، (اخبار رسمی): زبری سطح داخلی یک موضوع اختصاصی برای صنایع داروسازی، بیو-دارو و نیمه رسانا است، اما در صنعت شیمیایی نیز میتواند مورد استفاده قرار گیرد. کمیتبندی و شناسایی یک زبری سطح حداکثری برای جداره لوله داخلی، به منظور استفاده در خدمات سیال تاثیر-مستقیم، یک ضرورت در صنایع مذکور به حساب میآید.
زبری سطح داخلی یک موضوع اختصاصی برای صنایع داروسازی، بیو-دارو و نیمه رسانا است، اما در صنعت شیمیایی نیز می تواند مرود استفاده قرار گیرد. کمیت بندی و شناسایی یک زبری سطح حداکثری برای جداره لوله داخلی، به منظور استفاده در خدمات سیال تاثیر-مستقیم، یک ضرورت در صنایع مذکور به حساب میآید.
سیستمهای پایپینگ تاثیر مستقیم آن سیستمهایی هستند که سیال را در تماس مستقیم با محصول قرار میدهند.
نیاز برای جداره لوله داخلی به نسبت صاف پیش بینی میشود، به دلیل سه مسئله که عبارتند از:1. قابلیت تمیزکاری، قابلیت خشک کردن، 2. توانایی در جلوگیری از رشد بیوفیلم (هنوز این توانایی را نداریم) و بهبود توانایی در پاکسازی آن پس از وقوع، و 3، کاهش ترکها به سطح میکروسکوپیک، که در آن ذرات میکروسکوپیک قرار گرفته و در برخی نقاط وارد جریان سیال شده و به محصول آسیب میرسانند.
در ارتباط با مسئله اول، قابلیت تمیزکاری و خشک کردن در این مفهوم مشارکتی هستند. یعنی، برای این که یک سیستم کاملا از قابلیت تمیزکاری برخوردار باشد، باید به گونهای طراحی شود که هر گونه بستهای را حذف کند و شیب کافی برای حذف هر گونه مایع باقیمانده (قابل خشک کردن) را داشته باشد. نه تنها این مایع باقیمانده از دیدگاه باکتری یک آلودگی به حساب میآید، بلکه میتواند به دلیل هزینه بسیار بالای محصولات دارویی، هزینهبر باشد. در همین حال، استاندارد ASME-BPE معیاری برای شیب حداقل، deadleg حداکثر، نفوذ واشر، فرورفتگی واشر و بسیاری معیار دیگر برای طراحی سیستمهای پایپینگ بهداشتی با قابلیت تمیزکاری و خشک کردن، ارائه میکند.
در رابطه با مسئله دوم، بیوفیلم به یک جمعیت باکتری متشکل از سلولهایی گفته می شود که به عنوان میکروکولونی به یک سطح جامد متصل شدهاند.
عنوان یک مقاله که در سمپوزیم ASME-BPE در شهر کورک ایرلند در ژوئن سال 2004 توسط فرنک ریدوالد، مهندس فرآیند ارشد، ارائه شد. بدین قرار بود که آیا بیوفیلمهای میکروبی در صنعت داروسازی مسئله ساز هستند؟ در این مقاله او نتایج آزمایشی که به منظور شناسایی ارتباط نسبی بین تشکیل بیوفیلم، پرداخت سطح لوله و قابلیت تمیزکاری سطح جداره لوله صورت گرفته بود را تشریح میکند.
بیوفیلم با زوم 2000
یکی از چندین نتیجه جالب به دست آمده از این مقاله این است که سطح داخلی لوله میتواند بسیار صاف باشد. این محدوده بین 0.4Ra میکرومتر الی 1.RA میکرو متر است. (15.7 میکرو اینچ الی 58.8). این برداشت را دارد که وقتی ابزار لازم برای جلوگیری از آغاز بیوفیلم در جدارههای داخلی سیستمهای پایپینگ بهداشتی یا نیمه رسانا را نداریم، میتوانیم حذف و نابودی آن را در فرآیند تمیزکاری با شناسایی پرداخت سطح مناسب جدارههای لوله داخلی، تسهیل کنیم.
حداکثر پرداخت سطح در صنایع داروسازی و بیوداروسازی 25Ra میکرواینچ می باشد. در صنعت نیمه رسانا میانگین پرداخت سطح ها بین 7Ra الی 15Ra میکرو اینج است، به خصوص در سیستمهای تحویل گاز. در حالی که صنعت داروسازی به رشد باکتری و آلودگی مسری مربوط میشود، صنعت نیمه رسانا بیشتر بر روی آسیب محصول متمرکز است، در سطح میکروسکوپیک. این به مسئله 3 مذکور مرتبط میشود.
پرداخت کاری با استفاده از میدان مغناطیسی، (Magnetic Abrasive Finishing MAF)، شیوهای نو در پرداخت سطوح است. در فرایند MAF برادهبرداری به صورت مکانیکی بوده و از طریق سایش ابزار، که به صورت ذرات پودر ساینده است، روی سطح مورد نظر انجام میشود. نیروی مورد نیاز برای حرکت ابزار توسط میدان مغناطیسی که خود دارای حرکت نسبی با قطعه کار است تامین میشود.
این روش برای پرداخت قطعات فلزی غیر مغناطیسی و یا قطعات غیر فلزی قابل استفاده است. یکی از ویژگیهای خاص این روش توانایی انجام پرداخت کاری روی سطوحی از قطعه است که به دلیل شکل هندسی ابزارهای عادی نمیتوانند روی آن کار کنند. مانند لولههای با قطر کوچک و یا طول بلند. در این مقاله مکانیزم ساده MAF برای پرداخت کاری داخلی لولهها از جنس آلومینیوم 6061 شرح داده شده است. برای ایجاد میدان مغناطیسی از آهن رباهای دایمی از نوع Nd-Fe-B استفاده شده است. در آزمایشهای انجام شده تاثیر قدرت آهن ربا، مقدار پودر ساینده، زمان و نیز سرعت حرکت نسبی بر کیفیت سطح تولید شده مورد بررسی قرارگرفته اند. اثر قدرت میدان مغناطیسی مثبت بوده و باعث دستیابی سریع به صافی سطح بهتر خواهد شد. افزایش مقدار پودر ساینده تا زمانی که باعث تلاطم در آن نگردد تاثیر مثبت خواهد داشت. افزایش زمان فرآیند نیز تا حد مشخصی تاثیر مثبت در صافی سطوح داشته و پس از آن تاثیر قابل ملاحظهای نخواهد داشت. با افزایش سرعت حرکت نسبی نیز تا محدده خاصی تأثیر مثبت در نتیجه دیده میشود اما با گذر از این محدوده تأثیر افزایش سرعت عکس شده و روی نتایج فرآیند اثر نامطلوب خواهد داشت.
سندبلاست سطوح داخلی و بیرونی لوله
سندبلاست لوله به فرآیندی اطلاق میشود که به منظور حذف و برطرف کردن آلودگیهای سطوح فلزی و صیقلی کردن آنها انجام میگیرد. سطوح فلزی پس از تمیزکاری، رنگآمیزی میشود و سپس در موقعیت مورد نظر قرار میگیرد. به عبارت کلیتر، عملیات سندبلاست لوله، راهی برای دوام بخشیدن به سطوح خارجی و داخلی لولههای فلزی در مقابل عوامل خورنده و شیمیایی است. مهمترین لولههایی که باید مورد عملیات دقیق سندبلاست و رنگ آمیزی قرار گیرند، لولههای فلزی نفت و گاز هستند. اهمیت این لولهها در انتقال مواد و مشتقات نفتی است.
سندبلاست سطوح داخلی و خارجی لوله با استفاده از تجهیزات رایج سندبلاست انجام میگیرد. سندبلاست لوله به روش پاشش شن و یا ماس با دانه بندی مناسب، مطابق با استانداردهای سندبلاست و رنگ آمیزی قابل اجرا است. به طور کلی عملیات سندبلاست کل سطوح لوله را میتوان به روشهای زیر انجام داد:
• سندبلاست با استفاده از پاشش مستقیم ذرات شن و ماسه
• صیقلی کردن سطوح لوله با استفاده از تراشکاری (برای حذف ناصافیها و ناهمواریهای سطح)
• تمیزکاری سطوح با استفاده از دستگاههای سنگ زنی
• تمیزکاری لوله با استفاده از سنباده با درجه زبری متفاوت (از این روش برای کار در سطح محدود روی لوله استفاده میشود)
• سندبلاست سطوح لوله با استفاده از ساچمههای چدنی با قطر مشخص (ساچمههای کروی – ساچمههای نوک تیز)
• سندبلاست لوله با استفاده از روش جت پلاست (عملیات سندبلاست با فشار زیاد آب برای زدون اکسیدها فلزی سطح لوله)
برای سندبلاست سطوح داخلی و خارجی لوله به تجهیزاتی نظیر کمپرسور هوا، شیلنگ هوا، نازل سندبلاست، ماسه یا شن و مخزن ذخیره ماسه نیاز است. برای افزایش راندمان نهایی سندبلاست لولههای فلزی، جهت نازل و سطح باید در زاویه 45 درجه قرار بگیرد و از به کار بردن ماسههای نامناسب جداً خودداری شود. درجه صافی سطح، در نهایت با استفاده از دستگاههای صافی سنج تعیین میشود. پس از پایان عملیات سندبلاست لوله، سطح برای رنگ آمیزی آماده خواهد بود.
### پایان خبر رسمی