، تهران , (اخبار رسمی): موضوع تجدید حیات کارت سوخت و اقدام شایسته دولت در ایجاد امکان تبدیل کارت بانکی به کارت سوخت در روزهای اخیر موجب شکل گرفتن پاره‌ای پرسش‌ها شده، از جمله اینکه در چه موارد دیگری می‌توان جلوی اتلاف منابع و هزینه‌ها را گرفته و از امکانات و زیرساخت‌های موجود استفاده بهینه کرد؟
تمدید تاریخ انقضای کارت‌های بانکی علاوه بر کاهش هزینه بانک‌ها و مشتریان، موجب پیشگیری از خروج منابع ارزی خواهد شد
طرح موضوع تجدید حیات کارت سوخت و اقدام شایسته دولت در ایجاد امکان تبدیل کارت بانکی به کارت سوخت در روزهای اخیر موجب شکل گرفتن پاره‌ای پرسش‌ها شده، از جمله اینکه در چه موارد دیگری می‌توان جلوی اتلاف منابع و هزینه‌ها را گرفته و از امکانات و زیرساخت‌های موجود استفاده بهینه کرد؟ این موضوع با توجه به شکل‌گیری تحریم‌های یک‌جانبه اهمیت بیشتری یافته است.
هفته‌های گذشته برخی اخبار حاکی از تلاش برای ایجاد ارتباط بین کارت‌های بانکی و کارت سوخت بود؛ این اقدام فارغ از مباحث مربوط به موضوع سوخت از یک‌سو باعث خشنودی بسیاری از افرادی شده که همواره بر لزوم پرهیز از اسراف در استفاده از منابع تاکید داشته‌اند. از نظر این افراد همان‌گونه که کاهش مصرف سوخت، کاغذ، آب، برق، و بسیاری از منابع ثمرات مشخص اقتصادی و اجتماعی دارد، باید از زاویه مسئولیت‌های اجتماعی نیز به آنها توجه کرد و شروع چرخه بی‌اعتنایی به استفاده بهینه از منابع در یک محل، موجب تشویق سایر افراد برای ورود به چرخه مصرف و درافتادن به گرداب مصرف‌زدگی خواهد شد.
یکی از نتایج ایجاد محدودیت‌هایی همچون تحریم‌های یک‌جانبه، نگاه به درون و تلاش برای کاهش وابستگی به محصولات سایر کشورها است. در این میان از چند هفته پیش موضوع تمدید تاریخ انقضای کارت‌های بانکی مطرح شده که تصویب و عملی شدن آن علاوه بر کاهش هزینه بانک‌ها و مشتریان، موجب پیشگیری از خروج منابع ارزی برای تهیه این نوع کارت‌ها خواهد شد. گرچه باید از مسئولان و برنامه‌ریزان پرسید چرا در طی سال‌های گذشته اقدامی برای ایجاد خط تولید این نوع کارت‌ها و بی نیازی از خارج نشده است؟ و چرا با وجود وابستگی، همه بانک‌ها در مسابقه‌ای بی پایان همه انواع کارت‌های بانکی و کارت هدیه و . . . را با گشاده دستی تولید و وارد چرخه مصرف کرده‌اند؟ چرا این نوع خدمات چنان کم هزینه انجام شده که مشتریان بانک نیز تشویق به حفظ و نگهداری مناسب کارت‌های بانکی و استفاده حداکثری از آنها نمی‌شوند؟ و ده‌ها پرسش دیگر.
اینک باید شرایط پیش آمده را غنیمت دانست و برخی اشتباهات گذشته را جبران کرد. و نخستین گام آنکه بدانیم باید برای حفظ منابعی که در اختیار داریم تلاشی سخت را در پیش بگیریم چنانکه حتی در صورت رفع محدودیت‌ها هم تمایلی برای اسراف در به کارگیری آنها ایجاد نشود. باید بیاموزیم که اگر امکان پرداخت هزینه‌های استفاده از برخی منابع را در اختیار داریم، مجوز اسراف در مصرف نداریم. باید تمرین کنیم که چگونه در مصرف هر چیز نگاهی فراتر از نیاز و خواست شخصی را هم مداخله دهیم، و در یک کلام بیاموزیم که زمانه ریخت و پاش به سر آمده و لازم است تدبیر و حکمت را در چگونگی استفاده از همه انواع منابع به کار بگیریم.
مهران امیری - مدیر ارشد فناوری شتابدهنده نوتاش
### پایان خبر رسمی