، قم , (اخبار رسمی): جاودانگی روان یا شرح بقاء النفس بعد فناء الجسد، دفتری است در اثبات تجرد و بقای نفس ناطقه بعد از فنای جسد بر اساس اسلوب حکمای اسلام. شارح این رساله مقاصد خواجه نصیر را توضیح داده و مقدمه‌ای مبسوط بر آن نگاشته که در بردارنده تاریخ دیدگاه‌های نحله‌های فلسفی درباره ماده و نفس است.
کتاب «شرح بقاء النفس بعد فناء الجسد» که شرحی مبسوط است و در سال ۱۳۴۰ هـ. ق. با شیوهای امروزین به انجام رسیده، و اصل آن از آثار فیلسوف و متکلم برجسته، خواجه نصیرالدین طوسی متوفی به سال ۶۷۳ هجری است که در موضوع مهم «بقاء النفس بعد فناءالجسد» نگارش یافته است.
از شاگردان خواجه نصیرالدین طوسی می‌توان از قطب الدین شیرازی، نظام نیشابوری و علامه حلّی ملقب به استادِ بشر، نام برد. اروپاییان او را در چنان جایگاهی قرار داده‌اند که هیچ فیلسوفی در شرق به آن نمی‌رسد و تا آن‌جا پیش رفته‌اند که برای پاسداشت خدمات علمی- انسانی او کوهی را در کره ماه به اسم او نام گذاری کرده‌اند.
شرح این رساله به قلم عالم بزرگ، شیخ عبدالله زنجانی، صاحب کتاب تاریخ القرآن است که در آن مقاصد خواجه نصیر را توضیح داده و مقدمه‌ای مبسوط بر آن نگاشته که در بردارنده تاریخ دیدگاه‌های نحله‌های فلسفی درباره ماده و نفس است. در این نوشتار او با توجه به نظرگاه خود به شرح می‌پردازد.
برخی از تعلیقاتِ تاریخی، دینی و فلسفی این نوشتار به قلم علامه حکیم، هبةالدین حسینی شهرستانی، وزیر سابق معارف عراق است.
جاودانگی، یگانه پرسشی است که از بامداد فکر بشری تا کنون محل نزاع و البته نگرانی پنهان و آشکار آدمی بوده که خود را در برابر جهانی به غایت رازناک یافته است. این مساله را می‌توان فصل مشترک میان اندیشمندان تمامی دوران‌ها دانست، مساله‌ای که بشر کوشیده پاسخی قطعی برای آن بیابد.
در هیچ دوره‌ای نیست که دانشمندان و فلاسفه به این مهم توجه نکرده و ماحصل اندیشه خود را در قالب نوشته‌ای ارایه نکرده باشند؛ حال خواه آن نوشتار در فضایی آکنده به روایح دینی – الهیاتی شکل گرفته باشد، و خواه فارغ از آن‌ها، از فردیت آن اندیشمند بر آمده باشد، که البته این اخیر بس نایاب است. بسیاری آثار ادبی و الهیاتی و فلسفی و عرفانی حول این محور به تکاپو پرداخته‌اند و همگی تصویری از سرانجام انسان و پیش از آن چیستی او ارایه کرده‌اند.
سهم فرهنگ ما در پاسخ به این پرسش همیشگی چه بوده و آیا ما به عنوان وارثین این فرهنگ توانسته‌ایم از دستاورد نیاکان‌مان بهره‌برداری کنیم؟ و آیا آن‌قدر آثار برجامانده را کاویده‌ایم که بتوانیم به راحتی اندیشه‌هایی را که در زمان کنونی تولید می‌شوند، درک و هضم کنیم؟
کتاب حاضر که برگردان رساله‌ای از خواجه نصیرالدین و نیز ترجمه شرح آن به قلم عبدالله زنجانی است، بر سر این پرسش شکل گرفته و می‌کوشد پاسخی ارایه دهد و می‌کوشد تا شاید بتواند راهی برای اندیشندگی فرهنگی بگشاید و گامی در احیای آثاری بردارد که چونان گوهرهایی سفته از روان نیک‌مردانی‌اند که عمر خود را بر سر اندیشه‌ورزی صرف کرده و آثاری بسیار بر آورده‌اند.
بیان رابطه میان نفس و بدن پایه و اساس بسیاری مسائل و اهم آن‌ها معاد، واقع می‌شود. معاد جسمانی هم تنها از این منظر قابل بیان است، چنان‌که خواجه در کتاب تجرید الاعتقاد در هنگام اثبات معاد جسمانی مشی کرده و علامه حلّی در شرحش تاریخچه‌ای از اقوال در این‌باره را باز می‌گوید.
علاقه مندان جهت دسترسی و خرید کتاب جاودانگی روان (پایداری و مانائی روان بعد از جدائی از بدن) می‌توانند به سایت فروشگاه اینترنتی انتشارات آیت اشراق به آدرس ayateeshraq.com مراجعه فرمایند.
### پایان خبر رسمی