، تهران , (اخبار رسمی): معماری دومینیکا نیز تحت تأثیر الگوهای آب و هوای دریای کارائیب قرار گرفته است. دومینیکا از طوفان‌های منطقه مصون نیست و هر سال تحت تأثیر یک فصل بارانی قرار می‌گیرد، بنابراین خانه‌ها برای به حداقل رساندن اثرات این بلایای طبیعی ساخته شده اند.
این جزیره بسیار کوهستانی است و در دیگر نقاط جنگل‌های بارانی قرار دارند، بنابراین ساختن ساختمان‌های بزرگ در گذشته در آن بسیار دشوار بود و مردم به ساختمان‌های معمولی و کوچک بسنده کردند.
جزیره دومینیکا توسط کریستف کلمب در سال 1493 کشف شد و در طول دهه‌های گذشته، دومینیکا منطقه‌ای برای نبرد بین فرانسوی‌ها و انگلیسی‌ها بر سر مالکیت بود. مالکیت دومینیکا چندین بار بین فرانسه و بریتانیا جابه‌جا شد و سرانجام در سال 1763 در معاهده صلح پاریس، فرانسه و بریتانیا برای دومینیکا معامله کردند و جزیره به بریتانیای کبیر واگذار شد.
نفوذ فرانسوی‌ها و بریتانیایی‌ها هنوز هم در دومینیکا بسیار قوی است و می‌توان تأثیر آنها را در زبان، مذهب، فرهنگ، آداب‌ورسوم، آشپزی و معماری این کشور مشاهده کرد پس باید پذیرفت که این دو کشور برای همیشه بخشی از تاریخ جزیره باقی خواهد ماند. معماری مربوط به دوران استعمار همچنان در سطح شهرها و به‌خصوص شهر روسو قابل مشاهده است.
دومینیکا کجاست؟
بهتر است پیش از شروع بیشتر با جزیره دومینیکا آشنا شویم. دومینیکا که به "جزیره طبیعت کارائیب" نیز شناخته می‌شود، جزیره‌ای است در شرق دریای کارائیب با آب‌وهوای گرم و استوایی.
دومینیکا به‌عنوان یکی از بهترین مقاصد گردشگری انتخاب شده است و سالانه با کمک طبیعت بی‌نظیرش افراد زیادی را به خود جذب می‌کند. دومین چشمه آبگرم دنیا در این جزیره قرار دارد و گردشگران زیادی ساعت‌ها برای بازدید از این چشمه آبگرم که "دریاچه جوشان" نام دارد، پیاده‌روی می‌کنند.
مردم کشور دومینیکا انگلیسی زبان هستند اما در برخی از نقاط به زبان کریول نیز صحبت می‌کنند. دین اغلب مردم این کشور مسیحی است.
معماری دوران استعمار کشور دومینیکا در طول سال‌ها، تعدادی از ساختمان‌های دوران استعمار از تخریب جان سالم به در برده‌اند و در برابر طوفان‌های فراوان و سایر فجایع آب‌وهوایی که جزیره را تحت تأثیر قرار داده‌اند، محکم ایستاده‌اند. این ساختمان‌ها شامل کلیساها، ساختمان‌های مسکونی، سازه‌های نظامی و خانه‌های مسکونی است. از سازه‌های نظامی باقی مانده می‌توان به قلعه شرلی در کابریتس اشاره کرد.
هتل فورت یانگ زمانی یک سازه نظامی بود؛ اما به تازگی تغییر کاربری داده است. املاک قدیمی میل در کنفیلد آخرین کارخانه نیشکر ساخته شده در زمان استعمار بود و به خوبی حفظ شده است، اکنون نیز دفاتر بخش فرهنگی کشور در آن قرار دارد. هیلزبورو و همپستد نیز ساختمان‌های صنعتی قدیمی هستند که در جزیره وجود دارد. کلیساهای مربوط به دوران استعمار که هنوز پابرجا هستند شامل کلیسای کاتولیک رومی Vieille Case که منعکس کننده معماری اسپانیایی است، کلیسای کاتولیک پورتسموث و کلیسای جامع روسو است. همه موارد گفته شده نمونه‌های بارز معماری استعماری دومینیکا هستند.
تاریخ معماری کشور دومینیکا
دومینیکا یکی از آخرین جزایر به وجود آمده در آنتیل کوچک است. توپوگرافی کوهستانی این جزیره باعث شده است که این جزیره برای اروپاییان کمتر مورد پسند قرار گیرد. این جزیره بسیار کوهستانی است و در دیگر نقاط جنگل‌های بارانی قرار دارند، بنابراین ساختن ساختمان‌های بزرگ در گذشته در آن بسیار دشوار بود و مردم به ساختمان‌های معمولی و کوچک بسنده کردند. ساختمان‌ها در گذشته عمدتاً با استفاده از چوب ساخته می‌شدند، زیرا منابع موجود در کشور اغلب چوب بود. این موضوع در دوران استعمار به دومینیکا کمک کرد چون چوب مقاومت زیادی نداشت و بعد از اینکه استعمارگران این خانه‌ها را ترک کردند، جنگل‌ها موفق شدند به درون آنها نفوذ و در آنجا رشد کنند.
قدیمی‌ترین املاک خصوصی در دومینیکا توسط فرانسوی‌ها ساخته شده است که برخی از آنها هنوز هم وجود دارند، این املاک شامل املاک روزالی، املاک ژنو و املاک سان سوور که چند سال پیش در اثر آتش سوزی ویران شد. این در حالی است که در همین سال‌ها در دیگر جزایر کارائیب تنها کلبه و خانه‌های مزرعه‌ای وجود داشت.
تاثیر آب‌وهوا بر معماری جزیره دومینیکا
معماری دومینیکا نیز تحت تأثیر الگوهای آب و هوای دریای کارائیب قرار گرفته است. دومینیکا از طوفان‌های منطقه مصون نیست و هر سال تحت تأثیر یک فصل بارانی قرار می‌گیرد، بنابراین خانه‌ها برای به حداقل رساندن اثرات این بلایای طبیعی ساخته شده اند.
شکل سقف‌ها نیز برای مقاومت در برابر بادهای طوفانی ساخته شده‌اند که نمونه‌ای عالی از آن «تی کای» دومینیکن است. کرکره‌های سنگین پنجره نیز برای محافظت از خانه‌ها از بادهای شدید ساخته شده است. اینها هنوز هم در خانه‌های حفاظت شده در اطراف شهر دیده می‌شوند. در معماری دوران استعمار و تا به امروز ایوان‌های آویزان و پرده‌های کرکره بسیار در این کشور رایج است. ایوان‌ها برای فرار از گرمای بعد از ظهر ساخته شده‌اند و به عنوان مکانی برای استراحت و "خنک شدن" عمل می‌کنند. چند خانه شهری نیز در این جزیره وجود دارد که مربوط به دوران ویکتوریا هستند. این خانه‌ها با استفاده از سنگ و چوب ساخته شده‌اند.
معماری شهر روسو
خود شهر روسو از قرن 18 به قطعات کوچک تقسیم شد و تا به امروز مناطق بسیار کوچکی از آن باقی مانده است. خانه‌های مسکونی محبوب استعماری که تا به امروز باقی مانده‌اند عبارت‌اند از خانه نویسنده مشهور بین‌المللی ژان ریس، او در دومینیکا به دنیا آمد و خانه‌ای که برای شانزده (16) سال در آن زندگی کرد هنوز پابرجاست اما به یک هتل کوچک تبدیل شده است. درختی که او در رمان‌هایش توصیف می‌کند هنوز در باغ استوار است.
معماری مردم کالیناگو
هنگام بحث در مورد معماری دومینیکا باید به معماری سنتی مردم بومی، Caribs یا Kalinagos نیز اشاره کرد. هنگامی که کلمب دومینیکا را کشف کرد، این افراد در کلبه‌های ابتدایی متشکل از کاه، چوب، پوست حیوانات، برگ خرما و هر ماده محلی دیگری که می‌توانستند پیدا کنند، زندگی می‌کردند. امروزه آنها هنوز این کلبه‌ها را برای نمایشگاه‌ها و فروش صنایع دستی خود به مردم محلی و بازدیدکنندگان می‌سازند. برخی از آنها را می‌توانید در روستای مدل Carib، The Kalinago Barana Aute نیز پیدا کنید.
خانه معمولی روستایی شامل سقف قلع یا گالوانیزه و بدنه‌ای از چوب بود. در طول سال‌ها آگاهی برای حفظ جنگل‌های بارانی در دومینیکا افزایش یافته و جمعیت از قطع درختان جنگلی منصرف شده است.
توسعه دومینیکا
در سال‌های اخیر در سال‌های اخیر و به لطف برنامه اخذ شهروندی دومینیکا از طریق سرمایه‌گذاری، سرمایه زیادی صرف توسعه ساختمان‌های کشور دومینیکا می‌شود و بسیاری از شرکت‌های بزرگ هتل‌سازی به سراغ انجام پروژه‌های خود در این کشور رفته‌اند، به طور مثال پروژه هتل هیلتون دومینیکا.
هرچند این ساختمان‌ها با رعایت قوانین محیط‌زیستی فعالیت می‌کنند؛ اما انتظار می‌رود معماری دومینیکا با توسعه این ساختمان‌ها و هتل‌ها ،به زودی وارد دنیای جدیدی شود.
### پایان خبر رسمی