، تهران , (اخبار رسمی): یکی از پدیده های اجتماعی، پرخاشگری است که یک مسئله اجتماعی و یکی از موضوعات اساسی بهداشت روانی است و پژوهش‌ها نشان از شیوع و گسترش آن در جامعه ما دارد، هرچند رفتارهای پرخاشگرانه الزاما همیشه با ارتکاب جرم همراه نیست، اما پرخاشگری و خشونت، افراد را ناخواسته در شرایط خطرزا قرار می‌دهد.
به گزارش اخبار رسمی به نقل از روابط عمومی نیروی انتظامی ،مصطفی آب روشن ،جامعه‌شناس و عضو انجمن جرم‌شناسی ایران با اعلام این خبر گفت : یکی از پدیده های اجتماعی، پرخاشگری است که یک مسئله اجتماعی و یکی از موضوعات اساسی بهداشت روانی است و پژوهش‌ها نشان از شیوع و گسترش آن در جامعه ما دارد، هرچند رفتارهای پرخاشگرانه الزاما همیشه با ارتکاب جرم همراه نیست، اما پرخاشگری و خشونت، افراد را ناخواسته در شرایط خطرزا قرار می‌دهد؛ گسترش خشونت بیش از همه به آموزش، فرهنگ، محیط زندگی و سیستم ارزشی و اخلاقی جوامع بستگی دارد، خشونت یک رفتار ضد اجتماعی است که کارکرد نظام اجتماعی را دچار اخلال می‌کند.
وی افزود: خشونت‌ورزی در گروه‌های کج‌رو از ابزارهای رسیدن به اهداف بزهکارانه تلقی می‌شود و این افراد احساس تنفر را عامل ارتقاء خود تلقی می‌کنند. به‌طور معمول کینه، حسادت و خشونت‌ورزی پاسخ به تحقیرهایی است که افراد ازسوی دیگران دریافت می‌کنند، بدیهی است که بخشی از رفتارهای خشونت‌آمیز در فرایند اجتماعی شدن آموخته می‌شوند و طی فرایند نمونه‌سازی رفتاری، تبدیل به الگوهای رفتاری می‌شود.
آب روشن ادامه داد: کودکانی که در بسترهای خشونت‌آمیز زندگی می‌کنند، از راه یادگیری به این باور می‌رسند که این شیوه رفتاری عادی و پسندیده است؛ به عبارتی کودکان بیش از آنکه از گفتارهای نصیحت‌گونه والدین تأثیر بپذیرند، از کردار و رفتارهای خشونت‌آمیز آنان الگو‌پذیری می‌کنند و می‌آموزند که خشونت یکی از راه‌های مؤثر دستیابی به اهداف شخصی یا کنترل دیگران است.
این عضو انجمن جرم‌شناسی ایران ادامه داد: در جوامعی که افراد دائما ناکامی را تجربه می‌کنند، خشونت‌ورزی امری بدیهی به‌نظر می‌رسد. ناکامی از متغیرهایی است که شخص را از رسیدن به هدف باز می‌دارد یا عاملی است که باعث تجربه تلخ شکست می‌شود که به‌طور طبیعی می‌تواند زمینه‌های پرخاشگری را فراهم کند. درواقع اکثر خشونت‌ها نتیجه وضعیتی است که محیط زندگی بر شخص تحمیل می‌کند، به عبارتی انسان مدام در مبارزه‌ای دائمی با متغیرهای بیرونی است که بر تفکر، رفتار و واکنش‌های او اثر می‌گذارد و خشونت پیامد وضعیتی است که از منظر شخص، نامتعارف و غیرقابل تحمل تلقی می‌شود.
آب روشن افزود: برخی از باورهای نادرست فرهنگی و انتظارات جنسیتی، مردان را در شرایط دشواری قرار می‌دهد که احساس شرم و ناتوانی از انتظارات غیرقابل تحقق، به افزایش پرخاشگری در پسران و مردان منجر می‌شود، ناگفته نماند افرادی که در دوره کودکی و در روند اجتماعی شدن شاهد رفتارهای پرخاشگرانه بوده‌اند یا خشونت جسمی و رفتاری را تجربه کرده‌اند.
این جامعه‌شناس و عضو انجمن جرم‌شناسی ایران در پایان گفت: به‌طور معمول این شیوه رفتاری را به‌عنوان رفتاری پسندیده در شرایط بحرانی انتخاب می‌کنند؛ زیرا فرزندان بیش از آنکه به گفتار والدین توجه کنند، کردار آنان را به‌عنوان شیوه درست رفتاری، الگوی عمل خود قرار می‌دهند، متأسفانه برخی از افراد، پرخاشگری و رفتارهای ناهنجارانه را نه‌تنها مذموم و زشت نمی‌شمارند، بلکه آن را تشویق و نشانه اقتدار فرد تلقی می‌کنند.
### پایان خبر رسمی