، تهران , (اخبار رسمی): با پیدایش شبکه‌های اطلاعاتی فوق سریع، مانند ۵G ، اطلاعات جمع‌آوری شدۀ بیشتری مخابره خواهد شد که این امر می‌تواند مراکز داده را تحت فشار قرار دهد.
به گزارش اخبار رسمی به نقل از آی‌اوتی‌تی iott، طبق پیش‌بینی شرکت اینتل، تا سال ۲۰۲۰، هر کاربر معمولی اینترنت روزانه ۱٫۵ گیگابایت ترافیک مصرف خواهد کرد و مصرف روزانۀ ترافیک ویدئویی به یک پتابایت خواهد رسید. حجم وسیعی از داده‌ها توسط اتومبیل‌های خودران، وسایل الکترونیکی قابل حمل و دستگاه‌های اینترنت اشیا تولید خواهد شد.
روزبه‌روز اطلاعات بیشتری جمع‌آوری شده و به‌سرورهای پرسرعت در دیتاسنترهای عظیم فرستاده می‌شوند تا تحلیل شده و قابل فهم شوند. این تجزیه و تحلیل با بهبود روند تشخیص تصویر و صدا، رویای اتومبیل های خودران را به واقعیت بدل خواهد کرد.
بر اساس این گزارش، با پیدایش شبکه‌های اطلاعاتی فوق سریع، مانند ۵G ، اطلاعات جمع‌آوری شدۀ بیشتری مخابره خواهد شد که این امر می‌تواند مراکز داده را تحت فشار قرار دهد. در راستای مدیریت داده‌های بیشتر، طراحی سرورها درحال تغییر است؛ و فناوری‌های توان عملیاتی، مانند Gen-Z و فیبرهای نوری، میزان تأخیر را کاهش خواهند داد.
در کنگرۀ جهانی موبایل (MWC) که اخیرا برگزار شد، رایانش لبه‌ای یکی از موضوعات عمدۀ مطرح شده درمیان فراهم‌کنندگان زیرساخت بود. رایانش لبه‌ای دربردارنده پردازشهایی اندک در سرورهای واسطه یا لبۀ شبکه‌هاست. این رایانش می‌تواند بدون تحمیل بار اضافه به سرورهای شبکۀ اصلی، پاسخدهی خدمات تلفن همراه را سرعت بخشد.
رایانش لبه‌ای همچنین می‌تواند به صورت آنی داده‌ها را تحلیل کند تا اطمینان حاصل شود که اطلاعات بی استفاده دور ریخته شده و تنها اطلاعات مفید به سرورهای شبکۀ اصلی می‌رسند. همچنین، رایانش لبه‌ای درحال ورود به عرصۀ مجازی‌سازی است؛ فرایندی که بار اطلاعاتی را در بسته‌های کوچک‌تر قرار می‌دهد و مجدداً از مسیرهای مختلف، به سرورهای درست می‌فرستد تا در آنجا مدیریت شوند.
در MWC، شرکت‌های زیادی ایده‌های جدید و محصولات خود درمورد رایانش لبه‌ای را به نمایش گذاشتند. اکثر فروشندگان هدفی مشترک داشتند: کنترل بهتر جریان اطلاعات و درک بهتر داده‌ها، به ویژه با جمع‌آوری داده‌های بیشتر توسط دستگاه‌های اینترنت اشیا.
شرکت HPE(Hewlett Packard Enterprise) جدیدترین نسل سرورهای اینترنت اشیای خود موسوم به Edgeline را به نمایش گذاشت؛ سرورهایی که شبیه سرورهای Proliant این شرکت بوده اما جمع و جورترند. این سرورها بر روی لبۀ شبکه قرار می‌گیرند و قادرند داده‌ها را پیش از ارسال به سرورهای مرکزی واقع در مراکز داده، تحلیل کنند. سرورهای مذکور می‌توانند بسته‌های داده را در لبۀ شبکه مجازی‌سازی کنند؛ فرایندی که باعث استفادۀ بهتر از منابع محاسباتی می‌شود.
برای مثال، سرورهای Edgeline می‌توانند تسک‌های رایانشی تلفن همراه، مانند پاسخ دادن به پُست‌های فیس بوک یا درخواست های جستجوی اینترنتی، را در لبۀ شبکه انجام دهند. فعالیت‌های اطلاعاتی سخت‌تر مانند تشخیص تصویر را می‌توان به شبکۀ اصلی مرکز داده، که تسک‌های یادگیری ماشینی را مدیریت می‌کند، ارجاع داد.
اخیرا شرکت Dell ، سرورهای Edge Gateway 3000 خود برای کاربردهای مختلف اینترنت اشیا را به نمایش گذاشت. این سرورها می‌توانند داده‌ها را در همان نقطۀ جمع‌آوری، تحلیل و آن‌ها را به مرکز داده‌ها ارسال کنند. سرورهای فوق از جدیدترین تراشه‌های Atom شرکت اینتل که تا سقف ۱۶ هسته را درخود جای می‌دهند، استفاده می‌کنند.
مدل ۳۰۰۱ این سرورها مخصوص اتوماسیون صنعتی و مدیریت انرژی است؛ مدل ۳۰۰۲ مخصوص حمل و نقل و لجستیک است و در وسایل نقلیۀ سنگین، مانند کامیون‌ها، جای می‌گیرد؛ و مدل ۳۰۰۳ نیز برای پخش و استریم ویدئو و کاربردهای فروشگاهی طراحی شده است.
این سرورها از تراشه‌های Xeon-D یا Atom شرکت اینتل که در نمایشگاه MWC توسط شرکت تولیدکننده به نمایش گذاشته شده بود، استفاده می‌کنند. این تراشه‌ها برای استفاده در سرورهای لبه‌ای و تجهیزات شبکه ساخته شده‌اند و به اندازۀ تراشه‌های Xeon E5 به‌کاررفته در سرورهای اصلی مراکز داده قدرتمند نیستند.
شرکت Ubuntu نیز چند طرح جدید روتر را با قابلیت پردازش لبه‌ای به نمایش گذاشت. این روترها از سیستم Snappy Core شرکت Ubuntu استفاده کرده و می‌توانند آن را درجهت پردازش لبه‌ای به‌کار ببرند. این روترها به خودی خود سرور هستند و بار سرورهای بسیار پیشرفته را نیز کاهش می‌دهند. «اسنپ‌های» شرکت Ubuntu (که مانند اپلیکیشن هستند) را می‌توان برای انجام فعالیت‌های خاص پردازش لبه‌ای تنظیم کرد.
نمونۀ اولیۀ جالب دیگری که در غرفۀ Ubuntu به نمایش گذاشته شده بود، نوعی سرور ARM بود که پردازش لبه‌ای را برای شبکه‌های ۵G انجام می‌داد. این سرورهای ARM دارای تراشه‌های ۶۴ بیتی Cavium ThunderX2 هستند که هم‌اکنون هم در تجهیزات شبکه به‌کار می‌روند هم می‌توانند به منظور پردازش لبه‌ای قدرتمندتر، به عنوان تراشه‌های سرور کم‌مصرف نیز به‌کار روند.
برای پردازش لبه‌ای، وجود CPUهای قدرتمند لازم نیست، اما تراشه‌ها می‌بایست بتوانند مجموعه داده‌های بزرگ را تطبیق دهند و از انجام مناسب فرایند مجازی‌سازی و هدایت مجدد این مجموعه‌ها اطمینان حاصل کنند. تراشه‌های سرورهای ARM می‌توانند با استفاده از معماری ۶۴ بیتی ARMv8، که توسط تولیدکنندگان تراشه‌ای مانند Cavium استفاده شده است، داده‌ها را مجازی کنند.
پردازش لبه‌ای برای اتومبیل‌های خودران نیز مهم خواهد بود. چشم‌انداز نهایی این است که اتومبیل‌های خودران بتوانند به سرورهای فوق سریع در فضای ابری متصل شوند تا تصاویر را تشخیص دهند، نقشه ترسیم کنند و تصمیمات بهتری برای رانندگی بگیرند. هرچند ممکن است برقراری چنین ارتباطاتی همواره میسر نباشد؛ و این همان جایی است که پردازش لبه‌ای در اتومبیل‌های خودران وارد عمل خواهد شد.
شرکت‌های اینتل و Qualcomm درحال تهیۀ مدارهایی منحصربه‌فرد برای مدیریت پردازش لبه‌ای در اتومبیل‌های خودران هستند. اینتل به منظور مدیریت تسک‌های خاص، FPGAها (آرایه گیت‌های قابل برنامه‌ریزی) را در اتومبیل‌های خودران قرار می‌دهد؛ درحالی‌که Qualcomm بر پردازنده‌های سیگنال دیجیتال اتکا می‌کند. به گفتۀ ونکاتا رنداچینتالا ، رئیس بخش کسب و کارهای Intel Client و اینترنت اشیا و گروه معماری سیستم شرکت اینتل : « FPGAها و اجزای دیگر، بخش‌هایی کلیدی برای اتومبیل‌های خودران و زیرساخت انعطاف پذیر ۵G محسوب می‌شوند».
پردازش لبه‌ای همچنین درحال تبدیل شدن به اولویتی برای ارائه‌دهندگان خدمات مخابراتی است که به دنبال راه‌هایی برای افزودن انعطاف پذیری به خدماتی هستند که به مشتریان خود ارائه می‌دهند. به عنوان مثال، شرکت مخابراتی SK Telecom (که درحال آزمایش نخستین عرضۀ فناوری ۵G در کرۀ جنوبی است) نیز در مجازی‌سازی داده‌ها و شبکه‌های رادیویی خود به سراغ پردازش لبه‌ای رفته است.
### پایان خبر رسمی