، تهران , (اخبار رسمی): جاشوا اسمیت یک مینیاتوریست و هنرمند استرالیایی است که دنیای پیچیده‌ی زندگی را در قالب‌های بسیار کوچک می‌سازد. کار وی، مشاهدات شگفت انگیز او از جزئیاتی که نمی‌بینیم را به نمایش می‌گذارد.
اسمیت با استعداد بی نظیر خود در خلق تصویرهای مفهومی و فانتزی، بر روی مدل‌سازی تمرکز کرده و از همه مهارت‌های هنری و صنعتی خود در ساخت ماکت استفاده کرده است
همیشه ماکت‌های معماری معمولی جنبه‌های بسیار مهمی اعم از شهر خاکستری، زنگ زدگی و رسوبات حاصل از آلودگی را نادیده می‌گیرند؛ اما اسمیت به وسیله سیگار و هنر گرافیتی، جزئیات رئالیسم زیادی را در مقیاس 1:20 ساخته است.
اسمیت که حدود یک دهه در حال ساخت و تولید مجموعه‌ای از مدل بوده است، اخیراً تصمیم به کنار گذاشتن هنر گرافیتی استنسیل (Stencil) گرفته است. وی با استعداد بی نظیر خود در خلق تصویرهای مفهومی و فانتزی، بر روی مدل‌سازی تمرکز کرده و از همه مهارت‌های هنری و صنعتی خود در ساخت ماکت سازی استفاده کرده است. در ادامه خلاصه‌ای از نحوه‌ی مدل سازی اسمیت را برای شما قرار داده‌ایم. توضیحاتی که اسمیت در مصاحبه کوتاهی عنوان کرده است.
خلاصه‌ای از فرآیند مدل‌سازی خودتان را برای ما شرح دهید؟
ابتدا ساختمانی که می‌خواهم مدل آن را بسازم، از طریق مشاهده حضوری یا گوگل مپ ناظر استفاده می‌کنم تا نمای ساختمان را مشاهده کنم. از آن لحظه مهندسی معکوس را آغاز کرده و آن را جزء به جزء (شامل: درب، پنجره، خیابان، جعبه برق و ...) لیست می‌کنم. سپس تصمیم می‌گیرم که از کدام متریال برای کدام مؤلفه بهره ببرم. به عنوان مثال از کارت‌های چین دار در ساخت درب کرکره‌ای پارکینگ، متریال MDF برای ساخت دیوارها، رنگ و پاستل و گچ برای جزئیات دیگر استفاده می‌کنم. در این مرحله شروع به ساخت و نصب جزئیات واقع گرایانه مانند: تیر چراغ برق، و سیم کشی‌های الکتریکی داخل و خارجی کرده تا کل فضا طبیعی جلوه دهد.
در چه مقیاسی کارهای خود را می‌سازی؟
من پس از آزمون و خطاهای فراوان بهترین مقیاس را در 1:20 دیدم. زیرا این عدد هم جزئیات را به حد کافی به نمایش می‌گذارد و از بزرگ‌تر بودن بیهوده اندازه و مصرف بیش‌تر متریال می‌کاهد. برای بدست آوردن مقیاس مناسب ابتدا جزئیاتی مانند درب و پنجره را در فتوشاپ ترسیم می‌کنم و سپس آن را چاپ کرده و بر روی حجم کلی قرار می‌دادم تا کیفیت کار نهایی را بسنجم. رنگ اسپری، رنگ اکلیریک و گچ از موادی بود که در زیباسازی و جزئیات طبیعی مورد استفاده قرار می‌گرفت.
مدت زمان شروع و اتمام آثار شما چقدر بود؟
بستگی به ساختمان داشت. یک مدل کوچک با جزئیات کم چند روز زمان می‌برد. طولانی‌ترین کار من هم یک مونوکلون مینیاتوری بود که سه ماه به طول انجامید. به طور متوسط 6 الی 7 روز در هفته کار می‌کردم، و حداقل بین 8 الی 16 ساعت برای ساخت آن زمان گذاشتم.
تا حالا به این موضوع فکر کردید که معماری شوید؟
این موضوعی بود که در هنگام ورود به دانشگاه فکر من را مشغول کرده بود. آن موقع به اشتباه تحت تصور این موضوع قرار گرفته بودم که اگر به عنوان یک معمار کار می‌کردم، مجبور بودم ساختمان‌هایی طراحی و اجرا کنم که به دلیل محدودیت‌های اجرایی سرپا بمانند و از خلاقیت‌های نامتعارف خودم استفاده نکنم (آن زمان به این موضوع پی نبردم که راه حل سازه‌ای بیش‌تر جزء وظایف مهندسان سازه است). به همین دلیل تصمیم گرفتم در رشته طراحی گرافیک به تحصیل بپردازم. ابتدا مدل‌های میناتوری من در کنار نمایش آثار هنری مورد استفاده قرار می‌گرفت. اما به دنبال این هستم که برای شرکت‌های معماری مدل بسازم.
### پایان خبر رسمی