، تهران , (اخبار رسمی): دیورتیکولیت ممکن است در هر قسمتی از روده ایجاد شود اما از آنجایی که کولون سیگموئید مستعد ابتلا به دیورتیکولوز است احتمال بروز این بیماری در آن بیشتر است.
برای تشخیص بیماری دیورتیکولیت، پزشک پس از معاینه شخص و شناسایی علائم او معمولا انجام سیگموئیدوسکوپی یا کولونوسکوپی را تجویز می‌کند تا از طریق آن روده را مشاهده و ضایعات احتمالی را شناسایی کند
کولون سیگموئید قسمتی از روده بزرگ است، که وظایفی مختلفی را بر عهده دارد و وظیفه روده بزرگ هضم و جذب مواد از غذاهای هضم شده است. این قسمت از روده ممکن است، دچار بیماری‌های مختلفی شود که یکی از آنها دیورتیکولیت است.
کولون سیگموئید کجاست؟
روده بزرگ شامل چهار قسمت مختلف روده صعودی، کولون عرضی، روده نزولی و کولون سیگموئید است. این بخش بعد از روده نزولی و قبل از راست روده قرار داشته و شکلی S مانند دارد. این بخش از روده به کولون لگنی معروف است و علاوه بر وظیفه هضم و جذب آب، مواد مغذی و الکترولیت‌ها، وظیفه نگهداری از مواد هضم شده قبل از خروج از بدن را بر عهده دارد.
همچنین هنگام دفع این قسمت از روده تحت فشار قرار گرفته و به خروج مدفوع کمک می‌کند. اما در صورتی که فرد مبتلا به یبوست باشد، فشار زیادی به کولون سیگموئید وارد می‌شود که این فشار موجب بزرگ شدن و رشد دیورتیکول‌های پوشاننده سطح روده شده که در این حالت فرد مبتلا به بیماری بی خطر دیورتیکولوز می‌شود. اما در صورتی که این دیورتیکول‌ها ملتهب و عفونی شوند، فرد به بیماری دیورتیکولیت مبتلا خواهد شد. این بیماری ممکن است در هر قسمتی از روده ایجاد شود اما از آنجایی که کولون سیگموئید مستعد ابتلا به دیورتیکولوز است احتمال بروز دیورتیکولیت نیز در آن بیشتر از سایر نقاط روده است.
علائم دیورتیکولیت
این بیماری علائمی را ایجاد می‌کند که عبارتند از:
- تب
- درد شکم (پایین سمت چپ)
- تهوع، استفراغ
- تغییر در عادت روده (اغلب یبوست)
- خونریزی از مقعد یا خون در مدفوع (خون قرمز روشن)
برای تشخیص این بیماری، پزشک پس از معاینه شخص و شناسایی علائم او معمولا انجام سیگموئیدوسکوپی یا کولونوسکوپی را تجویز می‌کند تا از طریق آن روده را مشاهده و ضایعات احتمالی را شناسایی کند. همچنین در برخی موارد برای تشخیص دقیق‌تر انجام آزمایش خون و سی تی اسکن شکمی نیز پیشنهاد می‌شود.
درمان دیورتیکولیت
پس از مشخص شدن بیماری و تایید آن، به سبب عفونت و التهاب ایجاد شده پزشک مصرف آنتی بیوتیک خوراکی را تجویز می‌کند. البته همراه با مصرف دارو لازم است مقدار زیادی آب نیز نوشیده شود. در صورت پیشرفت بیماری و افزایش عفونت روده پزشک مصرف آنتی بیوتیک وریدی را توصیه می‌کند.
عوارض دیورتیکولیت
از عوارضی که بیماری دیورتیکولیت ایجاد می‌کند، می‌توان به این موارد اشاره کرد:
آبسه: در صورت تداوم عفونت دیواره روده سوراخ شده و عفونت در آن تجمع می‌کند، در نتیجه آبسه ایجاد می‌شود.
انسداد روده: ممکن است این عفونت موجب چسبندگی روده شود که انسداد آن را به دنبال دارد. این حالت منجر به مشکل در حرکات روده‌ای شده و می‌تواند به درد شکم، حالت تهوع و استفراغ منجر شود.
فیستول: ممکن است عفونت موجب بروز مسیری غیر طبیعی میان دو بافت از بدن شود، به این مسیر فیستول گفته می‌شود. فیستول موجب درد، یبوست و انسداد روده می‌شود. اگر فیستول در نزدیک بافت دیگری مانند مثانه رشد کند احتمال عفونت ادراری وجود دارد.
پریتونیت یا التهاب صفاق: صفاق بافتی در برگیرنده اعضای داخلی شکم است اگر این بافت ناشی از دیورتیکولیت دچار التهاب و عفونت شود، وضعیتی اورژانسی است. علائم پریتونیت شامل تب، تشنگی و عدم توانایی دفع مدفوع و گاز است.
پیشگیری از دیورتیکولیت
مصرف فیبر: رژیم کم فیبر موجب یبوست شده و خطر ابتلا به دیورتیکولیت را افزایش می‌دهد. از همین روی پزشکان برای جلوگیری از چنین بیماری‌ها مصرف کافی فیبر را توصیه می‌کنند. هر فردی به 21 تا 38 گرم فیبر در طول روز نیاز دارد. این حجم از فیبر را می‌توان با مصرف میوه‌ها و سبزیجات و یا مکمل‌های فیبر تامین کرد.
ورزش: انجام حرکات ورزشی و فعالیت بدنی موجب بهبود عملکرد روده و جلوگیری از یبوست می‌شود در نتیجه از این بیماری پیشگیری می‌شود. لازم است حداقل 30 دقیقه در روز فعالیت بدنی داشت.
کاهش مصرف گوشت: کاهش مصرف گوشت در جلوگیری از این بیماری موثر است. به جای گوشت می‌توان مصرف سبزیجات را جایگزین کرد.
پروبیوتیک: پروبیوتیک‌ها، باکتری‌های مفید و ضروری برای بدن هستند که می‌توانند به دستگاه گوارش در هضم راحت‌تر کمک کند. از منبع پروبیوتیک می‌توان به ماست اشاره کرد.
مصرف زیاد مایعات: مصرف کافی مایعات بدن را هیدراسیون کرده و در سلامت دستگاه گوارش موثر است.
### پایان خبر رسمی