، تهران , (اخبار رسمی): «مطالعه امکان سنجی» (طرح توجیهی) به خودی خود، یک هدف نیست؛ بلکه وسیله‌ای برای اخذ تصمیم درباره‌ی سرمایه‌گذاری است. این تصمیمات الزاما نباید موافق با نتایج حاصله از مطالعه باشد.
«مطالعه امکانسنجی» (طرح توجیهی) به خودی خود، یک هدف نیست؛ بلکه وسیله‌ای برای اخذ تصمیم درباره‌ی سرمایه‌گذاری است. این تصمیمات الزاما نباید موافق با نتایج حاصله از مطالعه باشد.
مطالعه امکانسنجی یا Feasibility Stusy برای اتخاذ تصمیم در مورد سرمایه‌گذاری در یک پروژه صنعتی باید متضمن مبنایی فنی، اقتصادی و بازرگانی باشد. این مطالعه باید عوامل مهمی را که با تولید یک محصول بخصوص ارتباط دارد همراه با روش‌های جایگزین برای تولید این محصول، معین و آنها را تحلیل کند. این گونه مطالعه باید طراحی با ظرفیت مشخص و در محل خاص با استفاده از تکنولوژی ویژه یا تکنولوژی‌هایی که با مواد و نهاده‌های خاصی ارتباط دارد، و با هزینه‌های سرمایه گذاری و تولید و درآمد فروش مشخص، بازده سرمایه گذاری را معین و ارائه کند.
برای رسیدن به این هدف، باید از روش آزمون پیاپی با یک دور کسب اطلاعات و مقایسه آنها با استانداردها و ارتباطات متقابل استفاده کرد. این روش لازم است با راه حل‌های جایگزین احتمالی برای برنامه‌های تولید، مناطق جغرافیایی، محل‌های احداث کارخانه، تکنولوژی مکانیکی، الکتریکی، مهندسی راه و ساختمان و تشکیلات سازمانی، به منظور به حداقل رساندن هزینه‌های تولید و سرمایه گذاری هماهنگ شود. اگر داده‌هایی که به این ترتیب به دست می آید حاکی از عدم دوام پروژه باشد پارامترهای متعدد و برنامه تولیدی، مواد اولیه و تکنولوژی باید به منظور ارائه پروژه‌ای که به نحو مطلوب توصیف شده و دارای قابلیت دوام است مورد جرح و تعدیل قرار گیرد. «مطالعه امکانسنجی» باید این فرآیند بهینه‌سازی را توصیف و مفروضات و راه‌حل‌های انتخاب شده را توجیه کند و دامنه پروژه را به عنوان ادغام جایگزین‌های جزیی و منتخب معین سازد. اگر پروژه به رغم جایگزین‌هایی که مورد بررسی قرار گرفت دارای قابلیت دوام نباشد، این موضوع باید در «مطالعه امکانسنجی»(طرح توجیهی) گفته و توجیه شود.
برآورد نهایی در مورد هزینه‌های سرمایه گذاری و تولید و محاسبات بعدی مربوط به قابلیت سوددهی مالی و اقتصادی فقط زمانی مفید خواهد بود که دامنه پروژه به طور صریح به منظور عدم حذف بخش‌های ضروری و هزینه‌های مربوط به آنها مشخص و معین شده باشد. دامنه پروژه باید به وسیله نقشه‌ها و جداولی توصیف و معین گردد تا بتوان در آینده از آن به عنوان ساختار کمکی استفاده کرد.
بسیاری از «مطالعات امکانسنجی» دارای پوشش یکسان یا مشابهی است، هرچند با توجه به عواملی از قبیل ماهیت صنعت، بزرگی و پیچیدگی واحد تولیدی مورد نظر از یک سو و سرمایه گذاری و سایر هزینه‌های مربوط، از سوی دیگر ممکن است از لحاظ جهت‌گیری و تاکید مسائل مورد اشاره اختلاف بسیاری وجود داشته باشد. اما به طور کلی یک «مطالعه امکانسنجی»(طرح توجیهی) مطلوب باید اجزای اصلی و پیامدهای یک پروژه صنعتی را مورد تحلیل قرار دهد، به ویژه که هر گونه نارسایی در این زمینه، سودمندی مطالعه را محدود می‌کند.
عرضه کنندگان تجهیزات یا تکنولوژی درک درستی از اصطلاح «مطالعه امکانسنجی» (طرح توجیهی) ندارند و اغلب به عمد آن را نادرست به کار می‌برند. غالبا خلاصه‌ای از وضع یک پروژه که برای تجهیزات یا انتخاب تکنولوژی ویژه‌ای تهیه می‌گردد، «مطالعه امکانسنجی» نامیده می‌شود. گاه برآوردهای تولید یا فروش، مبتنی بر به کارگیری تجربیات کشور در حال توسعه راه اندازی می‌شود، کوچکترین ارتباطی ندارد. از آنجا که این مطالعات، با عوامل محلی تولید غیرمرتبط و ناسازگار است، می‌تواند گمراه کننده بوده، منجر به استفاده غلط از منابع شود.
«مطالعه امکانسنجی» باید با عوامل تولیدی موجود، بازار محلی و شرایط تولید ارتباط داشته باشد و این امر مستلزم تحلیلی است که باید برحسب هزینه‌ها و درآمدها صورت پذیرد.
«مطالعه امکانسنجی» (طرح توجیهی) ممکن است مبتنی بر وضعیت بازار و یا متکی بر مواد اولیه باشد، به این معنی که ابتکاراتی که در «مطالعه امکانسنجی» به کار می‌آید یا برگرفته از تقاضای موجود و متکی بر آن است یا فرضی است و یا ناشی از وضعیت مواد اولیه است.
«مطالعه امکانسنجی» (طرح توجیهی) به خودی خود، یک هدف نیست؛ بلکه وسیله‌ای برای اخذ تصمیم درباره‌ی سرمایه‌گذاری است. این تصمیمات الزاما نباید موافق با نتایج حاصله از مطالعه باشد.
منبع:موسسه مطالعاتی سپینود شرق
### پایان خبر رسمی