 میلیون واحد اوج کاهش یافت. بعضی از دوچرخه های ارزان قیمت با استفاده از باتری های اسیدی سرب، استفاده می کنند، در حالی که مدل های جدیدتر معمولا باتری های NiMH، NiCd و / یا Li-ion را استفاده می کنند که باتری های با ظرفیت سبک تر و با انعطاف پذیری را ارائه می دهند. عملکرد متفاوت است؛ با این حال، به طور کلی افزایش دامنه و سرعت وجود دارد.
در سال 2001، اصطلاحات دوچرخه، دوچرخه، دوچرخه، کمک دوچرخه و دوچرخه با کمک قدرت به طور معمول برای اشاره به دوچرخه های الکتریکی مورد استفاده قرار گرفت.
استفاده از سیم‌های الکتریکی به جای اسب‌های ارابه:
قدمت اولین پیشگام در این صنعت به سال 1882 برمی‌گردد. ورنر زیمنس رونمایی اولین کالسکه الکتریکی یا همان تراموا امروزی “Elektromote” را در مکانی به نام هالنزه در نزدیکی برلین که کوفورشتندام امروز است، در یک مسیر 540 کیلومتری آزمایش کرد. این کالسکه با سیم‌های برقی هوایی که دو قطب داشت تغذیه می‌شد.
دوچرخه های تاشو:
اولین بار دوچرخه های تاشو معمولی در انگلستان رواج یافت و بعدها در گوشه و کنار جهان شاهد ساخت دوچرخه های تاشو هستیم. اولین دوچرخه های تاشو معمولی توسط مایکل بی رایان در سال 1893 در آمریکا به ثبت رسید.
در طول جنگ جهانی اول و دوم تعداد هزاران عدد از این دوچرخه ها تولید شد. در دهه 70 میلادی تولید دوچرخه های تاشو رونق یافت و در دهه 80 میلادی بسیاری از شرکتها شروع به تولید این مدل دوچرخه کردند.
هدف اصلی اختراع دوچرخه تاشو تولید یک دوچرخه است که ساخت آن آسان باشد و فضای کمتری را اشغال کند. زمانی که در حال استفاده نیست و یا زمانی که حمل می شود سبک و به راحتی قابل حمل باشد و فضایی را اشغال نکند. بسیاری از کشورها از دوچرخه های تاشو استفاده نظامی کردند.
در پایان جنگ جهانی دوم، رالی انگلیس همچنین یک دوچرخه تاشو نظامی طراحی کرد، اما تنها یک نمونه اولیه ساخته شد و هرگز به تولید نرسید.
اخیرا، دوچرخه های تاشوئی توسط ارتش ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفته اند که نیروی دریایی مونتاگ را در عراق و افغانستان مستقر کرده اند.
سال 1980 شروع شد با دو رویداد بسیار مهم در تاریخ دوچرخه تاشو. 1- اندرو ریچی شروع به تولید دوچرخه تاشو Brompton خود را در سال 1981 کرد. سپس در سال 1982، دکتر دیوید هون، فیزیکدان، تولید اولین دوچرخه تاشو Dahon را آغاز کرد. هر دو Brompton و Dahon هنوز هم در میان محبوب ترین دوچرخه تاشو مارک های امروز هستند. Dahon در حال تبدیل شدن به بزرگترین تولید کننده دوچرخه تاشو در جهان با طیف وسیعی از محصولات و تقریبا 60٪ سهم بازار است. اولین عکس زیر دکتر هون با اولین دوچرخه تاشو به سادگی به نام "دوچرخه سوار" است. در سال 1987، دوچرخه های Montague بوسیله هری و دیوید مونتاگ، پدر و پسر، برای تولید دوچرخه تاشو کامل اندازه گیری شد که بسیار محبوب شده است.
محبوبیت دوچرخه های تاشو در طول سال ها نسبتا کند بوده است، اما به دلیل استفاده از آن به عنوان بخشی از حمل و نقل چند منظوره به ویژه در اروپا، آسیا و شهرهای بزرگ ایالات متحده، اخیرا شتاب بیشتری یافته است. امروزه بیش از 175 تولید کننده دوچرخه تاشو تولید می کنند که تعداد زیادی مدل دوچرخه را تشکیل می دهند و تعداد آنها همچنان رشد می کند. دوچرخه های تاشو الکتریکی در حال افزایش است و بسیاری از تولید کنندگان دوچرخه تاشو سنتی شروع به ارائه مدل های الکتریکی، به ویژه در آسیا و اروپا کرده اند.
دوچرخه های برقی تاشو:
امروزه دوچرخه های برقی تاشو بسیار متداول شده اند و جای خود را به دوچرخه های معمولی تاشو داده اند. باطری این دوچرخه های الکتریکی شهری از طریق شارژ مخصوص با برق شهری در منزل یا محل کار شارژ می شوند.
لذت دوچرخه سواری با دوچرخه های برقی کمتر از دوچرخه های معمولی نیست. دوچرخه های برقی تاشو بسیار سبک تر و قابل حمل هستند. انواع دوچرخه های برقی تاشو در بازار وجود دارند. سرعت این دوچرخه ها به 20 مایل در ساعت می رسند.
دوچرخه های برقی تاشو بیشتر در شهرهای شلوغ و پرجمعیت کاربرد دارند. امروزه پیدا کردن جای پارک بسیار سخت شده است دوچرخه های برقی تاشو به راحتی در صندوق ماشین جای میگیرند و سبک هستند. وقتی در سربالایی از رکاب زدن خسته شدید دوچرخه های برقی بسیار راحت هستند. دوچرخه های برقی در مسیر شهری سرعت متوسط مطلوبی دارند و در مسیرهای کوتاه زمان رسیدن با دوچرخه برقی کمتر از وسیله نقلیه است.
دوچرخه های الکتریکی نسلی نو در دوچرخه است.
برخلاف تصور عموم مردم، دوچرخه های الکتریکی نوع راحت تری از همان دوچرخه های معمولی هستند. به این معنا که همانند دوچرخه های معمولی در سایز های مختلف تولید می شوند و حتی برای کاربری های مختلف، انواع تنه های گوناگون با طراحی و استحکام متفاوت دارند. اما وجه تمایز اصلی آن ها از دوچرخه معمولی، وجود باتری، موتور و سیستم کنترل کننده است.
موتور دوچرخه الکتریکی:
موتورها اغلب در یکی از سه حالت Hub Motor، Mid Drive Motor و یا Belt Drive طراحی و در توان های مختلفی از ۲۰۰ تا ۷۰۰ وات ارائه می شوند. بر این اساس دوچرخه سوار می تواند در حین پدال زدن، علاوه بر راندن دوچرخه، میزان قدرت باتری و موتور را تنظیم کند.
دوچرخه های اروپایی معمولا موتور ۲۵۰ وات دارند. در مقابل در آمریکا قدرت موتور دوچرخه ها به ۵۰۰ تا ۶۰۰ وات نیز می رسد. به همین دلیل دوچرخه های امریکایی شتاب بیشتری داشته و قدرت آن در سطوح شیبدار قابل ملاحظه است.
### پایان خبر رسمی