، تهران , (اخبار رسمی): تیم ملی ایمارو و تیم ملی استریت فایتر توانست در مسابقات آسیایی بخش مبارزه ، کاتا ، شکستن اجسام سخت و ثبت رکورد مدال های رنگین به نام خود به ثبت برساند.
مسابقات آسیایی هنرهای رزمی کشور آذربایجان شهر نخجوان شهر شِرور در سال ۲۰۱۷ با کسب مدال های رنگین توسط تیم ملی ایمارو و استریت فایتر با موفقیت به پایان رسید.
مسابقات آسیایی هنرهای رزمی سال ۲۰۱۷ در کشور آذربایجان ، شهر نخجوان ، شهر شِرور با موفقیت اعضای تیم ملی ایمارو و استریت فایتر با کسب مدال های رنگین پایان یافت . تیم ملی ایمارو و استریت فایتر در گروه آقایان و بانوان بخش مبارزه (فایت) ، شکستن اجسام سخت ، کاتا و ثبت رکورد توانستند حکم قهرمانی و مدال های رنگین را از آن خود کنند. در این مسابقات گرندمستر حمید قلی زاده (بنیانگذار و ریاست ایمارو) با کسب مدال طلا ، کیوشی سید حسن طیبی (بنیانگذار و ریاست استریت فایتر و دبیر کل ایمارو) با کسب مدال طلا ، گرندمستر حسین قلی زاده (نایب ریاست ایمارو) کسب مدال طلا ، سرکار خانم تاپ مستر ستاره خراسانی زاده (نایب ریاست بانوان ایمارو) کسب مدال طلا ، تاپ مستر وحید قلی زاده (مشاور عالی ایمارو) کسب مدال طلا ، استاد سید حسام موسوی حسینی (ریاست کمیته هنرمندان استریت فایتر) کسب مدال نقره برگ زرینی در کارنامه سازمان جهانی ثبت رکورد هنرهای رزمی ایمارو و فدراسیون جهانی استریت فایتر . سازمان جهانی ثبت رکورد هنرهای رزمی ایمارو بنیان شده در سال ۲۰۰۵ میلادی و فدراسیون جهانی استریت فایتر بنیان شده در سال ۲۰۰۵ میلادی می باشند.
هنرهای رزمی : هنرهای رزمی به سیستم‌ها و سنت‌های مدونی از تکنیک‌ها و فنون مبارزه‌ای گفته می‌شود که با انگیزه‌ها و دلایل متفاوتی تمرین می‌شوند؛ برای رقابت در مسابقات، سلامتی بدنی و تناسب اندام، سرگرمی و تفریح و همچنین رشد و تعالی روحی، جسمی و معنوی. از معروفترین رشته های رزمی میتوان به کیک بوکسینگ، تکواندو، جودو، کاراته، بوکس، سامبو، ووشو، جوجیتسو، موای تای و استریت فایتر اشاره کرد. از دیدگاه سلاح، هنرهای رزمی را میتوان به سه گروه «با جنگ‌افزار»، «بدون جنگ‌افزار» و «با جنگ‌افزار و بی جنگ‌افزار» دسته‌بندی می‌شوند. نخستین، مهارت‌هایی چون تیراندازی با کمان، نبرد با نیزه، اسکریما و شمشیرزنی را شامل می‌شود و دومی یعنی رشته‌های مبارزهٔ بی جنگ‌افزار بر ضربات دست و پا یا گلاویزی ویژه شده و سومی به هنرهای رزمی اشاره دارد که علاوه بر مبارزهٔ بدون جنگ‌افزار، مبارزهٔ با جنگ‌افزار نیز وجود دارد. امروزه برخی مهارت‌های مبارزه با سلاح همچون کِندو (شمشیرزنی ژاپنی) و کیودو (تیراندازی با کمان ژاپنی) به عنوان یک رشتهٔ ورزشی تمرین می‌شوند و رشته‌های بدون جنگ‌افزار همچون جوجیتسو، کاراته، جودو، تکواندو، موای تای، ساندا، کالی اسکریما، کیک بوکسینگ، جوجیتسو برزیلی و بوکس نیز تمرین می‌شوند. هنرهای رزمی جوجوتسو که مادر بیشتر هنرهای رزمی ژاپنی است، ووشو یا کونگ‌فو چینی، آیکیدو و هاپکیدو و دی هان کیدو هم به عنوان هنرهای رزم هم با سلاح و هم بی سلاح تمرین می‌شوند. همچنین شکل‌های ساده شده‌ای از تای‌چی‌چوان، نوعی از ووشو که از ماهیت رزمی خود خارج شده، به‌طور گسترده‌ای برای حفظ سلامتی تمرین می‌شوند. جوجیتسو در گذشته تنها به شکل شیوهٔ جنگیدن و برای بالا بردن شانس آسیب ندیدن در مبارزه تمرین می‌شد و همگی بر پایهٔ دفاع از خود و حمله بود. در این سبک‌ها هیچ جایی برای ورزش و شادی بخشی وجود نداشت. با گذشت زمان هنرهایی همچون کودوکان جودو که بنیانگذار آن جیگیورو گانو بود از جوجوتسو پدید آمدند و برای ورزش و مسابقات و نه برای جنگ ویژه شدند. بسیاری از تکنیک‌ها و تمرینات رشته‌های مختلف رزمی مشابه است اما هر یک از آنها ترکیب مخصوصی از مهارت‌ها را در خود جای داده‌اند. برخی از آنها مثل کاراته بر حرکات پویا، دقیق و مستقیم تأکید دارند و برخی همچون آیکیدو تکنیک‌های نرم‌تر، آهسته‌تر و پیوسته‌تر را به کار می‌گیرند. هر یک از رشته‌های رزمی به میزان خاصی از توانایی‌های بدنی شامل قدرت بدنی، انعطاف‌پذیری (به‌ویژه در ناحیه لگن)، هماهنگی عضلات و استقامت نیاز دارد. در بخش ثبت رکورد میتوان به سازمان ایمارو اشاره کرد.
### پایان خبر رسمی