، (اخبار رسمی): هیچ نظریه موافقی در مورد اینکه چرا برخی از کودکان کم بینا به رفتارهای کلیشه ای می پردازند، وجود ندارد، که گاهی اوقات در کودکان با انواع ناتوانی های دیگر نیز دیده می شود
همانطور که کودک شما به سنین کودکی می‌رود، ممکن است رفتارهای جدیدی را مشاهده کنید، اما این رفتارها با توصیف مهارت‌های رشد نمی‌کند. هر چی هستن مشکل ساز میشن. در ابتدا ممکن است رفتارها خیلی مهم به نظر نرسند و در واقع برخی از آنها برای مدت کوتاهی مورد توجه قرار گرفته و سپس ناپدید شوند. به نظر می رسد که اقوام، همسایه‌ها، دیگر والدین و کارکنان مهدکودک از این رفتارهای «مشکل» جدید شگفت زده نشده اند و احتمالاً شما این نظرات را خواهید شنید.
چرا کودکان نابینا یا کم بینا این رفتارهای تکراری را نشان می دهند؟
هیچ نظریه موافقی در مورد اینکه چرا برخی از کودکان کم بینا به رفتارهای کلیشه ای می پردازند، وجود ندارد، که گاهی اوقات در کودکان با انواع ناتوانی های دیگر نیز دیده می شود. یک نظریه این است که ممکن است کودک به اندازه کودکان بینا از محیط اطراف تحریک نشود. از آنجا که او نمی تواند همه چیزهایی را که یک نوزاد بینا می بیند ببیند، او به دنبال تحریک از درون خود است. نظریه دیگر این است که برخی از کودکان کم بینا با اسباب بازی بازی نمی کنند یا مانند کودکان بینا اجتماعی نمی شوند، بنابراین رفتارهایی که همه نوزادان هر از گاهی انجام می دهند بیشتر به یک عادت تبدیل می شود. هنگامی که این اتفاق بیفتد، تغییر یا تغییر جهت دادن رفتار و کمک به کودک برای یادگیری روش‌های قابل قبول اجتماعی برای ابراز هیجان یا خستگی دشوار است.
چه کاری می توانید برای کمک به فرزندتان در تغییر رفتار کلیشه ای انجام دهید
بیشتر مردم رفتاری را انجام می دهند که خود تحریک کننده است و بدون فکر کردن انجام می دهند - زانوهای خود را تکان می دهند، بند انگشتان خود را ترک می دهند، موهای خود را می چرخانند، یا مکرر روی خودکار کلیک می کنند. مردم زمانی که بی حوصله، عصبی یا نگران هستند این کار را انجام می دهند. اغلب ما متوجه نمی‌شویم که این رفتارها را نشان می‌دهیم، و دیگران نیز ممکن است این رفتارها را نداشته باشند، زیرا در دسته «از نظر اجتماعی قابل قبول» قرار می‌گیرند. اما رفتارهای کلیشه ای که برخی از کودکان کم بینا انجام می دهند، از نظر اجتماعی قابل قبول نیستند و ممکن است توسط بسیاری از مردم بسیار غیر عادی تلقی شوند. ممکن است همکاری با فرزندتان برای جایگزینی آن رفتار با رفتار دیگری که از نظر اجتماعی قابل قبول تر است، مفید باشد.
نوزادان به فعالیت بدنی لذت بخشی نیاز دارند. یکی از راه‌های تغییر رفتار کلیشه‌ای کودکتان این است که به او کمک کنید تا به روش‌های قابل قبولی تحریک شود. به عنوان مثال، هنگامی که او را با انواع اسباب‌بازی‌ها آشنا می‌کنید، به او دلیلی بدهید تا از بدنش، به‌ویژه دست‌هایش برای کشف و بازی با این اشیاء جدید استفاده کند. هنگامی که او درگیر یک فعالیت محرک می شود، کمتر به فکر تکان دادن چشم ها یا تکان دادن سرش می افتد. تمرکز مجدد توجه کودک از رفتار کلیشه ای به یک فعالیت متفاوت و لذت بخش می تواند به او کمک کند تا او را از آن عادت جدا کنید. اسباب‌بازی‌ها تنها مزاحم حواس‌پرتی نیستند – ممکن است با هم آهنگی بخوانید، او را قلقلک دهید یا پتی کیک بازی کنید.
سعی کنید اگر کودک خود را در حال انجام رفتارهای خودتحریکی می‌بینید، او را سرزنش نکنید. او ممکن است به سرعت یاد بگیرد که با این کار می تواند توجه شما را جلب کند، حتی اگر منفی باشد. در عوض، سعی کنید رفتار او را تغییر دهید.
به یاد داشته باشید که وقتی کودکتان برای نوازش اسب در باغ وحش منتظر نوازش اسب خود است، مثلاً وقتی تکان نمی‌خورد یا چشمانش را تکان نمی‌دهد، او را تحسین کنید. او را در آغوش بگیرید و به او بگویید که از این که او منتظر نوبتش است افتخار می کنید، راه خوبی برای تقویت این رفتار است.
همانطور که کودک شما نسبت به سایر کودکان آگاه تر می شود، به او بگویید که اکثر دیگران عادتی را ندارند که شما می خواهید او را ترک کنید. به او اجازه دهید به طریقی بداند که او را عصبانی یا خجالتی نکند که دیگران چگونه به رفتار او پاسخ می دهند. «دختر کوچکی در جعبه شنی وجود دارد که ترسیده به نظر می رسد، زیرا شما دستان خود را به اطراف تکان می دهید. اگر آنها را ثابت نگه دارید، او ممکن است بیاید و با شما بازی کند." درک اینکه دیگران چگونه آنها را درک می کنند برای کودکان خردسال دشوار است، بنابراین ممکن است فرزند شما برای این نوع بازخورد آماده نباشد.
### پایان خبر رسمی